Oke, het zit dus zo. Ik ben net terug van een super vette reis in Azië, die twee maanden heeft geduurd. Ik heb echt mega veel leuke mensen ontmoet, en ja, natuurlijk ook wat jongens hier en daar gezoend… Maar toen, de laatste week, was daar ineens een Engelsman. De allerlaatste week! De eerste avond dat ik 'm ontmoette hebben we uren over het strand geslenterd en echt over alles en niks gepraat. Heel lang samen op een afstand van de bar waar we waren op een steen gelegen, we zijn de zee nog in geweest, het was eigenlijk vet romantisch als ik er nu aan terugdenk, maar op dat moment had ik ook wel last van de alcohol haha. Nou ja goed, uiteindelijk hebben we wel gezoend, maar dit duurde wel eventjes. Ik heb die nacht ook bij 'm geslapen, maar dit was geheel uit noodzaak (ik was serieus uit mn kamer gesloten), er is dan ook niks gebeurd verder. De volgende locatie kwam ik 'm weer tegen, sterker nog, we zaten in hetzelfde hostel. Dat waren mijn laatste dagen in Azië en die heb ik vrijwel allemaal met hem doorgebracht. De laatste avond samen was ook zo leuk, naar een super groot feest geweest, waar we hebben gedanst en elkaar maar bleven kussen, waar ik dus totaal niet van hou, in het openbaar. Waarop hij dus zei; ‘Maar zo kan iedereen zien dat ik bij jou hoor, dat ik jou leuk vind en dat andere meisjes het niet hoeven te proberen’. Nou daar smolt mijn hart natuurlijk gelijk van, maar hee, op hetzelfde moment dacht ik ook wel, waarschijnlijk zie ik 'm na vanavond nooit meer. Hij zou namelijk na nog een extra maand Azië, voor twee jaar naar Australië gaan om daar te werken. Hij bleef echter beloven dat ie me zou komen opzoeken. Nu is het inmiddels anderhalve week geleden dat ik weer thuis kwam en we spreken elkaar echt 24/7. We hebben ook al geskyped en volgens mij mis ik 'm echt. Vandaag heeft ie voor het eerst de letterlijke woorden ‘i like you’ naar me geschreven en op de een of andere manier voelt dat door de afstand toch als een big deal. Hij belooft me ook nog steeds iedere dag dat zodra ie het zich kan veroorloven, hij hier langskomt. Ik geloof in zijn oprechtheid en ik vind het echt een leuke jongen, maar ik ben bang voor wat er komt als ik 'm nog leuker ga vinden. Moet ik mezelf in bescherming nemen en er gewoon nu mee kappen, terwijl ik 'm nog wel echt graag wil zien? Of moet ik het risico nemen dat ik zo verliefd word op een Engelsman in Australië?! 
She played the fiddle in an Irish band
But she fell in love with an English man:notes:
Dit. :’) Je kunt het altijd proberen. Vraag jezelf wel af of je het geld en de moeite die zo’n eventuele lange afstand relatie kosten er voor over hebt.
Heb je ook al viool voor hem gespeeld dan? 
Nee sorry, flauw grapje.
Ik zou het gewoon een kans geven en er voor gaan!
Ik zou het zeker een kans geven maar jezelf wel een beeetje voorbereiden op de mogelijkheid dat hij niet zo oprecht is als je denkt (sommige jongens die rondreizen hebben in elke stad zo’n ‘romance’), of dat het als hij wel oprecht is nogsteeds best pittig kan worden als jullie elkaar nog leuker gaat vinden. Lange afstand is geen grap en kost veel moeite/toewijding/geld/etc.
Geef het een kans, ga kijken hoe het loopt, hoe het uitpakt! Maar stort je er niet te veel in, blijf wel open staan voor andere dingen. Dit is hoe ik zo’n situatie in zou gaan. Hou er rekening mee dat het moeilijk kan zijn, heel moeilijk. Je ziet elkaar amper tot niet en hebt wel verlangens naar elkaar. Dit kan echt heel erg frustrerend en lastig zijn en je moet hier wel echt mee om kunnen gaan.
Zit nu in een beetje een vergelijkbare situatie met een jongen uit een ander land, die in nederland studeerde en die nu het hele schooljaar in het buitenland (weer een ander land) studeert. Echt net voordat hij vertrok had ik hem ontmoet.