the girl with the rapvoice

Schrijfsels
#1

heej dit is mijn eerste hoofdstuk dat ik heb geschreven en ik wou eigelijk vragen wat jullie hiervan vinden en wat jullie vinden wat eraan veranderd moet worden
laure xxx

‘Hollis! Opstaan!’ Riep mama vanonder aan de trap. Het zou nu vast al negen uur zijn want om één uur zou onze vlucht naar Londen vertrekken. Zoey zou al rond een uur of elf naar ons huis toekomen zodat we samen naar het vliegveld konden rijden. Zoey en ik zijn al hartsvriendinnen sinds de kleuterklas. Vanaf toen waren we onafscheidelijk. Toen we samen op het eerste middelbaar zaten hadden we onze eerste cover op Youtube gezet. We zongen er allebei in. Ik weet wel dat we altijd plezier hadden daarin. In hetzelfde jaar gingen we samen naar de toneelschool waar je bij Pasen en Kerstmis een grote musical moest voordragen aan iedereen die wilde komen. Zoey en ik speelde vaak de hoofdrollen. Op die momenten wilden Zoey en ik echt beroemd worden. Dit was onze passie en we zouden samen iets gaan bereiken. Uiteindelijk kregen we een telefoontje uit Engeland. Het was de “DAS-Academy” – staat voor Dance, Act and Sing. Ze vroegen of we misschien auditie wilden doen voor toelating op de school. We overlegden eerst met onze ouders en uiteindelijk zijn we naar Londen gegaan om auditie te doen. Ik werd meteen aangenomen om mijn unieke stem. Zoey stond drie weken op de wachtlijst. Ze had geluk dat ze vooraan stond.
En vandaag vertrekken we eindelijk naar Londen. Een school voor de meest getalenteerde leerlingen.
Ik stapte uit bed en trok wat gemakkelijke kledij aan voor de vlucht die ik gisteren had klaargelegd op mijn bureau. Al mijn andere kleren staken al in mijn twee reusachtige koffers. Het enige wat ik zou gaan missen was mijn kat Shakespeare en mijn twee goudvissen Ici en Paris, maar ik wist dat mama goed voor ze zal zorgen of als het haar eigen dochter was.
Ik liep mijn kamer uit en liep via de trap naar beneden en zo naar de keuken waar mijn mama, mijn lievelings gerecht, pannenkoeken aan het maken was. Zo lief dat ze was. Ik werkte meteen 3 pannenkoeken naar binnen en praatte nog wat met mama over wanneer ik welk weekend eens terug zou komen naar België. Ik had het eerste weekend voorgesteld na de eerste week school. En of ze dat goed vond.
We hoorden hard gebonk op onze voordeur. Ik keek op mijn iPhone hoe laat het was. Half elf. Typisch Zoey om te vroeg te komen. Ooit had ze zich een uur te vroeg laten brengen, maar mams en ik waren iets gaan drinken in een brasserie, is zij daar bijna doodgevroren in die ijskoude winter. Nadien konden we er wel om lachen natuurlijk.
Ik liep naar de voordeur en trok hem open. Daar stond mijn beste vriendin met haar vader en moeder. Ik vond haar zo mooi. Helderblauwe ogen, lang blond haar die ze bijna altijd in een visgraatvlecht droeg. Ze had een prachtige glimlach. Die had ze trouwens bijna altijd opstaan. Alle jongens in België vonden haar “lekker”. Er was maar één jongen die echt respect voor haar had en dat was Jonas. Hij heeft haar ontmaagd maar na een jaar hebben ze uiteindelijk een punt achter hun sprookjesrelatie moeten zetten.
Zoey vloog me direct om de hals. ‘klaar voor Londen, Hollis?!’

