haay,
ik moet even me verhaal kwijt.
ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen maar voel me `op dit moment` kut.
ik ben vroeger 4 jaar seksueel misbruikt.
door me opa
de momenten dat het vroeger gebeurde gebeurde het gewoon ik liet het gewoon toe ik weet niet waarom ik durfde niks…
niet dat hij me zou slaan ofzo heb geen idee.
vroeger kwam hij ook weleens opassen als me moeder moest werken en ik kan me nog 1 moment herinneren dat ik naar huis ging en wist dat hij het weer ging doen maar verder kan ik me niet meer herrineren dat ik met een naar voor gevoel naar mijn opa toe ging!
wel weet ik dat ik het rot voor hem vond en zielig en dat dat denk ik ook een reden was dat ik het altijd voor me heb gehouden.
hij heeft het ook bij mijn oudere zussen gedaan en me me zus vroeg paar jaar geleden ook aan mij op een dag ` Doet opa ook vieze dingen bij jou?` ik heb altijd met nee geantwoord.
me moeder wist dat mijn zussen waren misbruikt maar ze wist het niet van mij, maar ik wou dat dat ook niet zou gebeuren, ik heb hem dus nog altijd blijven zien. Wat ik me moeder eerlijk gezegd ook best kwalijk neem ik bedoel dan kan je toch verwachten dat hij dat ook bij mij doet?
toen is het gestopt en ik had er verder geen problemen mee.
toen kreeg ik een periode dat ik niet ging eten en wou afvallen,
ik ben toen flauw gevallen op school en mijn mentor bracht me naar huis wat ik echt vreselijk vond en toen heb ik heel lang met mijn moeder zitten praten wat ik echt niet leuk vond en toen gooide ik het er uit ik vertelde dat ik ook ben misbruikt door me opa me moeder schrok en moest huilen en heb een tijd geen contact meer gehad met me opa&oma.
maar mijn zussen hadden wel contact met ze en me zus vond het niet leuk voor opa&oma dat me moeder en ik geen contact hadden dus ik deed het weer wel en uiteindelijk me moeder ook.
maar het laatste jaar 2 jaar besef ik veel meer hoe erg ik dit zelf vind en soms dan komen de beelden terug bij op ik wil er dan niet aan denken!
ze zeggen dat je over je problemen moet praten maar ik ben daar nog niet aantoe ik ben ook niet echt een prater over mijn problemen en er word eigenlijk ook nooit meer over gepraat thuis.
heb sinds kort een vriend en we zijn al wel verder geweest als zoenen maar als hij zeg maar bij mij zit vind ik het echt totaal niet fijn ik heb hem het ook verteld dat ik dat nog niet wou en vertelde ook de reden ik wou het eigenlijk ook nietvertellen dus deed ik het op msn gaat veel makkelijker, heb er bij gezegt dat ik het er ook nooit over wil hebben!
Omdat er zooo ontzettend veel meisjes OOK jongens seksueel worden misbruikt hoop ik dat er meiden hier zijn die het zelfde hebben mee gemaakt en vertellen hoe ze ermee omgaan?
dankje voor het lezen!
---------------------------------
update,
Een jaar later.
Ik zou hulp krijgen en moest het zelf ook allemaal doen omdat IK ervoor koos om verder te gaan met mijn leven.
Januari was ik bij jeugdzorg, als het niet eerder was, ik weet het niet meer.
Ik moest me hele leven uitleggen daar en ze luisteren, ik zou EMDR krijgen maar het duurde 5 maanden voordat ik iets van ze hoorde.
Ik was boos dat ze me niks belde of mailde en iets stuurde per post met de mededeling dat ze het druk hadden dus ik had zoiets laat maar, ik ben eignelijk niet echt te spreken over jeugdzorg (ervaring vroeger)
Ik merk dat het wel slechter met me gaat.
Dit jaar heb ik me moeder EINDELIJK laten inzien dat ik er onder leed,
We hadden ongefelooflijke ruzie en ik heb haar geschreeuwd hoe ik haar haatte dat ze nooit iets heeft gedaan of whatever en schreeuwde dat ik mezelf sneed omdat ik het gewoon allemaal niet meer aankon (dat snijden was denk ik wel voor haar aandacht)
Me moeder heeft me opa en oma een mail gestuurd dat het te balchelijk voor woorden is dat we in de familie gewoon vrolijk verder leven en geen woord bespreken over zijn daden van vroeger!
En het is zo dubbel allemaal, me oma haat mijn opa, hoe moet dat voelen om met een man in 1 huis te moeten wonen/slapen/eten alles die je haat? echt haat…
Ze is een beetje van de oude stempel, ze wil niet scheiden.
En elke maand merk ik dat er er steeds meer onder lijd,
ik vraag me af hoe ik er mee om ga als ik oud ben en volwassen…
Ik weet het nu gewoon echt even niet meer en ik moet me verhaal gewoon kwijt, ik moet me uiten maar ik weet gewoon niet hoe…
Ik heb vriendinnen die naar me willen luisteren een moeder zelfs me baas,
Ik zat even in de put een tijd geleden,
Me opa wou met me praten…
Ik heb uiteindelijk nee gezegt omdat ik er niet aan toe ben.
Ik wou dat ik gewoon 1 of 2 keer heel hard kon huilen en dat alles over was.
Bedankt voor het lezen.
---------------------------------------
3 jaar later:
Ik ben eindelijk zover gekomen dat ik in April aangifte heb gedaan tegen mijn opa.
Was ontzettend moeilijk, en vorige week zijn mijn twee zussen opgeroepen om een verklaring af te leggen.
Ik vind het erg moeilijk want mijn zussen staan er niet 100% achter en zei zouden nooit aangifte willen doen omdat ze er nog wel over de vloer komen.
Maar hun werden eigenlijk gedwongen om naar politie te gaan want ze zijn dan verplicht om hun verhaal te doen.
Als hun eerlijk hun verhaal hebben gedaan daar, hoop ik dat de kans groot is dat mijn eigen opa gepakt word.
mijn haat word elk jaar erger naar hem, hij heeft mijn leven echt verwoest. en ik hoop dat als dit achter de rug is dat ik het meer een plekje kan gaan geven maar zoals het er nu uit ziet, zit ik eigenlijk heel erg diep in de put want alles komt omhoog en onbegrip en enorme haar naar mijn moeder.
Zei heeft het met haar eigen ogen gezien en heeft toen niks gedaan en net als de hele familie alles in de doofpot gehouden.
Elke keer als ik het over me moeder heb met dit onderwerk krijg ik weer tranen in mijn ogen dat ik niet snap dat ze dit heeft laten gebeuren.
Ik weet dat HIJ de dader van alles is maar mijn moeder had mij nog kunnen behoeden voor een grote gedeelte.
Als ik mijn opleiding af heb en werk heb, ga ik uit huis en zal ik ook nooit meer bij dr willen komen, helaas kan ik dat nu niet doen.
Ik heb geen keus en kan nergens anders heen en kan ook niet op me zelf want dan kan ik nooit rond komen.
Maar op een dag ben ik weg bij haar.
Woensdag moet mijn moeder naar het bureau haar verhaal doen.
ik hoop zo ontzettend dat hij gepakt zal worden!
Het voelt voor de derde keer fijn om hier mijn verhaal af te maken en wat ik hoop er mee te bereiken, of er meer zijn die aangifte hebben gedaan met misbruik en of ze er ver mee zijn gekomen.
Bedankt voor het lezen
xx
), of toch een spsygoloog, (kan echt werken, uit ervaring). Succes ermee!!