Oke, de meesten weten dat het binnenkort suikerfeest is.
Tijdens suikerfeest is het gebruikelijk dat de families bij elkaar komen.
Wij gaan altijd naar mijn Oma&Opa (de familie van mijn vader).
Al sinds dat mijn ouders getrouwd zijn (mijn moeder wilde dit niet, gelukkig houd ze nu wel van mijn vader) had/heeft mijn Oma een hekel aan mijn moeder.
Waarom? Ze is niet van de familie, maar een meisje die eerst zonder hoofddoek was en met korte jurkjes liep en ook niet uit hun stad kwam (toen ze trouwde moest ze wel een hoofddoek op, van hun).
Ze hebben mijn moeder echt verschrikkelijke dingen aan gedaan.
Het ergste wat ik mij herinner is dat ze mijn moeder had geslagen:
Mijn vader had zelfmoord gepleegd (niet gelukt, 6 weken ziekenhuis), mijn moeder had geen cent. We kregen 20 gulden van mijn moeder haar zus en hadden boodschappen gedaan, toen waren we langs mijn Oma gegaan.
Ze wou wat uit die tassen pakken en mijn moeder zei:
Wij hebben niks, dit is het enige wat we hebben, daarom sloeg ze haar een paar keer.
Nou blabla, het was weer ‘goed gekomen’, mijn ma heeft haar vergeven, ze zei:
‘Iedereen maakt fouten, ja dit is heel erg, maar het blijft de familie van je vader en ik wil goed zijn, dus vergeef ik haar.’
Mooi, mijn ouders kregen nog een kindje, wat mijn 2e broertje werd.
Vorig jaar tijdens Ramadan kwam mijn Oma (god, ik wil haar niet eens zo noemen) bij ons eten en ze stookte mijn vader op.
Er kwam ruzie en ze vielen mijn moeder letterlijk aan en hebben ze haar het ziekenhuis ingeslagen.
Ik heb toen mijn oma en vader aangegeven.
Ze hebben 3 dagen vast gezeten, want we namen de aangifte weer terug.
Mijn moeder heeft het toen goed gemaakt met mijn vader.
Nu is het zo, dat ik al een jaar niet daar ben geweest,
Mijn Oma was naar Turkije gegaan, maar is terug.
Mijn vader gaat natuurlijk met mijn broertjes, maar ik en mama blijven eigenlijk thuis.
Alleen, als mijn pa daar heen gaat, is hij alleen, want iedereen is daar met zijn vrouw/man (9 broers en zussen heeft hij) en dan is mijn vader alleen.
Hij vind het heel erg en zei:
Ik ga jullie niet dwingen, daar heb ik geen recht op. Het is jullie keus en daar heb ik respect voor.
Mijn moeder wilt best gaan, speciaal voor mijn vader en zij is gewoon te goed.
Ze vergeeft alles en kan bijna nooit ‘nee’ zeggen.
Ze zei ook: als je niet wilt, dan gaan we niet
Nu wil ik eigenlijk gaan, speciaal voor mijn vader.
Alleen … ik twijfel, ik ben bang dat alle herinneringen weer naar boven komen en dat ik boos ga worden.
Ik ben gewoon bang dat ik daar iets vreemds ga doen.
Het is niet makkelijk, je moeder zien geslagen worden, echt niet.
Dus mijn vraag: Hoe the hell kan ik hier mee omgaan?
Wat moet ik wel of niet doen?