De naam zegt het al, de lange weg naar huis, nu zit ik hier dan, met een kop warme chocomel en een leeg word pdf, hierbij het eerste hoofdstuk:
Hoofdstuk 1
Pov Sam
We vliegen nu boven een grote lege vlakte, een onbewoonde plek natuurlijk, op vliegen boven een bewoonde plek staat 20 jaar gevangenis en daar hebben we geen zin in natuurlijk, niet nu we er zo dicht bij zijn! Zo dichtbij…Ik kijk opzij naar Jenny, een geweldige vrouw vol avontuur en supersterk. Zij heeft vanaf haar geboorte in de Burd kolonie gewoond, op haar 14de ontsnapte ze samen met haar broertje en moeder, haar broertje heeft de Vetel kolonie niet gehaald;hij kon de hitte en het watertekort niet meer aan. Meestal betekent de Burd kolonie dat je daar sterft voor je 60ste levensjaar, met het werk en het voedseltekort hou je het daar niet lang vol. Wat een zonde van zoveel levens…
Ik dommel even weg en hoor meteen Jenny zeggen ‘ga anders even slapen!’ Ik antwoord een overtuigende nee terwijl ik eigenlijk supergraag even mijn ogen dicht zou doen, maar we zijn zo dichtbij bij het geheim te ontrafelen dat ik niet wil gaan slapen. Triko daarentegen ligt al 3 uur te pitten op het bankje, hij heeft de nachtdienst gedraaid en is doodop nu, heel begrijpelijk.
Triko is een farolg, een mensenlijk wezen uit de Sorel kolonie, in die kolonie wonen alle buitenaardse wezens. Ikzelf kom uit de Radum kolonie, de kolonie voor de rijkere werkers. Maar de ergste en armste kolonie is de Burd kolonie, daar word je nog geen 60, heel vreemd omdat de mens gemiddeld 240 jaar wordt, een farolg wordt gemiddeld 500 jaar, er is nog een soort die nóg ouder wordt, de dermol, die worden gemiddeld 670 jaar oud. Dus 60 is niks, gewoon niks.
Ik heb besloten om toch maar even te gaan slapen, gewoon eventjes opladen.
Even later wordt ik ruw verstoord uit mijn slaap, ik heb knallende koppijn van het geschreeuw van Jenny en Triko. Het enige wat ik hoor is: We storten neer! WE STORTEN NEER!
.