hee,
ik heb een probleem, ik val niet snel af maar kom heel snel aan.
Ik eet heel weinig en dan neem ik een keer iets meer (voor jullie normaal) en dan zit er 3 kilo aan!
Zoals met de kerst, ik heb niet echt belachelijk veel gegeten. Maar wel iets meer dan normaal. En nu ben ik 3 kilo aangekomen 
Ik word hier echt niet goed van. Zelfs als ik een stuk fruit neem denk ik al kom ik hier niet van aan?
Waarom kan bijna iedereen normaal eten en ik niet?
liefss
Geen idee, ik kan je niet helpen. Maar hé, je denkt misschien wel ‘Waarom kan bijna iedereen normaal eten en ik niet?’ maar je bent vast niet de enige en er is hier vast iemand die je wel goed kan helpen!
Ik heb hetzelfde, maar ik heb sowieso problemen met eten. Ik weet niet of je normaal gesproken wel altijd genoeg eet, maar als je niet genoeg eet/vast/maaltijden overslaat kan het volgens mij gebeuren dat wanneer je wel eet, je meteen ook aankomt. Ik heb dat ook heel erg gehad.
Ik heb wel een eetstoornis, dus ik probeer altijd zo weinig/niks te eten. Maar dan val ik ook niet af. Meestal eet ik alleen avond eten en dan kijk ik de volgende dag op de weegschaal en dan ben ik weer aangekomen
Je gewicht schommelt sowieso met een paar kilo, en je moet je dan ook op vaste tijden wegen. Dus niet de ene dag om 10 uur 's ochtends en de andere dag om 4 uur 's middags ofzo. En daarnaast kan het best komen door je eetstoornis denk ik. Als je normaal heel weinig eet, en je eet een keer iets meer dan komt dat er gelijk bij ja.
Hm… ik weet eigenlijk niet hoe dat kan. Ik heb zelf ook een eetstoornis, probeer nu ook weer zo min mogelijk te eten, maar ja, ik val ook niet af. En als ik dan wel weer eet, dan zit er meteen weer wat aan. Misschien dat je het eens aan je huisarts kan vragen? Heeft het niet iets te maken met dat je lichaam, wanneer je zo min mogelijk eet, in de spaarstand gaat? Ik zou het verder ook niet weten… het is inderdaad echt heel vreselijk.
De laatste tijd probeer ik iets meer te eten, sowieso om te genezen, maar ook in de hoop dat ik dan weer beter kan afvallen. Maargoed, ik ben wel benieuwd of andere mensen hier misschien een antwoord op hebben.
Een tijd geleden had je een foto van je benen gepost (ofzo) en je was absoluut niet dik. Dus wat maakt het uit. Ik ga sowieso maar geen tips geven aan iemand die een eetstoornis heeft.
Oke, mensen met een eetstoornis kan ik nooit begrijpen.
Ja dat komt dus omdat je zo weinig eet,
Dan gaat je lichaam op overlevings stand, en alles wat je dan eet, word méteen omgezet in vet.
Je lichaam staat inderdaad in spaarstand. Vergelijk het maar met een soort hongersnood. Je eet nooit (veel), je lichaam krijgt amper voedingsstoffen binnen.
Je eet met kerst wat meer → lichaam blij → gaat het gauw opslaan als reserve aangezien er een ‘hongersnood’ is.
Daarbij verbrand je lichaam zo min mogelijk calorieen, ook weer om wat reserves te behouden.
De enige, voor jou waarschijnlijk onmogelijk ogende, oplossing: meer & gezond eten zodat je lichaam zijn metabolisme kan herstellen. Dan word je weer gezond. 
Als je weinig eet, went jouw lichaam daar aan. Alles wat je daarna eet, ook al zijn het maar 3 boterhammen, denkt jouw lichaam: ‘‘HOLY SHIT! Voeding!! Dat krijgen we nooit, OPSLAAN DIE HANDEL’’
Conclusie: als je niet eet en je eet daarna normaal, dan slaat jouw lichaam alles op omdat het gewend is niks te krijgen en het graag wil opsparen als er weer zo’n ‘voedingsloze’ tijd aankomt.
Diëtistes kunnen je helpen om dit weer normaal te krijgen (die zijn er niet alleen voor afvallen, maar ook voor een gezond eetpatroon. Ik wil je NIET aanzetten tot afvallen).