#2

Pff heb de eerste paar regels gelezen maar je schrijft in verleden tijd. probeer het is in het nu te schrijven bijvoorbeeld ''Hollis, opstaan, roept haar moeder vanonder aan de trap. dat leest stukken makkelijker

#3

Het probleem is niet de verleden tijd. Het probleem is dat je afwisselt tussen tegenwoordige en verleden tijd.

#4

Op het begin zeg je nogal vaak ‘‘Zoey en ik’’ en dat is een beetje vervelend om achter elkaar te lezen. Daarbij wissel je af en toe tussen tegenwoordige tijd en verleden tijd.

Ik ben voor de rest wel heel erg benieuwd. Ik zou je alleen als tip willen geven om het (vaker) na te lezen! :slightly_smiling_face:

#5

Wat is er mis met verleden tijd? -___-

#6
#7

Dat bedoelde ik te zeggen haha :’)

#8

haha bedankt voor de reacties :wink: ik zal er beter op letten dat ik de tijden niet meer verwissel
dit is het tweede hoofdstuk :slightly_smiling_face:

Ik zat langs Zoey in de auto, op weg naar het vliegveld in Brussel. Ze was al de hele autorit aan het praten wat ze de eerste dag gingen doen in Londen. Winkelen, naar Starbucks, London Eye bezoeken en als laatste: One Direction opzoeken. Het laatste mocht ze van mij gerust in haar eentje doen. Ik begreep echt niet wat ze in die Engelse boyband zag. Ik vind de liedjes gewoon te cliché, overal kwam er wel iets met een meisje en liefde in. Ik luisterde veel liever Florence and the machine en The Foofighters of iets van Cher Lloyd en Beyonce. Wedden One Direction allemaal bestaat uit arrogante zakken? Ik wist het niet honderd maar tweehonderd procent zeker.
‘en wist je al dat Niall Horan een Ier is en al de rest van Engeland?!’ kirde ze langs mij. ‘Hmmm… Nee.’ Waarom verteld Zoey me dit allemaal? Ze weet dat ik ze niet moet hebben. Maar ze praatte gerust verder over One Direction. Dat haar keel niet eens uitdroogde of dat haar stembanden niet zullen springen van al dat geklets van haar. Praten is echt een talent van haar, dacht ik.
‘we zijn gearriveerd aan Brussels Airport, ladies!’ zei de papa van Zoey die aan het stuur zat. ‘pak jullie koffers uit de auto en begin jullie al maar in te checken, we zouden niet willen dat jullie je vlucht zouden gaan missen.’ Zei Zoeys vader nog al overdreven blij. Ik grinnikte maar, Zoey had echt een te gekke vader.
Zoey en ik pakte onze koffers uit de achterbak van de Ranch Rover. We rolde onze enorme koffers mee naar binnen om in te checken. Aan de balie zat een vrouw met kort bruin haar tot net onder haar oren, ze had een bril op en keek nogal serieus. ‘tickets alstublieft?’ We gaven onze vluchttickets en mochten doorlopen. Terwijl ik in de gang stond te wachten, was Zoey afscheid aan het nemen van haar vader en moeder. Mijn mama moest thuisblijven want ze moest nog van alles doen voor het werk. Zoey kwam naar me toegelopen.
“eindelijk Hollis! Op weg naar London! Whoohooooo’ gilde ze door heel de gang. En ik gilde mee.
Uiteindelijk zaten we in het vliegtuig op weg naar Londen. Zoey en ik praatten wat over koetjes en kalfjes. Het was echt gezellig, maar na een tijdje werden we moe en begonnen we aan een dutje.
‘Hollis… wakker worden!’ hoorde ik Zoey in mijn oor roepen. Ik mompelde iets wat moest lijken op ‘ja is goed.’ Ik keek door mijn raampje heen en zag London Eye al. Wat was die groot zeg! Hier gingen we zeker in. Er begon een lampje te flikkeren en een stem galmde door de speakers. ‘gordels vastmaken alstublieft. We gaan landen over vijf minuten.’ En uiteindelijk landden we.