ik zeg het maar alvast: het is geen leuk verhaal om te lezen, vooral niet voor mij, omdat het over mijn moeder gaat. ik wilde alleen even jullie mening horen. 
Deel ?, De kanker weer terug:
Fijn. Het is weer zover. Vandaag, donderdag 22 April te horen gekregen dat onze vriend kanker weer terug is. Terug van weggeweest, ineens weer om het hoekje komen kijken nadat hij iets meer dan een jaar geleden had laten horen dat hij wegging. Terug, bij mama, op haar huid. Een klein plekje op haar neus, een klein plekje op haar vinger. Twee weken geleden naar de dermatoloog geweest, een stukje huid op kweek gezet, vandaag de uitslag. Kanker. Alweer. Eerst longkanker, dan borstkanker, nu huidkanker. âMeteen stoppen met roken,â zeiden de dokters. Mamaâs antwoord was âVoorlopig nog even niet, eerst alle stress wegroken.â Net al mijn vriendinnen gesmst, hun steunen ons gelukkig door dag en nacht.
Ik ben er altijd voor je, onthoud dat, en ik vind t echt zo zielig dat nu in een paar minuten je hele leven overhoop is gegooit! Dus zal er altijd voor jou en je familie zijn. Je kan me altijd smsen <3. Ik had nooit dat t zo dichtbij iemand die ik ken zou zijn! Ik wens heel veel sterkte aan jullie en ik zal snel een x langskomen! En ik weet je moeder gaat nu vechten, en ze wint het gewoon, je moeder is een sterke vrouw <3. Ik hou van je, beste xxxx.
Van Stephanie. Ik moest echt huilen bij dit smsje, ookal was het een beetje in huppelkuttaal geschreven, ik vond het echt heel mooi. Steph smst nou eenmaal een beetje huppelkut, kan ze ook niks aan doen. Maar ze meent het wel, en dat weet ik. Sidy is ook Ă©cht een schat, die kwam gewoon fucking twee bakken Ben&Jerryâs ijs brengen! En dan Roy, die helemaal speciaal vanuit Kosovo naar mij smste:
Ik zit nu voor school in Kosovo :$. Maar hoelang weten ze dat al dan? 
Ik vind het echt zo erg! Ik ben er voor je he maar niet dat alwin boos word he 
xxx sterkte.
Ja ik weet het. Misschien smst hij ook wel een beetje huppelkut. Voor zover jongens huppelkut kunnen zijn dan. En dat âmaar niet dat Alwin boos word heâ slaat op mijn vriendje. Hij vindt Roy een player, hij is vroeger vrienden met hem geweest, maar sinds ik met hem omga is het een matennaaier. Hij woont in Oud-Alblas, waar hun ook eerst gewoond hebben. Ik vind het wel lullig voor Roy, want hij kan er ook niet veel aan doen, hij probeert alleen maar aardig te zijn voor ons.
Nu weer terug naar de kanker. Kutkanker. Waarom moet kanker ons nou steeds hebben? Waarom mama? Waarom niet ik, mama heeft al zoveel te verduren. Maar zoals Stephanie al zei is mama een sterke vrouw. Een hele sterke vrouw. Mama is een taaie, die geeft niet zomaar op, dat had je gedroomd. Het is mijn mama. Mijn mama die er altijd voor me zal zijn, en ik net zo goed voor haar. Maar de kanker weet niet van ophouden. Kanker speelt een spelletje met haar. Jammergenoeg niet zoân leuk spel als Monopoly of Scrabble. Nee, het is een gemeen spelletje. Kanker is gemeen.
Het is heel mooi weer vandaag, en bijna iedereen is bij de Waal, aan het zonnen ofzo. Maar wij niet. Ik heb het huis gepoetst, gestofzuigd, mijn kamer opgeruimd. Nu zit ik buiten met mijn laptop te typen aan dit verhaal. Mijn hele hoofd zit alleen maar vol met kanker. Ik kan bijna nergens meer aan denken. Alwin is in Oud-Alblas, Bert is aan het werk in de tuin, Patrick zit saaie spelletjes te spelen en mama is net thuis van het werken. En mijn hoofd zit alleen maar bij de kanker. Ik heb de honden uitgelaten, en gedacht aan kanker. Ik heb het eten gemaakt, en toen dacht ik aan kanker. Niet aan zomaar een kanker, maar aan mamaâs kanker. Over twee weken word ze geopereerd, ze grapte tegen oma dat ze een facelift ging doen, maar haar neus word gewoon âontkankerd.â Nouja, dat hopen ze dan. Ik hoop het ook. Het enige wat ik wil is gewoon een kankervrije mama.
wat vinden jullie?
dankjewel dat je dat stukje mooi vind! ik heb gewoon mijn gevoelens opgeschreven en dat verhaal is gewoon wat er nu in mijn hoofd omgaat 