Ik stap op mijn grijze fiets, en rij de poort uit.
Mijn fiets piept als ik rij, mijn fiets heeft dringend een opknapbeurt nodig.
Ik droom teveel en rij door rood.
Mensen toeteren,ik schrik.
Er schiet net een blauwe auto voor me langs.
Ik zucht diep, dit is al de zoveelste keer in de maand dat ik naar Chelsea
moet fietsen omdat ze ‘‘Liefdesverdriet’’ heeft.
Eigenlijk zou ik tegen haar eens duidelijk moeten zeggen dat ik het zat ben,
maar ze is en blijft mijn beste vriendin, en je kan met haar lachen.
Ik rij Chelsea’s straatje in, en zet mijn fiets opslot.
Als ik aan bel, lijkt het wel alsof Chelsea voor de deur lag, want ze doet meteen open. “Haai Kimmie” en Chelsea geeft me een dikke knuffel.
Ze huilt in mijn armen, en ik klop rustig op haar rug.
“I-I-Ik haat h-h-hem” snikt ze.
“Chels” ik hou me in, dit is niet het goede moment om te zeggen dat ze een slet is.
“Wat” vraagt Chelsea.
“Niks laat maar.”
“Ik ben zo blij dat je gekomen bent” zegt Chelsea vrolijk.
Ik zucht, het is al bijna een gewoonte, dat ik elke keer kom als het uit is, ook
al heb ik wat anders.
“En ik snap mijn wiskunde niet” zegt Chelsea.
O natuurlijk, dat ook nog.
“Ik zal je helpen” zeg ik geïrriteerd.
“Heb je Chelsea een beetje getroost” vraagt mijn moeder als ik weer thuis ben.
Je bedoelt geholpen met haar wiskunde?" vraag ik.
Haal Kiki even bij de televisie weg, we gaan eten.
Ik loop naar Kiki toe, en zet de tv uit. "Dat was het spannendste stukje van Bambi" gilt ze.
“We gaan eten” zeg ik rustig. Mama heeft de borden al opgeschept, ik zet Kiki in haar stoeltje, mama lijkt tegenwoordig erg moe. Alleen ze zegt dat er niks aan de hand is, maar in het weekend ligt ze in bed, en dan moet ik Kiki verzorgen. Als Kiki eindelijk haar bordje leeg heeft, ruim ik samen met mama af. Kiki kruipt uit haar stoeltje en rent alweer naar de tv. Zie ik vanuit mijn ooghoeken. Ik gaap, en mama zegt dat ik maar vroeg moet gaan slapen. Want me horoscoop heeft gezegd dat het morgen een vermoeiende dag wordt.
Als ik wakker van het licht wordt, kijk ik op mijn wekker, kwart over zeven.
Ik stap uit bed, en wrijf even in mijn ogen. Eindelijk is het vrijdag, bijna weekend. Ik loop naar de badkamer en begin met mijn haar, het zit weer helemaal in de war en vol klitten.
Ik zet de douche aan, en stap eronder. Ik voel dat het warme water mijn lichaam streelt. Ik was me snel, stap onder de douche vandaan, en droog me af met die lekkere warme handdoek van de kachel.
Ik pak de föhn en föhn me haren,als ze droog zijn pak ik de stijltang en stijl mijn lange haren. Het zit niet meer om krullen te hebben. Dan moet ik nog wat leuks aantrekken, ik trek mijn favoriete spijkerbroek uit de kast en een leuk paars hemdje, ik ren naar beneden. Nog maar een half uur om naar school te fietsen. Meteen als ik aan de tafel zit begint mijn moeder te zeuren. "Heb je nou alweer je haren gestijlt, dat heb je gister ook al gedaan, je doet het te vaak Kimberley, en dat is slecht." Ik negeer haar opmerking, en prop mijn boterham met hagelslag naar binnen, en drink mijn thee veelte snel op, waardoor ik mijn tong verbrand. De tranen schieten in mijn ogen.
“Wat een haast” zegt mama. “Ja ik heb nu nog maar 25 minuten” zeg ik.
“Nou doei” ik geef Kiki en mama snel een dikke knuffel en kus.
“Doeg” zeggen ze in koor.
Ik stop mijn sleutel in mijn kluisje, en prop mijn jas erin.
Chelsea loopt naar mij toe.
“Ik ben verliefd.” ik zucht wat dacht ik gister.
“Op wie” zeg ik.
“Boy, hij is zo cute” zegt ze verliefd.
“Ja, hij is heel leuk” zeg ik.
Shit, ik was ook op hem, en het leek de goeie richting op te gaan maar Chelsea zou hem nu wel weer krijgen.
“Zal ik met hem praten ?”
“Wat jij wil.” het blijft bij Chelsea nooit bij praten, flirten bedoelt ze.
“Loop je wel mee dan” zegt ze giechelend.
“Nee ik wacht hier.”
“Please” zegt ze smekend.
“Nee !”
“Chagrijnig of zo…” zegt ze boos, en als een olifant stampt ze weg.
Ik ga ergens anders heen ik hoef niet te zien hoe ze hem verleid.
Als het half negen is gaat de bel. Chelsea loopt boos naar mij toe.
“Hij wil me niet” zegt ze kwaad.
Ik probeer mijn lach in te houden. Boy die Chelsea negeert, wat een grap.
Dit is Chelsea nog nooit overkomen, maar eigenlijk ben ik ook wel opgelucht.
“Is hij op iemand anders dan” vraag ik, en we lopen de trap op.
“Ja en raad eens.”
“Nou, zeg het eens” vraag ik nieuwsgierig.
“JOU !” zegt ze kwaad.
.
