Thuisblijven om te rouwen

Lifestyle
#1

Hoi iedereen,

een paar dagen geleden is mijn opa onverwachts overleden. Ik heb het er erg moeilijk mee en ik voel me de hele dag door verdrietig. Ik ben vandaag (maandag) thuisgebleven. M’n moeder kwam net opeens met de mededeling dat ik morgen weer naar school moest. Ik wil echter niks liever dan thuis blijven om het allemaal een beetje te beseffen en woensdag misschien ook nog wel. M’n moeder vindt dit onzin want ze vindt dat ik gewoon naar school moet omdat ik vrijdag ook vrij ben vanwege de begrafenis. Weten jullie hoe ik m’n moeder kan overtuigen, ik heb echt geen zin om weer naar school te gaan waar iedereen verwacht dat ik vrolijk doe terwijl ik van binnen kapot ga.

Alvast dankjewel

#2

Ik vind het heel moeilijk om hierin goed advies te geven, omdat ik zelf wel naar school zou gaan (waarschijnlijk gister zelfs ook wel). Denk je echt niet dat het beter is om afleiding te zoeken, ipv thuis te blijven huilen? Ik weet niet hoe hecht jij met je opa was, daar hangt het ook vanaf natuurlijk. Maar je kunt niet een hele week school missen, terwijl je opa al een paar dagen geleden overleden is (hoe cru dit ook klinkt). Je zou nog in gesprek kunnen met je moeder, maar ik ben bang dat als zij echt wil dat je naar school gaat, dit dan wel zal moeten.

#3

^Ik vind eigenlijk dat je moeder gelijk heeft. De stap weer door te gaan met leven wordt alleen maar groter hoe langer je thuis blijft.
Mijn moeder overleed op een zaterdag, ik heb toen de hele week “vrij” genomen, maar ook omdat wij 24/7 bezig waren de uitvaart te regelen, dus ik had niet eens het gevoel dat ik vrij had. (Plus ik studeerde 250km verderop van mijn familie, niet zo handig). Vrijdags was de uitvaart, maandags weer naar school. Het deed me ook echt goed om weer in een andere omgeving te zitten, je krijgt er ook afleiding door.
Licht gewoon vooraf mensen in, dan weten ze waar het aan ligt als je afwezig bent of zomaar verdrietig wordt. Onder de mensen zijn is ook erg goed voor het verwerken, je voelt je vast gesteund en het is ook niet onbelangrijk om soms een beetje te lachen om andere dingen ipv alleen verdrietig zijn.

Sterkte en nog gecondoleerd, maar je zult op den duur toch door moeten en dat kan je beter doen voor je het zo lang hebt uitgesteld dat je helemaal niet meer wil. Dat zou je opa ook vast niet willen. :slightly_smiling_face:

#4

Nou, mijn vader is een aantal weken geleden overleden en mijn zusje heeft echt wel een week gemist. Als zij zou willen, had ze meer weken mogen missen. Hoe denkt de school over jouw situatie? Is er een psychologe op school om dingen met jou te bespreken, waardoor jij in het gelijk gesteld kunt worden? Ik wil je in ieder geval veel sterkte toewensen. Het is niet niks en huilen is erg belangrijk voor de verwerking! Elke keer als je huilt, verwerk je weer een beetje verdriet.

#5

Ik herken het Zebra, mijn vader is ook op een zaterdag overleden. Gelukkig was onze uitvaartondernemer 24/7 beschikbaar, maar de instanties zijn pas op maandag geopend. Dat was echt wel een pain in the ass :hammer:

#6

^Maar wij hebben het wel beide over een gezinslid, ik denk dat daar ook andere regels voor zijn. Sowieso ben je dan veel nauwer betrokken bij het organiseren van uitvaart en crematie, dus heb je die tijd ook nodig. In feit zou je mogelijk van school wel vrij mogen krijgen, de vraag is alleen of dat wel verstandig is. Met thuis zitten huilen ga je je op de lange termijn ook niet beter voelen, ik denk zelfs slechter, omdat je dan ook niks leuks meemaakt. In alle situaties geldt in het algemeen volgens mij gewoon: hoe eerder je het weer oppakt, hoe makkelijker dat gaat. (overhaasten is dan weer iets anders natuurlijk).

#7

Ja ik heb juist het gevoel dat ik alles overhaast als ik zo snel weer dingen oppak, het is zaterdagavond gebeurt en zondag de hele tijd bij de familie geweest en dingen geregeld. Ik krijg nu het besef een beetje door en ik weet nu ook als ik nu naar school ga, ik niks van de lessen meekrijg.

