Slechte band met zus

Lifestyle
#1

Hey,

Ik ben nu vijftien, mijn oudere zus is achttien en mijn jongere zus is net veertien. Ik kan het altijd erg goed vinden met mijn jongere zus, maar ik heb een vreselijk slechte band met mijn oudere zus. We praten nooit, en als we praten kraakt ze me eigenlijk meer af. Ze is een beetje betweterig, ik heb ook het gevoel dat ze op me neerkijkt aangezien ik vmbo-t doe en zij tweetalig vwo. Dit jaar gaan we beide afstuderen, ik heb nog helemaal geen idee wat ik wil doen, en zij gaat waarschijnlijk geneeskunde doen. Ik heb nooit een goede band gehad met mijn zus, als we bijvoorbeeld samen alleen in een auto zitten zeggen we niks en hangt er een doodse stilte. Ik wil eigenlijk niet echt met haar praten, ze kibbelt dan toch alleen maar. Volgens haar ga ik te weinig uit en zijn al mijn vriendinnen tutjes. Ik word dan ook boos en uiteindelijk verslechtert onze band dan alleen toch maar verder. Het klinkt misschien dom maar ik heb gewoon tranen in mijn ogen nu ik er over schrijf. Al mijn vriendinnen hebben een super goede band met hun zus, terwijl ik helemaal niks over haar leven weet en wat ze doet. Het grootste deel van ‘leuke jeugdherinneringen’ heb ik eigenlijk alleen maar met mijn jongste zusje.

Ik heb al geprobeerd om een gesprek met haar aan te gaan, maar ze blijft me dan een beetje afwijzen/negeren. Vaak zit ze op haar telefoon en negeert ze me gewoon, of ze zegt: ik heb nu geen tijd, ik moet huiswerk maken. Ik snap dat ze het druk heeft, maar ik heb het gevoel dat ze eigenlijk gewoon geen zin erin heeft om met mij te praten.

Ik durf het eerlijk gezegd niet echt tegen mijn ouders te vertellen. Ik ben bang dat ze me snitcherig vindt als ik erover tegen mijn ouders begin en dat het onze band nog meer verslechtert.

Nu gaat ze dus binnenkort op kamers, en dan zal ik haar dus waarschijnlijk lang niet zien. Ik weet dat het slecht klinkt; maar ik ben best blij dat ze weg gaat. Veel vriendinnen vinden het raar dat ik er zo over denk; ‘het is toch je zus?’

Ik weet nu niet echt wat ik moet doen; Moet ik blijven proberen een gesprek met haar aan te gaan? Of moet ik gewoon accepteren dat het nooit echt een geweldig goede band gaat worden?

#2

Het kan ook aan jullie leeftijden liggen, ik weet niet hoe volwassen/kinderlijk jullie zijn maar soms gaan twee levensfases gewoon niet zo goed samen. Tot een paar jaar geleden kon ik het totaal niet met m’n broertje vinden, ik was aan het puberen en hij was toen juist heel aanhankelijk, ik kon hem niet uitstaan. Maar nu, een paar jaar later, hebben we juist een super goede band en kunnen we het heel goed met elkaar vinden!
Als je toch iets wil veranderen, probeer een keer samen met haar aan tafel te gaan zitten, eventueel met je ouders er bij, en leg voor hoe je de dingen thuis nu ervaart en dat je het jammer vindt hoe het nu gaat.
En misschien gaat het juist ook wel beter als ze op kamers gaat, dan zie je elkaar minder, zit je minder op elkaars lip en koester je de tijd dat je wel samen bent misschien juist meer :slightly_smiling_face:

#3

Ga eens met je ouders praten
het kan zijn dat zij weten waar het ligt
anders kan je een brief schrijven en op en zachte manier uitleggen wat je allemaal denkt en voelt

ik ben zelf de oudste thuis.
Toen ik bij mijn NIO test een kader uitslag kreeg stond mijn moeder te huilen in de gang omdat dat te laag zou zijn. Ik heb hem overnieuw gedaan en daarna cito en kreeg als advies havo/vwo
mijn zusjes zaten toen op de basisschool en ik in de havo/vwo klas. Ik haalde vaak onvoldoendes omdat ik het niveau niet aan kon en met mezelf in de knoop zat.
Mijn zusjes schepten dan op over dat ze nog nooooit een onvoldoende hadden gehaald en ik voelde me daardoor heeeeel erg onbegrepen en kwam in een negatieve spiraal.
Ik ging naar havo en heb met moeite tot het 3e jaar havo gedaan.
Toen gingen mijn zusjes naar het voortgezetonderwijs en toen was het ineens geen probleem als je lager dan havo deed.
De een moest van school vanwege lage punten en de ander kreeg nog 1 kans zich te bewijzen.
Vanaf dat moment zat ik ook op de mavo en haalde ik 8en 9es en 10en. Pas toen verdween het beeld dat ik lui was.
Ik heb het idee dat in de meeste gezinnen van de oudste het meeste word verwacht. Ik moest op mijn 10e al wijs zijn en mocht heeeeel veel niet wat mijn zusjes wel mogen.

