Hallo meiden,
Bijna twee jaar geleden had ik hier een topic geopend over dat mijn vriend het na zeven jaar had uitgemaakt. Jullie hebben me daarbij zo goed gesteund en ik heb daar destijds ontzettend veel aan gehad.
Nu heb ik echter weer een probleem en dat heeft weer te maken met hem.
Hij heeft inderdaad een relatie gehad voor anderhalf jaar met dat meisje van 16 en na een tijdje was het over. Hij miste mij, had het nooit moeten doen en had behoefte om mij weer in zijn armen te sluiten en had er enorme spijt van. Ik heb in die tussentijd geen vriend gehad, enkel scharrels, omdat het me niet lukte over hem heen te komen.
Na lange gesprekken en ook weer een aantal dates was al snel duidelijk dat de verliefdheid er inderdaad nog was en sinds deze zomer wonen we samen. Ik ben ontzettend gelukkig en hij leek dit in het begin ook te zijn. Zijn ex had het er natuurlijk moeilijk mee en ook ik heb gesprekken met haar hierover gevoerd en uiteindelijk blijkt dat we elkaar zelfs mogen en zij best veel steun aan mij heeft (gehad). Zijn familie was er in het begin op tegen, maar deze kerst komen ze gezellig bij ons eten dus lijkt het alweer een stuk beter te gaan.
Toch lijkt hij niet zo gelukkig te zijn. Hij heeft soms stemmingswisselingen. Het ene moment is alles goed en lijkt het leven zelfs even een sprookje, het andere moment is hij kwaad dat ik een vaas heb gekocht terwijl we weinig geld hebben of mist hij zijn ex. Ik ken hem al jaren, ik weet precies waarom hij geĂŻrriteerd wordt van een vaas, om het feit dat ik rijker ben dan hij en ik geld makkelijker uitgeef. Dit is iets waar wij samen uit moeten komen en dat weet ik. Maar soms kan ik het niet aanzien dat hij zijn ex mist en weet ik gewoonweg niet hoe ik daarmee om moet gaan. Dat hij haar kan missen snap ik en ik ben blij dat hij hier eerlijk over is, maar af en toe zegt hij dingen tegen zijn vrienden waardoor het lijkt alsof hij helemaal niet wil samenwonen met mij, terwijl het toch echt zijn eigen idee was.
Ook maakt hij af en toe opmerkingen dat zijn ex wel snapte wat hij mooi vindt. Ik heb nu eenmaal deels een hele andere smaak dan hij en dat moet kunnen vind ik. Dat zij toevallig dezelfde dingen leuk vindt, wil niet zeggen dat zij meteen beter was. Hij heeft er zelf voor gekozen om terug te komen bij mij. Wanneer ik zeg dat hij me onzeker laat voelen en dat het lijkt alsof hij haar beter vindt, zegt hij dat dit niet het geval is. Hij houdt wel nog van haar en heeft gevoelens, maar hij wist dat dat niet hetzelfde is als wat wij hadden en dat hij dat nog altijd vindt. Hij weet waar hij aan is begonnen en wat hij heeft opgegeven.
Nu vermoed ik dat hij het er moeilijk mee heeft omdat hij haar wekelijks nog ziet, of op haar werk of in het café, waar ze beide komen omdat hun vriendengroepen daar nu eenmaal komen. Ik vertrouw hem volledig en ik ga zelf dan ook niet mee naar het café, maar ergens vind ik dat het nu na een half jaar toch wel over mag zijn met nog zo erg zijn ex missen. Ik kan dit niet van hem eisen of verlangen, ik heb het gevoel dat ik alle mogelijke manieren van praten heb geprobeerd, maar ik weet zelf nog niet wat de beste manier is om ermee om te gaan.
Het wordt wel steeds minder, dus er zit zeker vooruitgang in. Maar ik geloof dat zolang ze elkaar wekelijks blijven zien, dat het gevoel er altijd nog een beetje zal blijven. Iets dat ik begrijp, maar ondertussen haat.