Hee allemaal,
het is inmiddels al zo’n zes jaar geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van de basisschool en dus ook van mijn oude vertrouwde klasgenootjes waar ik 8 jaar mee in de klas heb gezeten.
Af en toe sprak ik natuurlijk nog wel iemand, maar er is maar één vriendin waarmee ik nog steeds super goed bevriend ben.
Nu is het zo dat het ‘‘basisschool-contact’’ niet alleen bij haar is gebleven; al een paar maanden heb ik weer contact met een jongen die ook bij me in de klas heeft gezeten. De gesprekken begonnen casual en op facebook, maar al snel wisselden we elkaars nummers uit en spraken we op whatsapp. Inmiddels spreken we elkaar elke dag van 's ochtends tot 's avonds en de gesprekken lijken steeds leuker te worden. Blijkbaar vindt hij dat ook, want hij heeft me gisteren gevraagd om een keertje af te spreken.
Het probleem is dat ik niet goed weet wat ik moet doen… Ja, er zijn gevoelens, maar ik weet niet goed of deze vriendschappelijk zijn of dat deze gevoelens verdergaan… Daarnaast vind ik het echt vreselijk eng om hem weer te zien, misschien herken ik hem niet meer… vallen er dodelijke stiltes… hebben we niets om over te praten… noem maar op… dat zijn zowat de enige gedachten die in me opkomen als ik denk aan onze (toekomstige?) date (?).
Het klinkt waarschijnlijk als een zeikverhaal en misschien komt het nogal wanhopig over, maar ik vind het gewoon eng om jongens op die manier te benaderen, met mijn vorige ‘‘vriendje’’ is het namelijk niet van een leien dakje gegaan, ik zette de stap, maar het viel behoorlijk tegen.
Wat vinden jullie? Afspreken of niet?
Thanks 
X
