Hallo iedereen,
Momenteel zit ik het in het laatste jaar van mijn opleiding tot verpleegkundige en volbreng mijn stage binnen het ziekenhuis. De verpleegkundige wereld en vooral het ziekenhuis heb ik ervaren als een harde wereld waar je echt je “vrouwtje” moet staan. Iets wat voor mij niet vanzelfsprekend is. In het verleden ben ik veelal gepest geworden. In totaliteit 6 jaar. Ik heb het pesten nooit een plekje kunnen geven waardoor ik tot de dag van vandaag leef met bepaalde onzekerheden ondanks 2 cursussen en een bezoek aan de psycholoog. In mijn stage komt dat vooral tot uiting bij handelingen die nieuw zijn of die ik nog niet vaak heb uitgevoerd.
Een ander scenario waar mijn onzekerheid naar voren komt is bij kritische verpleegkundigen die je het gevoel geven alsof je alles verkeerd doet. Op die manier voel je je al snel waardeloos. Zo een verpleegkundige heb ik in mijn team. Geen enkele stagiaire werkt graag met haar samen, wat naar mijn mening toch voor zich spreekt. Ik heb een aantal keren met deze verpleegkundige mogen werken. Bij haar heb ik altijd het gevoel gehad dat ik niets goed kon doen in haar ogen. Ik heb ook een aantal keren aan haar terug gegeven dat ik mij niet op mijn gemak bij haar voel, maar wel rekening ermee hield dat haar kritiek goed bedoeld was. Het gevoel van onzekerheid is echter altijd gebleven, dit resulteerde in momenten van dichtklappen en break downs.
Patiënten daarentegen waren altijd over me te spreken. Ik was een zonnestraaltje en straalde duidelijk uit dat ik plezier heb in het beroep. Lag de beoordeling bij de patiënten dan kwam het allemaal goed, helaas is dat niet zo. Afgelopen woensdag, twee weken voor de einddatum van mijn stage (!), kreeg ik in mijn schoot geworpen dat ze twijfelen aan mijn functioneren omdat ik geen avond- en nachtdiensten draai. Ik doe echter de voltijd opleiding waar dit niet verplicht is gesteld. Het balletje is aan het rollen gekomen doordat die kritische verpleegkundige haar twijfels uitte. De afdeling twijfelt of ze me los kunnen laten en toen ze beseften dat ik over twee weken officieel klaar ben, hebben ze zich eens achter de oren gekrabd. Naar eigen zeggen willen ze mij beschermen, omdat ik het vanaf februari zelfstandig moet gaan doen.
Maar nu komt het volgende… Ik heb nooit terug gekregen dat ik niet voldoende functioneerde, daarnaast heb ik positieve feedbacklijstjes. Er zit een feedbacklijstje bij van die kritische verpleegkundige maar betreffende puntentelling scoort ze me voldoende met als bijschrift een aantal kritische aandachtspunten.
Sinds die woensdag gaan mijn emoties alle kanten op, van verdriet tot boosheid. Ik vind de situatie gewoonweg niet netjes en maak me erg veel zorgen betreffende mijn diploma. Ik heb na het gesprek afgelopen woensdag direct contact opgenomen met mijn mentor en hij gaf aan dat er geen beoordeling plaatsvindt omdat ik gedurende de vorige periode (toen zat ik op dezelfde stageplaats) voldoende beoordeeld ben geworden en daarmee de start van mijn scriptie heb verkregen. Deze periode zal alleen de scriptie beoordeeld worden.
Morgen heb ik het gesprek met mijn mentor en de leidinggevende van de afdeling. Ik wil natuurlijk alles op alles zetten om mijn diploma te krijgen. Ikzelf ben er klaar voor om officieel verpleegkundige te worden.
Hebben jullie bepaalde tips voor mij of zelf in zo een situatie gezeten en hoe heb jij deze toen aangepakt?
Sorry voor het lange verhaal.