Hallo allemaal,
Ik ben net lid van dit forum en ik spring direct in het diepe. Vanuit een ingeving ben ik begonnen met het schrijven van een verhaal. Ik wil heel graag jullie mening en eventueel tips waar ik verder mee kan. Wees niet te hard, dit is echt mijn eerste keer!
Veel leesplezier!
Groetjes Diana
Intro:
Iris van Meren, 30, heeft net een rotjaar achter de rug met een ex die haar heeft bedrogen met geld en een vrouw. Als deze vrouw zwanger blijkt te zijn en ook nog onder Iris blijkt te wonen is de kans op een frisse start in het nieuwe jaar ver te zoeken. Als de broer van haar buurvrouw zich er ook nog mee gaat bemoeien is het leed helemaal compleet, of toch niet…?
-1-
‘Waarom heeft Iris nou nooit geluk!’ hoor ik mijn moeder huilend tegen mijn broer Rick zeggen. Het is net na het kerstdiner en ik wil bijna de keuken in lopen om nog wat wijn te halen voor mijn zus Mirthe. De woorden komen niet helemaal als een verassing. Ik heb het laaste jaar ook wel aanleiding gegeven tot bezorgheid en mijn ervaringen van de laatste week zijn wel de kers op de taart.
Het jaar 2011 begon heel erg voorspoedig met een nieuwe baan als manager van een thuiszorgorganisatie in Arnhem. Hierdoor kwam ik weer dicht bij mijn familie te wonen, de 2e reden waarom ik de baan had aangenomen. Tijdens mijn studie HBO-V heb ik in Groningen gewoond, toegevend aan de drang om zo snel mogelijk het huis uit te gaan. Na 7 jaar als verpleegkundige in het UMCG had ik meer uitdaging nodig en ben ik een managementopleiding gaan volgen. Na 2 jaar studie werd me de kans van mijn huidige baan geboden en heb ik direct toegehapt.
Mijn toenmalige vriend Wouter ging met me mee. We hadden 3 jaar een relatie en wilden gaan samenwonen, maar hij zag het wel zitten om dit in Arnhem te gaan proberen. We vonden een huurflat dicht bij mijn ouders, heerlijk vond ik dat. Het tijdelijk contract van Wouter liep af, dus hij moest toch op zoek naar een nieuwe baan, waarom dan niet in Arnhem.
Het vinden van een baan ging helaas niet zo makkelijk. Achteraf moet ik toegeven dat hij niet erg zijn best deed, maar hier had ik niet echt oog voor met mijn drukke nieuwe baan. Door de drukte leefde ik in een roes en kwam er te laat achter dat Wouter door de verveling was gaan gokken en geld uit gaf aan dure spullen. Het grootste deel van ons gezamenlijk spaargeld was op en het bleek dat de rekeningen en vaste lasten de laatste drie maanden ook niet betaald waren.
‘Gewoon niet aan gedacht’ was het verweer van Wouter.
‘Niet aan gedacht?! Wat doe je dan de hele dag?’
‘Weet ik veel. Ik heb hier ook niet om gevraagd hoor! Jij wilde zo nodig samenwonen en naar Arnhem verhuizen!’
Met deze opmerking voelde ik het ijs over me heen komen en zag ik niet meer mijn lieve Wouter, maar een kil persoon zonder verantwoordelijkheidsgevoel. Ik heb hem direct het huis uitgezet en alleen nog maar contact met hem gehad om de zaken af te ronden bij de woningstichting en de bank.