Tweede keus

Lifestyle
#1

Hallo,

Ik heb een vraag.Ik hoop dat jullie me kunnen helpen
Ik ben altijd tweede keus voor iedereen.

ik heb 3 zussen en die vinden het leuker om dingen samen te doen dan met mij er bij.
Mijn beste vriendin heeft ook nog een andere vriendin en daar wil ze ook liever dingen mee doen dan met mij.

Ik werk in een supermarkt en ik vroeg aan de leidinggevende of ik ook een keer of vaker mag helpen bij de klantenservice. Hij zei dat hij ging overleggen en een week later hoorde ik dat het niet mocht, omdat ik het niet kan… Ik vind het heel gemeen want ik heb nog niets bewezen, maar durf er niets van te zeggen.
Er zijn nog meer dingen op het werk en op school enzo…

Ik vind dit echt niet leuk en na het werken ben ik heel boos en huil ik vaak.

Hebben jullie dit gevoel ook?
En wat moet ik er aan doen?

liefss x

#2

Eerlijk gezegd weet ik niet wat je eraan moet doen. Ik heb vaak hetzelfde probleem, voornamelijk op school. Een tip, voor als het werkt: Trek je er niks van aan en probeer bevriend te raken met meer personen. Misschien heb je nog niet de ‘juiste’ mensen gevonden.

Maar ik begrijp precies hoe je je moet voelen. Ik ben ook vaak tweede keus. Alleen voor mijn vriend en m’n ouders weet ik dat ik eerste keus ben haha. :stuck_out_tongue:
Sowieso merk ik dat het niet makkelijk is een eerste keus te zijn. Ik hecht me sinds ongeveer een jaar sowieso niet aan meisjes (niet lullig bedoelt). De jongens waar ik mee om ga hebben vaak niet echt eerste of tweede keus. Ze staan er voor je en willen ook graag met jou afspreken; ze doen er niet moeilijk over.

Hopelijk kom je erdoor heen! Vergeet vooral niet van de mooie momenten te genieten. c:

#3

Ik heb precies hetzelfde, altijd als ik een ‘beste’ vriendin had, of tja… soms heb je gewoon dat je een bepaalde tijd veel met een bepaalde vriendin optrekt, laten ze me vallen voor een ander, ineens ben ik dan niet interessant meer. Mijn ouders preferen mijn broer… op school ben ik ook maar ‘een van.’ Jup, ik snap je helemaal. Het zou fijn zijn een keer iemand te hebben die je op 1 zet. Needless to say dat dit ook echt heel slecht is voor mn zelfvertrouwen.

Maarja, na jaren erover in te zitten heb ik geleerd het te accepteren, en dat is eigenlijk het beste. Ik troost mezelf met de gedachte that i’m surrounded by assholes :slightly_smiling_face: en dat ik gewoon moet blijven zoeken naar mensen die mij wel waard zijn. Fuck je zussen. Fuck je beste vriendin. Fuck je baas. Je hebt nu eenmaal een slechte hand (als in… pokeren) en daar moet je het nu mee doen, maar dat wil niet zeggen dat er iets mis is met jou :] gewoon wachten tot je eensgezinden tegenkomt. Soms match je gewoon niet met de mensen om je heen. Gelukkig maar dat er in nederland alleen al 16 miljoen andere potentiele vrienden wonen :]

#4

Hadden/Hebben jullie niet het gevoel dat er niemand om je geeft?
Ik word er echt gek van en heel ongelukkig van.
Ik heb ook nergens zin in…

Bedankt voor jullie advies :slightly_smiling_face:

#5

ik ben overal laatste keus. ik word nooit ergens voor gevraagd, krijg van mijn ouders weinig aandacht, word door leraren overgeslagen in de klas, nou ja allemaal dat soort voorbeelden.

#6

ja dat heb ik ook op school en door mn ouders.
het is echt een stom gevoel!!

#7

Of dan beschouw je iemand als beste vriendin, dan HAD zij al een beste vriendin.
Of altijd als laatste uitgekozen worden met gym.

Gewoon accepteren en niet je zelf in de grond trappen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

#8

ja…
ik kan het gewoon niet oplossen…
ik weet het ook niet meer

#9

Meid, daar heeft iedereen last van.
Je moet je er niks van aan trekken en het gewoon negeren.
Ik had een ‘vriendenclub’ op mijn oude school waar ik ook altijd laatste keus was samen met een andere vriendin van mij. Ik zou het fijn vinden als er iemand was waarvan ik zijn of haar #1 was. Maar helaas.

Ik zou proberen met anderen op te trekken en niet vast te blijven ‘kleven’ aan je vriendin of zussen. Even over je werkgever:
Gewoon zeggen, hoe kun je ooit opslag krijgen of whatever als je niet de kans krijgt te bewijzen dat je het kunt? daar kom je niet ver mee lijkt me.

#10

ik heb ook een tijd met dat gevoel rondgelopen. ik ben weg van mn oude vrienden die het volgens mij niet eens hebben gemerkt dat ik weg ben gegaan. er bleken nog genoeg andere aardige mensen bij mij in de klas en in het jaar te zitten en daar ben ik toen mee op gaan trekken. eerst waren ze me nooit opgevallen omdat ik alleen maar omging met de ‘populaire mensen’. ik zit nu veel beter in mn vel sinds ik met die andere mensen om ben gegaan. jongens als vrienden hebben is ook heel leuk!