Heyhey,
Ik val gelijk met de deur in huis: Ik huil super snel.
Ook al wil ik helemaal niet huilen.
Als ik iets tegen mijn moeder zeg wat ik écht vind,
Als ik aan iets vervelends terug denk,
Bij evaluatie gesprekken en dat soort dingen…
Kortom ik huil heel snel.
Wie heeft dit ook? Hoe ga jij daar mee om?
Ik ook, just deal with it. Het is nou eenmaal zo. Het enige wat je kan doen is relativeren en bedenken op dat moment dat het allemaal wel meevalt en het gewoon over je heen laten komen… je bent nou eenmaal emotioneel aangelegd. Let je wel op of je genoeg gezond eet en genoeg slaapt? Die factoren kunnen allemaal meespelen in je ‘prikkelbaarheid’
Puberty…
Ik heb het ook een heeele lange tijd gehad, en toen kreeg ik de ozo simpele tip van iemand; als je voelt dat je op het punt staat om te huilen, denk aan dingen die je leven mooi maken. Of kleine dingen waar je gewoon vrolijk van word. Bijvoorbeeld hoe gelukkig je mag zijn met je beste vriendin of hoe mooi die schoenen zijn die je gisteren gekocht hebt. Klinkt simpel, maar bij mij werkt het echt (:
Ik heb dit ook, vooral als ik mensen moet confronteren met iets of als ik een gesprek heb wat over mijn gemoedstoestand gaat. 
Overigens ben ik 20, dus is het bij mij geen geval van puberteit meer :’)
Ik ben ook een jankerd. Geen tips helaas, moet het van mezelf ook nog leren accepteren denk ik. Is niet heel veel aan te doen vrees ik.
ik dus ook, ik ben gewoon heel gevoelig en emotioneel aangelegd… so be it.
Oja ik denk dat dat wat ik zei inderdaad alleen werkt als het een stukje puberteit is. Als je echt van jezelf een emotioneel mens bent ben ik inderdaad bang dat er niets aan te doen valt
Heb ik ook! Als ik maar even met mijn tutor praat over hoe het met me gaat of zo, voel ik mijn kin al langzaam trillen. Mensen gaan denken dat het heel slecht met me gaat, maar dat is dus niet zo xD
Ik had het een keer over de achterstand van mijn broertje en moest ik bijna huilen. Zegt die vrouw: “ik zie dat je het er moeilijk mee hebt”
Ik denk van nee! Ik moet gewoon huilen! Ik maak me helemaal niet druk om mijn broertje alleen omdat hij is blijven zitten 
Maar ja, heb er ook niks tegen kunnen vinden :s
Heb ik ook last van!
En ook al wil ik het niet, elke keer gebeurt het toch wel weer.
Heb het nu wel geaccepteerd, maar blijf het irritant vinden.
Ik had dit vorig jaar heel snel. Mijn stage had mij in de grond gestampt als het ware. Dus ik was als het ware zo onzeker over mezelf dat ik altijd over mezelf twijfelde en ik wist niet wie ik was.
Hoe ik er nu mee om ga. Ik ben verandert heel erg verandert. Ook al huil ik nog wel eens snel, dan denk ik gewoon weer aan leuke dingen, zoals hier eerder werd gezegd (:
ik moet huilen als ik boos ben, ook zo iets irritants. Wat mij meestal helpt als je moet huilen maar je wilt niet, denken dat het niet uit maakt, laat het gaan je mag best huilen. als ik dat tgen mezelf zeg hoef soms niet meer te huilen
misschien een beetje gek uitgelegd haha
Ik ook! Is me nog niet gelukt om het huilen te stoppen.
Heb ik ook, you’ve just got deal with it 
Oooo ik ook ja en dan denken mensen dat ik huil omdat ik slachtofferrol kies in een ruzie, maar dat is echt niet zo want dan ben ik gewoon zo boos om de onrechtvaardigheid. Maar dan is de lichamelijke reactie dus huilen.
gewoon tranen inslikken, rustig proberen te ademhalen en aan iets leuks denken.
meer slapen, als ik een paar keer niet goed heb geslapen kan ik zomaar beginnen te huilen. om niks…
had dit vroeger altijd, nu bijt ik gewoon op mn wang en zeg ik tegen mezelf: ‘komop, bewaar dit voor als je alleen bent, er is geen reden om te huilen, blijf sterk!’ dat werkt bij mij, en als het echt niet kan peer je m naar de wc en ga je daar heel zacht huilen:)
Dat heb ik inderdaad ook soms, niet vaak gelukkig. Maar dan heb je het over een gevoelig onderwerp of wat dan ook, je eigen mening, of een of andere vorm van kritiek die iemand op je heeft (niet slecht bedoeld), maar dan komen de tranen gewoon op. En dan denk ik: wtf jeetje huil ik hier nou om? xD En dan begrijp ik écht niet waar dat nou vandaan komt, maar het raakt dan gewoon iets binnenin.
ik heb het soms ook hoor. bijvoorbeeld als ik voor de klas sta en een leraar geeft feedback dan voel ik me altijd snel aangevallen of de grond ingestampt. ik probeer dan aan andere dingen te denken of juist denken dat ik zelf vind dat ik het wel goed heb gedaan. 