Hallo allemaal.
Dit is een topic waar meiden die stalkers hebben gehad of nog steeds hebben hun verhaal kwijt kunnen en elkaar wat tips kunnen geven.
Ik heb er drie gehad, ja heftig. Al moet ik zeggen dat de laatste eigenlijk vrij onschuldig was, ja irritant en hij heeft me best wel problemen bezorgd, maar dat vergeef ik hem.
De eerste was op de middelbare school. Begon sinds de 3e. Hij was echt 24/7 aan het bellen (ik nam niet op) en smsen (die ik negeerden). Hij wist altijd wat ik deed en kwam altijd achter mijn nummer en msn (ja, toen die tijd hadden we allemaal msn). Hij haatte iedereen die met mij omging (jongens) en heeft ervoor gezorgd dat ik en mijn beste vriend ruzie kregen. Een keer volgde hij mij in de metro helemaal naar mijn huis. Gelukkig loop ik langs een voetbalveld met allemaal buurjongens die ik toen ‘inzette’ om hem weg te jagen. Dit heeft hij nog een aantal keer gedaan. Hij woonde toen in een huis met nog tientallen andere jongens die allemaal bij ons op school zaten. Ik had veel vriendin en die vertelden het mij. Hij maakte stiekem foto’s van mij. Hij had zelfs een foto van mij uit mijn vriendins agenda gejat en deze in zijn eigen agenda gestopt. Hij heeft me echt vele malen gevolgd en belde me echt zovaak. Uiteindelijk ging ik van die school af en kreeg ik een ander nummer. Nu, 2 jaar later heeft hij me weer doodleuk gefeliciteerd voor mijn verjaardag via de mail. (Misschien weet ikwilgeennaam zelfs over wie dit gaat, hihi)
Nummero twee was echt een vreemd geval. Hij zag me een keer toen ik mijn klas ging supporteren tijdens een voetbaltoernooi. Hierna heeft hij mijn nummer en msn gevraagd aan die jongens DIE HET DUS GAVEN, STELLETJE OETERS. Maar oke, die belde mij en toen ik zei dat ik niet geinteresseerd in hem was zei hij dat hij me toch wel kreeg. Ik hing op en twee weken lang stond hij ELKE DAG voor ons schoolhek. Ik durfde toen niet alleen naar buiten en belde mijn vader die mij met de auto heen en weer bracht, zonder te weten dat het door dat kind kwam. Toen hij er een keer niet stond liep ik alleen en toen trok hij me bij mijn arm naar zijn auto. Naja ik trok me dus los en na een minuut gepraat te hebben smeerde ik hem. Daarna vertelde ik het wel aan mijn ouders en heeft mijn vader hem zijn lesje geleerd.
Dit is niet zo heel lang geleden gebeurd.
Als je het leest lijkt het mee te vallen, soms vinden mensen het zelfs leuk: WOW ZO ERG HOUD HIJ VAN JE. Uhh nee :’) Het is niet leuk en eng, omdat je niet weet wat er gaat gebeuren. Ik ben nog steeds wel bang dat ik op de een of ander manier hun tegenkom, want dit wil ik echt niet.
Dus … dat was mijn verhaal, alle andere verhalen zijn welkom ;’)
Duhh daar is dit topic voor.