Dat hoeft gelukkig ook niet. Nu je inderdaad die delen gehighlight hebt snap ik wel dat het heel vaag over komt! Wat ik bedoelde te zeggen was dat ik nu wel weer hele maaltijden probeer te eten maar dat ik ook nog heel graag wil afvallen.
OT: Volgens mij heeft het inderdaad met die spaarstand te maken. Als je niet/heel weinig eet en dan normaal, dan tikt het ook meteen behoorlijk aan.
Maar dan blijf je altijd in een cirkel hangen, dan overwin je nooit je eetstoornis…
Je spijsvertering is gewoon fucked omdat je zo weinig eet.
Als je dan eindelijk eens wat binnen krijgt houd je lichaam dat gelijk vast.
Een eetstoornis “overwin” je ook bijna nooit. De wil om dun te zijn blijft in vele gevallen, het is gewoon dat het lichaam fysiek door middel van therapie en diëtiek weer in orde is. Mentaal genezen van een eetstoornis komt weinig voor, andere dingen worden gewoon op den duur belangrijker.
Lieve involved,
Je maakt je lichaam helemaal kapot. Ik snap wel dat je niet wilt aankomen, maar waarschijnlijk heb je een te laag gewicht en dan is het nou eenmaal nodig… I’ve been in your shoes. Toen ik zo min mogelijk at (toen ik ook diep in mn eetstoornis zat), kwam ik ook van elk klein beetje meer al aan. Echter, toen ik bij Amarum in behandeling kwam en normaal leerde eten, stabiliseerde alles. Eerst kwam ik aan ja, maar toen ik eenmaal die basislijst bleef volhouden, viel ik uiteindelijk al het aangekomen gewicht weer af en ging mijn lichaam naar haar setpoint gewicht. Ik had alweer een gezond gewicht toen ik bij Amarum kwam (ivm eetbuien helaas) en ik heb nu nog steeds dat goede, gezonde gewicht als wanneer ik klaar was met mijn deeltijd behandeling daar.
Ik weet dat je dit niet wilt horen, maar de enige manier om je stofwisseling te herstellen is om weer te gaan eten. En dan bedoel ik niet een cracker meer, nee, jij weet ook wel wat een basislijst inhoudt (zo niet, kijk dan maar eens op www.proud2bme.nl Daar staat btw ook een stappenplan om op te bouwen naar de basislijst). Het is ontzettend moeilijk en dat ga ik ook echt niet ontkennen, maar het is de enige manier om te herstellen. En je kan niet genezen en ook afvallen tegelijk, zo werkt het niet.
Maar ja je hebt dit al zó vaak van mij gehoord. Waarom blijf je dit soort vragen stellen op girlscene? Waarom vraag je advies als je zelf stiekem dondersgoed weet wat je moet gaan doen? Een leven met een eetstoornis verpest ALLES. Echt, alles. Toen ik diep erin zat, was ik zo verschrikkelijk bang om de controle los te laten… Om een moddervet varken te worden, om geen grip meer te hebben, om die eetstoornis kwijt te raken. Maar nu, achteraf, zie ik pas hoeveel het me heeft gekost. Ik ben veel vrienden verloren, veel jaren, studievertraging, ik heb mijn ouders pijn gedaan, ik heb jaren van ontwikkeling gemist (ik was altijd bezig met eten ipv wie ben ik en wat wil ik)… Meid, open je ogen nou een keer.
xxx
(ps: ik hoop dat je dit niet als een aanval ziet, maar als een welgemeend advies, omdat ik weet wat je meemaakt. You’re not alone in this)
Dit is gewoon niet waar. Met motivatie, liefde en doorzettingsvermogen zijn er VEEL mensen die wél volledig genezen. Ik ken veel mensen van mijn behandelingsperiode die bijna geen last meer hebben van gedachtes, en ook een aantal die nu al helemaal geen last meer hebben. Genezen duurt erg lang, meestal minstens zo lang als dat je erover hebt gedaan om een stoornis op te bouwen, maar het is zeer zeker mogelijk om te genezen.
Ik sluit het ook zeer zeker niet uit, maar ik merk ook uit eigen ervaring dat velen om mij heen toch altijd nog de terugkomende gedachten zijn blijven behouden. Ookal was de wil om gezond te blijven sterker, met alle positieve hulp die ze kregen. Maar het blijft velen altijd achtervolgen. En dat wil ik ermee zeggen.
Daar dacht ik inderdaad ook aan.