Het was een warme vrijdagavond. Thera zat in het raam van haar keuken met in haar hand een glas rosé en naast haar een bakje nootjes. Zo had ze al de hele middag gezeten en ze was niet van plan hier verandering in te brengen; het beviel haar wel. Haar keukenraam was haar favoriete plek in het huis, vanaf hier kon ze uitkijken op de gezelligheid van Amsterdam, zonder te veel in de drukte zelf te zitten. Wanneer ze hier ging zitten wilde ze even zorgeloos genieten van de gezelligheid van het Amsterdamse stadsleven of de tijd nemen om goed te denken over wat zich in haar leven op dat moment afspeelde. Laatstgenoemd was vandaag het geval. Omdat ze de middag dat ze Dante naar een hotel had gestuurd koffie was gaan drinken met Beau, had ze nog niet de kans gehad voor zichzelf alles goed op een rijtje te zetten. En eigenlijk was er best veel om over te piekeren. Het verbaasde haar dat Dante’s terugkomst zo’n impact had gehad op haar humeur. Sinds zijn telefoontje had ze stiekem alleen maar kunnen lachen. Terwijl ze na zijn vertrek had gedacht hem nooit meer te willen zien. Hij had haar teleurgesteld en ze had niet gedacht dat hij ooit haar vertrouwen terug kon winnen. Vertrouwen had ze overigens nog steeds niet, maar ze had hem wel vergeven. Beau vond dit maar niks, ze had Thera aangeraden zoveel mogelijk uit zijn buurt te blijven. ‘Hij is niet goed voor je Thera, hij wilt alleen avontuur. Je weet hoe hij is! Hij is nooit tevreden, hij wil altijd meer en beter en gekker en onmogelijker,’ had Beau haar verteld. Thera wist dat Beau gelijk had en had haar dat ook gezegd, maar eigenlijk verlangde ze enorm naar hem. Ze snapte niks van haar voorkeur voor foute jongens. Misschien wilde ze stiekem zelf ook wat stouter zijn af en toe… Thera was diep in gedachten verzonken toen haar telefoon ging. Ze schrok, het was Lucas. Aan hem had ze niet meer gedacht sinds Dante terug was…
‘Met Thera,’ zei ze slaperig.
‘Hey meisje! Wat klinkt je slaperig,’ hoorde ze Lucas zeggen.
‘Ik was ook niet zo druk bezig.’
‘Ik mis je… Hoe is het met je?’
‘Goed, met jou?’ Thera schrok van de korte antwoorden die ze gaf en haar ongeïnteresseerde manier van praten.
‘Nouja, ik mis je dus. Heb je al gegeten?’
‘Nee.’
‘Uhm… Zal ik voor je komen koken?’ Thera overdacht zijn vraag. Dante had Lucas helemaal uit haar gedachten gedreven, terwijl ze vorige week nog hoteldebotel was. ‘Is goed, hoe laat ben je hier?’
‘Over een half uurtje; half zeven, goed?’
‘Ja, tot zo!’
‘Dag lieveling, tot zo.’
Thera zuchtte. Eigenlijk had ze helemaal geen zin in Lucas.
De bel was gegaan en met tegenzin liep Thera naar de voordeur, zette een glimlach op en opende de deur. ‘Hoi lief!’, riep ze enthousiast. Lucas lachte en kuste haar gepassioneerd op de lippen. Mm… Hij was een goede kusser. ‘Wat ga je voor me koken?’, vroeg Thera speels. ‘Chinees! Maar ik heb al gekookt, en kijk: ik heb het in bakjes gestopt!’ Trots liet de donkerblonde jongen de plastic zakjes zien waar kilo’s Chinees afhaalvoer in zat. ‘Ik ben trots op je,’ vertelde Thera. Samen liepen ze naar de keuken waar Lucas twee borden pakte, hij voelde zich op zijn gemak in Thera’s huis; de afgelopen twee maanden had hij er veel tijd doorgebracht. Van alle bakjes die Lucas meegenomen had toverde ze een lekkere maaltijd op hun bord en gingen vervolgens met een biertje in het keukenraam zitten. ‘Ideaal,’ fluisterde Lucas.
De avond verliep soepeltjes. Lucas en Thera konden het goed vinden, ze waren een leuk stel. Iets voor de zomervakantie had Lucas haar mee uit gevraagd en Thera had het erop gewaagd, ze had tenslotte niks te verliezen. Hij was de eerste jongen waarmee ze het weer probeerde sinds Dante. Samen waren ze naar de bioscoop geweest en vervolgens naar een klein onbekend café gegaan. Omdat de avond voor hun gevoel te kort geduurd had waren ze de dag erna samen naar het Vondenpark geweest. Een paar dagen daarna kwam de eerste zoen en sindsdien hadden ze elkaar regelmatig gezien. Lucas was vaak begonnen over een relatie, maar Thera wilde zich niet binden. Ze wist dat hij hier moeite mee had; ze was beeldschoon en hij wilde haar graag de zijne noemen. En hoewel andere hun omgang met elkaar toch vaak een relatie - als in ‘verkering’ - noemde, moest ze er niet aandenken het zelf ook dat label te geven. Ze wist niet wat het was, maar ze weigerde zich door Lucas te laten claimen en op de vraag ‘Heb je eigenlijk een vriend?’, antwoordde ze ook steevast ‘Nee.’ Wanneer mensen haar vroegen over Lucas mompelde ze vaak wat onverstaanbaars wat neerkwam op ‘ach…’ en ging dan gauw over op een ander onderwerp. Niet dat ze Lucas niet liefhad of iets dergelijks. In tegendeel; ze was zijn gezelschap erg gaan waarderen en kon enorm genieten van zijn complimentjes en vrolijke humeur. Op hem was eigenlijk vrij weinig aan te merken; hij was attent, goed gemanierd, intelligent en had een knappe kop. Ideale schoonzoon-achtig. Thera bedacht dat ze misschien de spanning miste. Het gevoel van iets stouts doen wanneer ze met hem weg was. Ze moest glimlachen toen ze bedacht dat haar ouders haar waarschijnlijk zouden overladen met geschenken wanneer ze hun vertelde dat ze met Lucas naar bed was geweest. En hoewel Dante ook goedgemanierd en erg attent was, hadden zij bij hem altijd hun twijfels gehad, en hadden dan ook niet geschroomd het flink in te wrijven toen hij haar zonder ‘dag’ te zeggen verliet.
