‘Pas deze eens aan?’ Chantal stond voor me met een groenblauw jurkje. Ik grisde het jurkje uit haar handen en trok het aan. Toen ik met het jurkje voor de spiegel stond kon Chantal geen gil onderdrukken. ‘Die moet je echt nemen! Ik meen het. Oh mijn god, jij krijgt zó veel jongens achter je aan!’ Ik lachte. Ze kon soms zo gek zijn. Samen rekenden we onze jurkjes af en liepen naar onze fietsen. ‘Moet ik morgen om acht uur bij je zijn?’ vroeg Chantal.
‘Ja doe maar, dan maak ik je op en doe jij mijn haar? Neem je spullen mee dan kun je blijven slapen. Weer gezellige nachten, net zoals vroeger.’
‘Jaaaa leuk! Tot morgen lieverd!’ Riep ze, en ze fietste weg. Ik besloot om nog even langs de Albert Heijn te gaan om eten te halen. Ik had er al helemaal op gerekend dat mijn ouders niks voor mij hadden omdat ze allebei aan het werk waren. Mijn ouders dachten zoveel aan zich zelf, dat we een beetje langs elkaar heen leefden.
Om 8 uur hoorde ik de bel. Met een slaperig gezicht liep ik naar de voordeur. Mijn ouders waren al weg wist ik. ‘Goedemorgen slaapkoppie! Ik heb twee croissants mee genomen voor ons samen.’ Chantal stond zonder make-up met haar haren wild geborsteld voor mijn deur, wat best een grappig gezicht was. ‘Je bent geweldig, ik was al bang dat we niks in huis hadden.’ Zei ik sarcastisch. Ik pakte twee glazen en vulde deze met sinaasappelsap. Chantal ging op een kruk tegenover me zitten en legde haar jas op de kruk ernaast. ‘Ik had eigenlijk niet verwacht dat je op tijd zou zijn. ‘ bekende ik haar. ‘Je bent altijd te laat.’
Chantal keek me met een zielig gezicht aan. ‘Lekkere vriendin ben jij. Ik was niet degene die nog in bed lag.’ Ik lachte.
‘Kom we gaan naar boven dan doe ik je make-up.’ Chantal volgde me braaf naar boven. Alsof ze voor het eerst hier rondliep.
We hadden mijn buurjongen Erik gevraagd of hij ons wou brengen. Hij was ergens in de 20. Hij had bruin haar, witte tanden en bruine ogen waar ik al super vaak in was verdronken. Ik had een erg goede band met hem dus natuurlijk zei hij ja. We hadden samen al eens wilde avontuurtjes gehad maar natuurlijk vertelde ik dat Chantal niet, die zou gaan gillen. Nee dat deed ik Chantal, Erik en mijzelf niet aan. Ik nam erg dankbaar afscheid van Erik nadat hij ons had afgezet. We gingen naar binnen en het feest begon. Althans, dat dachten we.
. Verder mogen dialogen niet midden in een zin beginnen, maar altijd op een nieuwe regel