Hey allemaal,
Ik heb de laatste tijd (weken) steeds meer twijfels en vraagtekens bij mijn relatie. Ik ben nu 8 maanden ‘officieel’ samen met mijn vriend, we kennen elkaar nu bijna een jaar. Hij is 20 en ik bijna 21. Hij is mijn eerste vriend en ik zijn eerste vriendin.
Het grootste probleem vind ik vooral dat hij niks kwaad bedoelt maar dat ik me toch vaak erger aan dingen die hij doet of zegt (of juist niet doet of zegt). Hij geeft me bijvoorbeeld bijna nooit complimentjes, terwijl ik dat eigenlijk wel mis. Hij reageert altijd heel rationeel op situaties, terwijl ik meer een gevoelsmens ben. Hij plant bijvoorbeeld al op voorhand in tot hoe laat hij ergens wil blijven (feestje bijvoorbeeld) terwijl ik meestal wel zie of het leuk is en aan de hand daarvan bekijk tot hoe laat ik wil blijven.
Ik heb ook echt het gevoel dat ik niet goed een serieus gesprek met hem kan voeren. Ik vraag me af of dat iets is dat alle jongens hebben, het niet goed kunnen praten over gevoel enzo. Als ik bijvoorbeeld ergens mee zit (niet perse iets over ons maar bijvoorbeeld iets over school of thuis kan ook) en dat met hem wil bespreken, dan gaat hij daar maar heel kort op in en verandert dan van onderwerp, of hij maakt er een grapje over. Terwijl ik wel iemand nodig heb die mij kan steunen als ik het ergens moeilijk mee heb. Als ik dat benoem zegt hij wel dat hij er voor me is, maar als hij dat zegt heb ik eerder het idee dat hij geen idee heeft wat hij ermee moet en dus dat ‘standaard’ ding maar zegt.
Waar ik ook heel erg tegenaan loop is onze verschillende blik op gezond eten/leven. Ik ben best wel veel bezig met gezond eten en hij juist totaal niet. Hij eet gewoon waar hij zin in heeft, bijna nooit groenten, vooral vlees en vaak pizza/friet/kebab/weet ik wat allemaal. Hij drinkt ook best veel (denk bijna iedere dag wel een biertje en in het weekend blijft het daar echt niet bij). Dat is dan ook aan hem af te zien om het zo maar te zeggen. Nou heb ik daar op zich niet zo heel veel problemen mee (al had ik het natuurlijk graag anders gezien maarja het is nou eenmaal zo), maar ik maak me dan vooral zorgen om zijn gezondheid. Hij heeft nu nog nergens last van maar als hij zo door blijft gaan, gaat dat in de toekomst sowieso anders zijn. Helaas krijg ik hem dat niet aan het verstand gepeuterd.
Van de andere kant kan ik wel echt met hem lachen. Hij kan ook echt heel lief zijn en zorgzaam. Ik mis gewoon echt de diepgang in mijn relatie en ik kan hem dit wel vertellen, maar ik kan zijn persoonlijkheid niet veranderen, en dat moet ik denk ik ook helemaal niet willen.
Een ding is ook dat hij op dit moment denkt dat onze relatie helemaal top is. Zo zie ik dat dus niet echt maar ik vind het super eng om deze dingen op tafel te gooien omdat ik hem geen pijn wil doen. Het zou bij hem echt als donderslag bij heldere hemel komen.
Pff, ik weet gewoon echt even niet meer wat ik ermee moet. Ik dacht misschien hebben jullie een meer objectieve kijk hierop dan ik. Dus tips zijn zeer welkom.