Het kan zijn dat ze jou en je andere zusje als oorzaak ziet van haar problemen.

#4

Dankjewel voor je reactie :slightly_smiling_face:!.
Ik weet eerlijk gezegd niet of het echt aan de levensfases ligt aangezien dit al sinds jongs af aan zo gaat. En ik ben dus ook bang dat ik spijt ga hebben van hoe alles is gegaan als ik haar nog maar heel weinig kan zien. Mijn moeder komt zo meteen thuis en dan zal ik het er met haar over hebben.

#5

Thanks voor je reactie!
Wat jou overkomen is lijkt me idd super vervelend, maar mijn zus gaat tweetalig VWO best wel goed af. Ze staat overal een dikke voldoende voor, en ze heeft een grote vriendengroep. Ik kan me btw nog steeds voorstellen dat ze wat problemen heeft/ het moeilijk vind enzo. Mijn ouders hebben nooit echt eisen aan haar gesteld, ze mocht juist meer op 15 jarige leeftijd dan dat ik nu mag. Ze hebben ook nooit echt eisen aan mij gesteld, maar ze laten toch nog vaak merken dat ze het niet er mee eens zijn dat ik vmbo-t ben gaan doen. Ze willen ook perse dat ik nog havo ga doen.

Ik denk eerlijk gezegd dat mijn zus me zou uitlachen als ik een brief naar haar schrijf…

Ik vermoed ook niet dat wij in haar ogen problemen veroorzaken, aangezien ze nooit echt met mij praat.

Ik wil even toevoegen dat ze eigenlijk een super goede band heeft met mijn jongste zusje. Ze maken vaak samen foto’s en kletsen veel met elkaar en gaan vaak samen wat ondernemen.

#6

Ik kan me voorstellen dat dit erg vervelend is :frowning_face:
Ik vind het niet gek als je dit met je ouders gaat bespreken. Zij kennen jullie allebei goed en hebben misschien een idee van hoe het komt. Bovendien is het zeker niet “klikken”, het is niet dat je gaat klagen over dingen die ze heeft gedaan ofzo, maar je wilt bespreken dat je de situatie niet prettig vindt en daarvoor mag je echt wel bij je ouders aankloppen :slightly_smiling_face:

Toch zou ik aanraden ook eens met haarzelf te gaan praten. Niet aanvallend dat zij iets verkeerd doet, maar gewoon rustig zeggen dat je het jammer vindt dat jullie niet zo’n goede band hebben. Misschien vindt zij dat diep van binnen ook wel al is het niet zo 1, 2, 3 te veranderen. En anders weet ze in elk geval dat jij het jammer vindt en het je echt wel wat kan schelen allemaal
Misschien aan haar letterlijk de vraag stellen of zij een idee heeft hoe het komt. Ik vind een brief ook een goed idee, waarom denk je dat ze je zou uitlachen?

Als dat allemaal niet helpt; geef de hoop niet op, het kan inderdaad dat jullie band juist erg verandert als ze uit huis gaat. Ik heb ook een véél betere band gekregen met mijn oudste zus toen we ouder waren en niet meer thuis woonden. Je bent toch haar zusje en misschien komt ze er vanzelf achter dat jullie eigenlijk meer gemeen hebben dan ze dacht :slightly_smiling_face:

Veel succes!

#7

Thanks voor je advies! :slightly_smiling_face:
Mijn zus kan nog al wat ‘hard’ zijn, dus daarom ben ik bang om haar een brief te geven. Maar ik denk dat ik het eerlijk gezegd toch wel met mijn ouders ga bespreken als ze dadelijk thuis zijn, ik denk niet dat mijn zus naar mezelf gaat luisteren.

Ik hoop ook dat het uiteindelijk goed komt, het is gewoon nu heel erg rot dat mijn zus zo afstandelijk en gemeen doet.

#8

Ik snap het, maar bij een brief kan ze er juist rustig over nadenken wat er in staat en reageert ze uiteindelijk dus misschien minder hard. Je kan het ook voor haar neerleggen ergens zodat je pas later haar reactie merkt.

Goed dat je het met je ouders gaat bespreken in elk geval! Ik hoop dat het gauw beter gaat.