't verhaal van mijn vader.

Schrijfsels
#1

Hee!
Een tijdje geleden is mijn vader opgenomen in het ziekenhuis… ze zeiden dat ik het maar van me af moet schrijven…
dus ik dacht van ja dan ga ik het hier maar doen (a)

De dag zelf…
Ik weet nog dat ik op de fiets zat, blij om mijn nieuwe maar super fijne klas, mn hele lieve vriend en mijn geweldige vriendinnen. Eindelijk ging alles precies zoals ik het wou dat het ging!
maar op dat moment had ik werkelijk nog geen idee wat er thuis afspeelde…
In de verte hoorde ik een ambulance rijden,omdat ik in een drukke stad woon gebeurt dit wel regelmatig, dus ik nergeerde het maar…
Mij gebeurde zoiets niet, toch?
Een tijdje later kwam ik thuis vrolijk zoals altijd, ik reed de oprit op. Ik zag mijn moeder bij het raam staan, ze keek me in paniek aan, nog nooit had ze zo erg gekeken! ik zwaaide naar haar… maar ze zwaaide niet eens terug…

#2

wat erg voor je! :cry:

Schrijf verder!

#3

opeens begon ze te roepen ‘‘dit gaat fout!! het gaat helemaal fout’’! Nog steeds keek ze me in paniek aan. Ik snapte het niet. ik had geen flauw idee wat er aan de hand was. Ik ging naar binnen, liep/rende naar de trap toe, de voordeur die naast de trapstond stond wijd open, daarvoor strond een brancard… ik keek er even naar… Toen rende ik als een gek naar boven. De slaapkamer deur van mijn ouders was dicht… Ik hoorde daarbinnen allemaal verschillende stemmen… maar 1 zin die bleef in mn hoofd hangen…
FONS… FONS! Je moet luisteren verdomme! Je moet ademen!!!
Ik raakte totaal in mn paniek. ik wou naar binnen rennen, maar ik durfde het niet… ik wou het niet zien, het kon gewoon niet!
Intussen stromen de tranen alweer over mijn wangen…

#4

wat erg!
als ik zulke dingen lees bedenk ik me altijd dat
iets heel snel voorbij kan zijn, lijkt me heel moeilijk om mee
te maken! ik ben benieuwd wat er hierna komt.

#5

Ja! dat heb ik me dus ook bedacht…
ik dacht altijd van ag… zoiets gebeurt mij niet
nou wel dus ¬¬

#6

Sterkte ermee, meis. Goed als het van je afsschrijven je helpt. Ga je snel verder?
x

#7

Het is inderdaad goed om het van je af te schrijven, zo verwerk je dingen beter. Maar wat er dan zo mooi aan is(aan het verhaal) dat het zo echt lijkt en het raakt je dan ook echt, niet zoals die verhalen die verzonnen zijn.
Bij het 2e stukje moest ik een traantje wegpinken.
Knap dat je dit durft!
heel veel sterkte!

xxx Miakyy

#8

Sterkte ik leef echt met je mee.’
je kan goed schrijven. !

#9

Ik stond daar, en bleef maar naar die deur kijken waar van alles achter speelde, wat ik nu nog steeds niet weet of eigenlijk niet wil weten. Ik hoorde weer geschreeuw, ik draaide me om en rende naar beneden. Voor de deur zag ik de ambulance staan.
Ik liep naar de huiskamer en liet me neer zakken op de bank.
Ik weet niet hoelang ik daar gezeten heb en wat ik toen dacht. Het enige wat ik wel weet is dat ik me nog nooit zo in paniek voelde als toen, en ook nog nooit zo hard gehuild had.
In de verte hoorde ik nog een sirene. Hij kwam langzaam dichterbij, niet veel later scheurde er een brandweerwagen met een politieauto en 2 motorrijders de straat in.
Ik zag allemaal mensen in uniform uit de auto’s springen. Het waren er ongelofelijk veel… allemaal kwamen ze voor mijn vader
voor mijn lieve vader…

#10

brr, kippenvel!

schrijf verdermeis, en ik leef echt met je mee. (L)

sterkte met alles.
x

#11

ik leef met je mee meid vind het super erg voor je… enne je kan goed schrijven :wink:

#12

Ahh meisje, wat erg voor je! Heel veel sterkte.

Ik vind dat je het heel mooi hebt beschreven, gezien de moeilijke situatie.

#13

Wow, wat erg voorje,.
heel veel sterkte er mee,…

komt er nog wat of niet… :blush: