Stout stemmetje

Schrijfsels
#1

Sukkel, je staat er alleen voor. Ciao !
Tot die tijd hoorde ik niks meer van haar.
----------------------------------------------------------
Nou, hier zit ik dan.
Verstoten door m’n eigen vader. Gedumpt in een inrichting. Het gekkenhuis. Maar ik ben helemaal niet gek.
Of heb ik het mis?
Ik verdien het niet om hier te zijn. Of toch wel?
Het was niet mijn bedoeling om het te doen. Maar waarom had ik het dan gedaan? Waarom luisterde ik naar haar? Waarom stel ik zoveel vragen? Ik kan ze niet antwoorden, want anders had ik de vragen niet gesteld. En niemand gáát ze voor me antwoorden.
Ik voel me ze eenzaam. Alles wat ik had : Vrijheid, vrienden , liefde. Alles is in één klap weg en het dringt me nu pas tot me door.
Ik voel weer tranen opkomen en rust mijn hoofd op m’n natte kussen.
Ik durf m’n ogen niet meer te sluiten, want dan zie ik het weer helemaal voor me. Vanaf het begin. Steeds weer.
Ik probeer aan iets anders te denken.
Het liedje wat m’n vader altijd op de piano speelde. Imagine.
Zachtjes begon ik het liedje te mompelen.

You may say that I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one

Ik hoorde iemand meezingen.
Wie is dit…?

‘‘Kiekeboee.’’

GODVERDOMME, ROT OP!!! DONDER OP !
Ik begon te flippen maar besefte gauw genoeg dat ik kalm moest blijven. Ik kon het niet houden en begon weer te huilen.

‘‘Waarom huil je?’’

Er viel een stilte.
‘‘Wat voor een domme vraag is dat.
Omdat ik gek ben. Je bent er weer. Je bent er godverdomme weer. BIJNA, ik zeg BIJNA was ik van je af. Laat me met RUST.’’ Dat fluisterde ik mezelf toe in alle kalmte.

‘‘Pfsh, je hebt wel lef he sukkel? Laat de mensen je maar niet horen voordat je hier langer blijft.’’

Ik probeerde haar te negeren. Zij is het probleem. Zij is degene hier eigenlijk had moeten zitten. Maar niemand kent haar, dus moet ik hier maar zitten. Ik moet ervoor opdraaien. Ze zien me als gek, maar ik weet wel beter hoor. Ik ben niet gek.

Nance kwam de kamer inlopen.
‘‘Dewi, je mag komen.’’
‘‘Wat gaan ze met me doen?’’ vroeg ik.
Ze gaan je ophangen.
‘‘STIL’’, schreeuwde ik.
Nance keek me met grote ogen aan. ‘‘Juist ja, ze gaan je vragen stellen and that’s it.Pak m’n hand vast en volg mij nou maar.’’
Maar Dewi, je wordt als kleutertje behandeld. Zeg dat je geen kind meer bent.
'‘IK BEN GEEN KIND MEER!’'riep ik tegen mijn wil in. Waarom zei ik het?
‘‘Juist ja,juist ja’’ zei Nance die mijn gedrag al gewend was.
Ze bracht me naar een kleiner kamertje waar twee mensen op me zaten te wachten zei ze.
-----------------------------------------------------------
Continue x?

#2

ja verder^^

#3

jaaaa.

#4

jaa verder en snel :slightly_smiling_face: ^^

#5

Haha, op het begin dacht ik serieus dat het over jou ging. :3
Totdat ik zag dat het topic een verhaal was (schrijfsels). ^^

#6

‘‘Ga maar naar binnen’’, zei Nance.

Locked up, they wont let you out, they wont let you out

‘‘Potverdomme’’, vloekte ik. Treuzelend ging ik de kamer in.
Het was een grijs kamertje met slechts een houten tafel, stapel papierwerk, een grote dossierkast en een computer.
Bij de deur stonden er echt twee mensen. Een oude,tengere vrouw met kort blond haar reikte haar hand naar mij uit.
‘‘Hallo Dewi, ik ben Rita,’’ zei de vrouw met een warme glimlach.

Gadver, dat wijf ruikt naar azijn

‘‘Stt’’
De tweede persoon was een man. Nou, beter gezegd een jongeman met grijs-blauwe ogen die vrij aantrekkelijk was. Hij gaf me een vriendelijke knik.
‘‘Ian,’’ zei hij en ze namen allebei plaats aan de tafel.

Aan de andere kant mag ik zitten. Ik vind dit dus echt niet leuk.
Ik zit er maar ongemakkelijk bij en begin aan m’n nagels te bijten. Slechte gewoonte.

'Nou Dewi, we hebben heel wat gehoord over je, ‘’ zei de vrouw terwijl ze in m’n dossier las. Dat haat ik zo erg. Je kan me niet beschrijven op een paar blaadjes. Je kent me niet als je m’n dossier heb gelezen.
‘Het gaat niet goed met je he?’, vroeg de vrouw serieus.

Ach stik, azijnwijf. Tuurlijk gaat het goed met ons.

‘‘Nee, niet echt’’ antwoordde ik eerlijk.
Ik zeg wel de hele tijd dat ik niet gek ben, maar ik ben het wel. Ik ga nu niet meer liegen tegen mezelf want dan neemt niemand me ooit nog serieus.
Ik wil hulp.

‘‘Dus vertel ons eens wat er precies is gebeurd 7 maanden geleden.’’

Ik schrok van de vraag. Ik wil wel hulp, maar niet als ik m’n verleden erbij moet halen. Niet dat, alsjeblieft niet. Anders moet ik weer liegen. Anders moet ik weer huilen. En huilen is voor de zwakkeren onder ons. Geen tranen meer, vanaf NU.

Ian zag dat ik schrok.
‘‘Rita, niet meteen’’
‘‘Het spijt me, laten we anders beginnen.’’
-----------------------------------------------

Verder? x

#7

Ja, verder.

#8

verderr

#9
#10
#11
#12
#13

verder

#14

Interessant :wink: Verder

#15

‘‘STIL’’, schreeuwde ik.
Dewi keek me met grote ogen aan. ‘‘Juist ja, ze gaan je vragen stellen and that’s it.Pak m’n hand vast en volg mij nou maar.’’

Ze is toch zelf Dewi?

#16

@kaBOOM ; heeeey, thanks dat je zo scherp bent x ! my bad, ff veranderen :3

Ian gaf Rita een knik . Het was zo’n ‘‘Let maar eens op-knik’’.
Toen kwam ze naast me zitten. Gewoon zomaar. Alsof ze een vriendin was. Toen begon ze me aan te kijken en ze glimlachte.

‘‘Dit ken ik, Dewi. Ze gaat je nu een compliment geven zodat je vertrouwen kan winnen. Let op, let op.’’

'‘Je bent heel mooi wist je dat?,’ zei Rita.
Hoe the fuck moest ik daarop reageren? Ja dankje? Ja dat weet ik?
Ik weet dat het één van ‘‘de technieken’’ is. Het is al vaak uitgeoefend op mij, maar ik geloofde haar. Ik bén mooi, maar gek. Oh god, daar ga ik weer.

‘‘Had je een vriendje, Dewi?,’’ vroeg Rita.
‘‘Ja.’’
‘‘Was hij aardig voor je?’’
‘‘Ja.’’
‘‘Mis je hem?’’
‘‘Ja.’’
‘‘Vertel eens wat meer over hem, even meiden onder elkaar ja?’’ zei ze terwijl ze een knipoog gaf.
‘‘Hij is lief,’’ zei ik.

Ze probeerde het gewoon nog keer.
‘‘Enne…ging het goed op school?’’
‘‘Ja.’’
‘‘Echt waar ?’’
‘‘Ja.’’
‘‘Wat deed je?’’
‘‘Havo’’
‘‘Wat goed zeg! Dus je kon gewoon over met je cijfers?’’
‘‘Nee.’’
‘‘Maar je zegt net dat het goed ging op school?’’
‘‘Ja.’’

Rita keek Ian radeloos aan. Hallo?! Ze weet alles al. Kom niet met vage,domme vragen. En ze wist dat m’n vriendje een klootzak was. Ik had hem verteld over ‘‘mijn problemen’’. En dat was een domme fout.Hij zag me toen als fragiel meisje. Iemand die wel z’n bek kon houden. Daar maakte hij dus ‘‘gebruik’’ van.
Klootzak.
Waarom had ik hém niet vermoord?

‘‘Neem jij het maar over Ian ,’’ zei Rita die de hoop had opgegeven. Ze verliet de kamer.

Adios azijnwijf, en neem je geur mee!

‘‘stt!’’

Pfsh.

'‘Luister Dewi, jij wilt weg.Ik snap je gewoon, maar je moet ook begrip tonen. Als je nou gewoon meewerkt kan je deze maand nog naar huis. Het enige wat we willen weten is waarom je het deed,’ zei Ian.

Speel dom.

'‘Nee,’'fluisterde ik in mezelf.
Ik moet het wel vertellen. Alle vreselijke details. Anders kan ik nooit worden geholpen.
En weer probeer ik niet te huilen. Ik haat mezelf voor dit. Maar ik MOET het vertellen.

Dewi zeg het alsjeblieft niet. Je wilt toch niet eenzaam zijn? Je wilt toch dat ik bij je blijf als niemand er is? Wil je alleen zijn? Wil je dat? Nee toch?.

‘‘Ik werd gedwongen,’’ zei ik.
‘‘Door wie?,’’ vroeg Ian.

Denk na Dewi. Je krijgt er spijt van. Want als je niet luistert maak ik je dood in je slaap. Ik meen het. Echt waar.

‘‘Het stemmetje in m’n hoofd. Zij zei dat ik m’n broertje moest vermoorden.’’
Ik barstte in tranen uit en durfte Ian niet meer aan te kijken.
Ik ben een monster én gek.
Ian was sprakeloos. Hij dacht vast ‘‘stemmetje?Dat wijf is getikt.’’
Maar hij toonde ook intresse. Na een helse stilte vroeg hij:
‘‘En wat zei dat stemmetje nog meer?’’
--------------------------------------
verder? Feedback?

#17

Up ('a) ?

#18

OMG VERDER XD

#19

Ik HAAT lezen,maar dit is het eerste verhaal wat mij interesseert, verder!

#20

oehh, dit is spannend =O
ik ga volgen.