#8

^Overhaasten bedoel ik met name als in dat er veel mensen zijn die het verdriet willen wegstoppen en het op die manier niet verwerken. Dat is bij jou niet het geval. Dat je niks van de lessen meekrijgt is logisch, maar dat zal over een week niet anders zijn als je dan voor het eerst naar school gaat. Dat is iets waar je doorheen moet, of het nu morgen of volgende maand is. Dat besef kan ook nog wel weken duren, maar je kan moeilijk die hele periode thuisblijven natuurlijk.
Ik zou er voor open staan en juist dat beetje afleiding aangrijpen om ook met andere dingen bezig te zijn. Je kan altijd nog naar huis als het echt niet gaat? Maar je vrienden/vriendinnen zien en er niet de hele dag mee bezig zijn is erg prettig. Helemaal omdat je toch nu eerst nog aan zit te hikken tegen de uitvaart, pas vanaf dan kan je het een beetje afsluiten.

Ja, je kan proberen je moeder te overtuigen, maar ik weet ook niet zo goed hoe. Ik denk echt dat naar school gaan niet zo’n slecht idee is, ook al is het niet leuk. Mensen houden vast wel rekening met je. :slightly_smiling_face:

#9

Ik denk dat hier vooral het verschil tussen vader en opa tot uiting komt. Maar nogmaals, ik weet niet hoe haar band met haar opa was, bij mij zit daar echt wel een heel verschil in als mijn opa of mijn vader overlijdt.

#10

ik sluit mij hier bij aan.

#11

Hmm ik vind juist dat je wel vrij moet nemen als je daar behoefte aan hebt. Misschien toch maar praten met je moeder?

#12

Officieel mag je niet eens “vrij” krijgen, omdat jij het kleinkind bent van… Alleen de directe kinderen mogen thuis blijven van werk/school om de begrafenis te regelen etc.
Ik zou juist wel naar school gaan omdat je dan wat afleiding hebt, maar dat zou ik persoonlijk doen.
Overleg met je moeder of je nog een dagje thuis mag blijven en beargumenteer goed waarom je dit wilt. Schrijf het eventueel op zodat je helder hebt voor jezelf waarom je dit wilt.

Zegt je moeder dan alsnog nee? Dan moet je wel luisteren, ga niet spijbelen ofzo want dan kom je nog meer in de problemen!

#13

Met alle respect, maar meiden gebruiken hier het overlijden van hun vader als voorbeeld. Maar het overlijden van een ouder is toch wel een stukje heftiger en intenser dan het overlijden van een grootouder. (Hiermee wil ik absoluut niet beweren dat het overlijden van je opa niks voorstelt)

Ik ben het eigenlijk wel met je moeder eens om de bovenstaande redenen.

#14

Toen ik 12 jaar was, verloor ik mijn eerste opa aan kanker. De volgende dag ben ik ook naar school gegaan alleen was ik echt ingestort. Maar mijn, destijds, school vriendinnetjes beurde mij weer op en toch had ik even wat afleiding. Dus ja ik ben het met je moeder eens. Heel veel sterkte toegewenst! <3

#15

Ik ben doorgegaan met werken nadat mijn oma overleed (alleen vrij op de dag van de begravenis). Goed, ik kon letterlijk niet anders want ik was aan het afstuderen (liep stage + bijbaan) en mijn oma overleed echt een paar dagen voor de deadline van mijn paper dus dan heb je ook geen keus. Achteraf ben ik zo blij dat ik dat had als afleiding, ik was denk ik gek geworden thuis. Je denkt misschien van watdefuk moet ik daar op school - heb wel wat anders aan mijn hoofd, maar serieus probeer het. Het voelt wel gek maar je verdrinkt dan niet in je eigen gedachtes en emoties, je wordt dan meer met beide voeten op de grond gehouden en dat ervoer (ervaarde?) ik als heel prettig. En mocht je echt denken ik wil naar huis, dan ga je gewoon naar huis! Dan heb je het in elk geval geprobeerd.

#16

Mijn opa overleed in de nacht van maandag op dinsdag. Ik had die dindsdag mijn eerste werkdag bij een nieuwe baan en ben gewoon gegaan. Ik heb het ze verteld zodat ze van de situatie af wisten. Persoonlijk zou ik ook naar school gaan dus, maar dat is iets wat je toch echt zelf niet beslissen.