Hallo lieve meiden,
Ik zal kort even mijn situatie schetsen. Ik ben Iris, 24 jaar en ik ben bijna 7 jaar samen met mijn fantastische vriend. Ik ben stapelgek op hem, sterker nog, we hebben 1,5 maand geleden besproken dat we volgend jaar wel willen gaan trouwen: ik was daar ook ontzettend zeker van dat ik dat wilde. Voor deze relatie heb ik wel wat korte relaties gehad, maar hij is de eerste met wie ik seks heb gehad. Verder heb ik nog nooit met een vrouw gezoend o.i.d. Daarnaast kamp ik al wat jaren met psychische problemen, weet ik net een jaar dat ik autistisch ben en gaat het überhaupt allemaal niet zo lekker voor mijn gevoel.
Nu slaat sinds een paar dagen de twijfel toe. Ik begin te twijfelen of ik niet (ook) op vrouwen val. Een aantal jaren geleden had ik al eens zo’n twijfelmomentje toen ik een vrouw tijdens het werk zag van wie ik het warm kreeg en dat bleef een paar dagen aanhouden. Nu heb ik een vriendin van wie ik wel eens denk ‘wat als dat nou meer is’. Ik durf niet te zeggen of ik verliefd op haar ben, maar het klikt wel vanaf seconde 1 ontzettend goed.
Ik merk dat ik fysiek ziek ben van het twijfelen, van het niet weten, ik word er gek van. Ik heb het met mijn vriend besproken en hij reageerde ontzettend lief en gaf aan dat als ik hiermee iets wil proberen dat dat oké is. Maar ik zou niet weten wat ik dan zou moeten proberen. Bovendien ben ik ontzettend bang dat dit het einde zal betekenen van onze relatie. Ergens kan ik bedenken dat dat oké zou zijn, als dit het juiste is (liever nu dan over 20 jaar), maar ik ben ook bang voor alles wat er dan zou komen. Ik voel me zo fijn bij hem, we wonen samen en alles voelt zo goed en vertrouwd.
Wat mij ook duizelt is dat als ik bi zou zijn, dat dit helemaal geen gevolgen hoeft te hebben, want dat zou betekenen dat ik met een man ook prima samen kan zijn.
Ik tril als een rietje nu ik dit allemaal typ, ik voel me zo onzeker/zenuwachtig en ziek ervan. Ik ben benieuwd of er hier meiden zijn die dit herkennen of iets van vinden.
Liefs,
Iris