Hoi lieve dames. Ik heb iets waar ik heel erg mee zit. Ik had een ex en nadat het uitging zat ik echt in een depressie want k wou alleen hem…
na vele maanden besloot ik dat het niet verder kon zo en dat het tijd was voor leuke dingen. Zoals met mn oma naar de markt gaan, want dat wou ze graag.
Zo gezegd zo gedaan. We liepen langs een kraampje met twee hele leuke jongens en een daarvan keek mij hele tijd aan. We snuffelden even rond en gingen daarna weer weg.
Twee maanden later ging ik weer naar de markt, maar dan alleen. Toevallig zag ik diezelfde jongen weer. Hij begon een heel gesprek te houden en zei: hey jij bent melissa toch? We hebben even gepraat tot een vriend van me ook kwam (hij blijk daar te werken) en toen liepen die vriend en ik weg na een tijdje. Achteraf besefte ik dat ik nooit mn naam tegen die jongen heb gezegd.
Die ene vriend en ik gingen wat eten en hij maakte ook een selfie van ons, dat vond ik niet raar ofzo. En hij vroeg: vond je thomas niks voor jou? Ik: die jongen van net? Hij: ja. Ik: hij is wel een leuke jongen. Hij: als die je nummer vraagt mag ik het dan geven. Ik: uhmm ja dat kan
Toen ik thuis was vroeg ik nog aan m: moest je dat van die thomas vragen ofzo? Maar hij zei van niet. Uiteindelijk heeft ie mn nummer gegeven en hebben thomas en ik geappt. Dat is nu een week geleden sinds ons eerste contact
We hebben gister afgesproken en zijn uiteten gegegaan en hij is zoooo lief! Hij behandeld me gewoon als een prinses. Hij zei dat hij die vriend van me een briefje had gegeven met zn nummer erop voor als ik geinteresseerd was, maar hij was dat briefje kwijtgeraakt. En hij heeft heel facebook afgezocht naar me en toen die me uiteindelijk vond durfde die me geen berichtje te sturen, vandaar dat ie mn naam ook wist. Hij is een persoon die niet alleen zegt dat ie me leuk vindt, maar dat ook toont! Ik heb me nog nooit een prinses gevoeld, maar hij toont dat echt (je kan zn gedrag echt vergelijken met michael scofield uit prison break naar sara toe, precies zo is hij)
Maar nu komt het… we hebben een leeftijdsverschil van 7 jaar. Ik ben net 20 en hij bijna 27. Ik weet niet of dat een normaal verschil is? En hij is geen lelijke jongen om te zien, maar ook niet echt knap. Deze twee dingen houden me echt tegen om iets te beginnen met deze jongen, maar ik weet zelf dat ik niet zomaar meer zo iemadn zal tegenkomen. Qua interesses hebben we ook dezelfde smaak en hij zegt dat het voorbestemd is omdat hij de eerste keer dat ie me zag dacht: ik heb dr nummer niet gevraagd uit respect voor dr oma, maar als ik haar nog een keer zie dan is het voorbestemd. En dat is precies wat er is gebeurd. Zouden jullie een issue maken van het leeftijdsverschil en uiterlijk…? Want ik snap mezelf ook niet meer…
Ps. Namen zijn veranderd
