Hey
Ik ben normaal niet zo’n type die op het forum dingen zal typen om advies te vragen, maar ik las verschillende verhalen en dacht laat ik het toch eens proberen, wie weet helpt het mij.
Ik zit nu bijna 7 jaar in een relatie met mijn vriend. Dit is voor ons beide de eerste relatie, heb nog nooit met andere jongens gezoend e.d. Vanaf dat we 16 waren zijn we al samen.
Onze relatie heeft al wel wat ups en downs gekend. Hij heeft hele andere normen en waarden vanuit huis meegekregen. Daar waar het bij mij een warm gevoel geeft is het bij hem op zichzelf en vaak ruzies thuis.
Dat heeft mij al die jaren al veel gedaan, maar meestal dacht ik, ja wat daar gebeurd gaat mij niet aan. Het is onze relatie en schoonfamilies krijg je er gratis bij. Nu is hij in die jaren dat we samen zijn echt heel erg veranderd en heb ik hem toch dingen mee kunnen geven wat ik belangrijk vind. En andersom natuurlijk.
Nu sinds een half jaartje ben ik toch heel erg aan het twijfelen. Zijn al eens eerder met een “pauze” geweest en toen bij elkaar terug gekomen omdat we elkaar zo mistten.
Ik mis gewoon bepaalde dingen in een relatie vanuit zijn kant wat ik heel belangrijk vind.
Ik zie dan in mijn omgeving hoe het ook kan, en dit doet mij dan wel pijn. Al weet ik dat het soms van buiten mooier kan lijken dan wat het daadwerkelijk is.
Ik ben ondertussen al een aantal jaar aan het werk, een vaste baan met een vast in komen. Wonen beide nog thuis. Hij is nog student.
Ik mis heel erg dat hij mij het gevoel geeft dat ik belangrijk voor hem ben. Ik doe letterlijk alles voor hem, en soms zelfs teveel. Wring mij in alle bochten om het leuk te maken. En ik krijg hier gewoon weinig voor terug.
Begrijp me niet verkeerd, het is echt mijn maatje. Ik weet wat ik aan hem heb, als er iets is kan ik bij hem terecht. Wij kennen elkaar door en door.
Maar door de irritatie punten worden m’n twijfels echt erger en maakt het ondertussen mijn hoofd gek.
Hij kan heel rationeel reageren op situaties, wil dingen graag beter weten , terwijl ik echt een gevoelsmens ben. Ik kan me dan ook ergeren als hij zo reageert in dat soort situaties. Hij kan soms ook heel raar op mij reageren , waar ook anderen bij zijn. Dan denk ik hallo ik ben niet je kameraad maar je vriendin. Ook krijg ik nooit eens zomaar een complimentje of een lief cadeautje. Terwijl ik zovaak iets voor hem koop. Ik heb het gevoel dat onze relatie te comfortabel word en het misschien even wakker geschud moet worden om het spannend te maken. Ik wil graag met hem hier over praten maar vind dit echt heel moeilijk omdat ik niet over wil komen dat alles aan hem ligt. Iemand tips voor mij 🥹