Hoiii,
Ik zit een beetje met een dillemma… ik doe eerst wel even het “iets langere” verhaal.
Toen ik 4 jaar was leerde ik hem kennen, en we waren vanaf toen echt onafscheidelijk… elke dag waren we samen te vinden buiten of bij een van ons thuis. We waren echt beste vrienden. Dat is altijd zo gebleven…vrienden kwamen en gingen, maar toen ik 12 was was hij nogsteeds mijn beste maatje, die mij zo goed kende als niemand anders.
Helaas besloten mijn ouders toen ik 12 was te verhuizen, 100 km (1,5 uur rijden) weg van mijn oude woonplaats…al mijn vrienden in de steek laten, maar ik was nog maar 12 dus het was een beetje uit het oog uit het hart. Behalve met hem, in het begin schreven we vaak briefjes naar elkaar, we belden, skypten op onze vaders computers en we spraken heel af en toe af door de lange reistijd. Maar steeds als we elkaar zagen was het weer zo vertrouwd. Maar het bleef altijd gewoon bij vrienden, prima! Vorig jaar gingen we een week met zijn familie op vakantie, het was echt heel erg leuk en we haalde veel tijd weer een klein beetje in door zovaak bij elkaar te zijn, we waren toen allebei 14. Achja, nogsteeds niks serieus ofzo. Toen heb ik hem lang niet gezien, maar in maart dit jaar ging ik weer naar hem toe, we gingen samen duiken op zijn duikschool en toen iemand vroeg is dat je vriendinnetje, zei ie uhh ja zoiets. Maarja, het was die dag weer heel gezellig en er was al een beetje “spanning” te voelen… toen heb ik hem meer dan een half jaar niet gezien…het verwaterde, we worden allebei ouder en kregen een baantje enzo… toch whatsappte we nog af en toe. Tot ik dacht tot hier en niet verder, ik laat dit niet kapot gaan… en dit weekend stapte ik in de trein naar hem toe. 3 uur treinen, echt ver… ik ben nu bijna 16 en hij ook. Op het station zag ik hem, veranderd! Hij was veel groter geworden haha! Opeens was hij niet meer dat jongetje uit mijn herinnering. Maar hij gaf me gelijk een knuffel en ookal was het de eerste 10 minuten een beetje onwennig, het was wel weer gelijk super gezellig we gingen eerst winkelen (jup een jongen die van winkelen houd!) en dat was echt heel leuk, hij ging helemaal kijken en zeggen wat me mooi stond enzo, en vroeg ook bij alles wat hij paste of ik het leuk vond. Aan het einde van de dag liepen we langs de bios en vroeg ie spontaan naar de film te gaan, dus ook gelijk skyfall gekeken! Toen we uit de bios kwamen was het al donker en fietsen we op 1 fiets 5km naar huis en het voelde gewoon zo goed… bij hem thuis hadden we nog een film gekeken samen op de bank en toen zaten we ook tegen elkaar aan enzo. nja, de volgende ochtend waren we naar het bos gegaan en toen liepen we ook steeds tegen elkaar aan en we hadden samen foto’s gemaakt, hij pakte me helemaal vast en het was gewoon zo leuk
ookal zeiden we soms een uur geen woord, het was gewoon niet erg…
toen ik weer ging gaf ik hem weer een knuffel en ik baalde echt erg dat ik hem weer moet gaan missen… hij heeft de foto’s van ons op fb gezet en onze ouders was het ook wel opgevallen dat het deze keer wat anders was…
okee, nu gewoon waar ik niet tussen kan kiezen (en voor de mensen die te lui waren om dat hierboven te lezen)
ik merk gewoon dat we graag bij elkaar zijn, maar ik durf de stap echt niet te nemen om het te zeggen en hij denk ik ook niet… onze vriendschap is zo goed, ookal zien we elkaar zolang niet, niks veranderd… bij andere jongens voel ik me nooit echt op mijn gemak, altijd alsof ik me moet bewijzen, bij hem is het gewoon zo natuurlijk…hij kent me, ik ken hem, ookal lopen we samen in onze pyama’s door het huis, het maakt niks uit… maar ik ben zo bang dat als we echt iets krijgen het niet stand houd… gewoon door de afstand, als de hanzenlijn er is is het nog 2;15 uur maar het is zo duur, we hebben allebei soms dingen in het weekend, onze ouders willen niet eindig rijden natuurlijk en ik ben nu pas 15. Ik weet niet of ik me al wel wil binden aan iemand, ookal voelt het zo goed… ik ben gewoon bang dat we nog te jong zijn en onze vriendschap eraan gaat door dit =( of het word juist mooier… dat we echt bij elkaar blijven, en als we 18 zijn gewoon kunnen gaan autorijden en het allemaal makkelijker word.
Kunnen jullie me helpen? ik weet het gewoon niet goed…
xx
sorry voor het lange verhaal.