Uitgeblazen kaarsjes.

Schrijfsels
#1

oke, soms schrijf ik korte verhaaltjes, om mijn hart te luchten, of hoe je het ook wilt noemen. Ik vroeg me dus af; Wat vinden jullie ervan? + Als jullie willen kan ik wel wat meer dingetjes posten.

Ik heb kennisgemaakt met velen, die totale tijdverspilling bleken te zijn.
Maar dat is niet het ergste gedeelte.
Wat erger is dat ik ergens voor ieder van die mensen
een soort liefde heb gevoeld,
al was het maar voor een paar momenten.
En elke keer als ik die vonk ving,
die wat dan ook in vlam zette,
greep ik het met mijn blote handen,
tot dat het door mijn handpalmen brande.
Al die prestigieuze klootzakken die denken
dat ze de wereld kunnen samenvatten in hun notebooks,
met foto’s en citaten.
Die geven je het gevoel dat ze echt geloven in iets krachtigs.
Alleen om er achter te komen dat ze eigenlijk in helemaal niets geloven.
Alleen om uit te vinden dat ze nog steeds naar iets echts zoeken.
Iets dat ze vast kunnen houden, iets dat te bevatten is.
Iets wat ze kunnen passen tussen alle missende stukjes, net als de rest van ons.
Maar het zijn altijd deze mensen, het zijn ze altijd.
Waar we voor op onze knieën gaan,
en we nemen elk geheim aan waarvan zij denken dat het interessant genoeg
is voor ons om te bewaren.
Die we weer verkopen op dezelfde manier als dat ze aan ons werden verkocht.
& ik word zo moe van deze goedkope communicatie.
Ik ben moe van het minderwaardig gevonden worden,
gebaseerd op je kast, je muziek,
het merk sigaretten dat je rookt, hoe je haar zit.
Wat voor gerecyclede zinnen je gebruikt, en ik snap het.
Geloof me, ik begrijp het.
Het is soms net zo eenvoudig om je te laten misleiden
van de waarheid.
& ik denk dat het zo eenvoudig is om fouten te maken, om misverstanden te maken.
maar ik denk ook dat er veel woorden het luisteren waard zijn,
en een heleboel mensen het bekijken waard,
en dat er veel onoverwinnelijke momenten zijn.
Ik ben bang dat als we niet beginnen te leren om te genieten van dit laatste,
dat het eerste misbruik van ons zal maken,
nog voordat we de kans krijgen te beseffen hoe dom we wel niet bezig zijn,
we besteden aandacht aan niets,
en toch betekent het zo veel.

#2

40x bekeken 0 reacties?
Heeft niemand kritiek of iets?

#3

ik zou een beetje letten op je taal en indeling, het nodigt niet echt uit om te lezen… het leest een beetje moeizaam en bovendien zitten er sommige dingen (bijvoorbeeld ‘&’) die bestwel afbreuk doen aan het geheel (imo)

#4

Ten eerste wil ik even zeggen dat je het prachtig weet te verwoorden! Heel mooi zoals je bijvoorbeeld zegt: dat ze de wereld kunnen samenvatten in hun notebooks. enzo, nouja gewoon heel mooi verwoord. xD Vaag en toch duidelijk.
1 puntje van kritiek: inderdaad je taal zou ik even op letten. De grammatica vooral. Je haalt een paar keer wat en dat door elkaar en je hebt ook ergens bijna op het eind een dat-als constructie. wacht ik zoek het even op… ‘Ik ben bang dat als we niet beginnen te leren om te genieten van dit laatste’
dat en als moet je nooit in deze betekenis achter elkaar zetten, dat is een stijlfout en gewoon echt niet mooi. Het wordt er heel spreektalerig van, als je begrijpt wat ik bedoel.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik het met bewondering gelezen heb.

#5

@ waarisperry [ haha je naam]

wat moet het dan zijn?
het dat als, hmm, ik heb er even over nagedacht en ik kan geen verbetering bedenken.

ik zal even kijken wat ik er aan kan veranderen qua wat / dat.
dankjewel c:

#6

Is het zo beter?
Is het misschien een idee om dat als te veranderen in dat wanneer?

#7

Dat wanneer is nog steeds fout xD
Je moet het uit elkaar halen, bijvoorbeeld: Ik ben bang dat dat het eerste misbruik van ons zal maken als we niet beginnen te leren om te genieten van dit laatste.
Verder is het helemaal goed zo volgens mij :grinning:

#8

hihi, die klopt ook niet hoor. maar toch dankjewel

#9

uhm, wat klopt er niet aan dan?

#10

leuk :slightly_smiling_face: maar let idd even op je spelling ed