Lucas gaapte en Thera keek op de klok, half drie… ‘Misschien moeten we maar gaan slapen,’ opperde ze. ‘We?’, vroeg Lucas hoopvol. ‘Als je wilt…’, antwoordde Thera verlegen. Hij had het verdiend, vond ze. Ze hadden het al meer dan twee maanden heel leuk met elkaar gehad en Lucas leek echt te vertrouwen. Thera stond op en zette de gedronken biertjes op het aanrecht en telde ze, het waren er elf. Lucas pakte haar hand en trok haar mee de keuken uit. Halverwege de woonkamer stopte hij en zoende haar. Thera genoot; Lucas was een goede minnaar. Misschien was het de alcohol, maar Thera had zin. Ze friemelde aan zijn shirt en trok het uit, kuste zijn hals en trok hem daarna mee naar haar slaapkamer. ‘Mooie kamer…’, zei Lucas stuntelig, hij leek overvallen door Thera’s plotselinge verlangens en probeerde zich als een nette jongen te gedragen door haar een compliment te geven. ‘Stil eens,’ antwoordde Thera. Ze voelde zijn lichaam en ook Lucas leek zich meer op zijn gemak te voelen. ‘Weet je dit zeker?’, vroeg hij voorzichtig. ‘Jahaaaa!’, mompelde Thera tussen het zoenen door. ‘Oké.’ Zijn handen verdwenen onder haar shirt en voelde de zachte huid op haar rug, heupen, buik, borsten…
‘Was het je eerste keer?’, vroeg Lucas voorzichtig. Thera voelde zich beledigt. Was het zo slecht? Waarom dacht hij zoiets? Naar haar idee was het best leuk geweest. ‘Hoezo?’, vroeg ze verontwaardigt. ‘Gewoon…’, stamelde hij. ‘Dat dacht ik.’ Thera keek hem ongelovig aan, ‘was het zo slecht?’ Lucas schrok van Thera’s woorden. ‘Nee! Nee, echt niet. Daarom juist, ik was verbaast,’ verontschuldigde hij. ‘Hm… Nee, het was niet mijn eerste keer,’ zei Thera sceptisch. Thera zag in Lucas ogen dat hij haar wilde vragen over haar eerste keer, maar niet durfde. ‘Dante,’ zei Thera zacht. ‘Wat?’
‘Dante was mijn eerste.’
‘Wie?’
‘Laat maar…’, het irriteerde Thera dat hij niet wist wie Dante was. Niet dat Lucas dat kon weten, hij was tenslotte pas vijf maanden geleden naar Amsterdam verhuist, omdat hij hier de perfecte ruimte had gevonden voor zijn atelier. ‘Het was wel mijn eerste keer.’
Het was vijf uur in de ochtend en Thera zat alleen op het dakterras van haar huis, in haar hand een half opgerookte sigaret en om haar heen had ze een fleece deken heen geslagen tegen de kou. Thera rookte niet. Alleen als het nodig was. Lucas was in slaap gevallen maar Thera kreeg zijn woorden maar niet uit haar hoofd. Haar buik vulde zich met schuldgevoelens al lukte het haar niet direct om te achterhalen waar ze vandaan kwamen. Ze had Lucas toch niet verkeerd behandeld? En ze gaf echt om Lucas, toch? Bovendien was het een prima eerste keer geweest, zonder veel gestuntel, zoals bij haar en… Dante. Thera dacht terug aan hun eerste keer. Het was bij hem thuis, hij had nog een eenpersoonsbed en hoewel ze het er beide over eens waren dat het goed was en dat ze het echt wilde, waren ze bang de ander teleur te stellen. De eerste keer was zeker niet de beste keer dat ze seks hadden gehad, maar wel de meest memorabele. Zoals waarschijnlijk ieders eerste keer zal zijn. Dante was zo lief voor haar geweest, hij had haar gerustgesteld en was zo voorzichtig met haar omgegaan. Ze voelde zich een prinses. Dante kreeg het altijd voor elkaar Thera speciaal te laten voelen. Hoewel hij stoer was en vaak een grote mond had tegen andere, was niks goed genoeg voor Thera en kon het altijd beter. Hij probeerde graag nieuwe dingen en wilde al zijn ervaringen met Thera delen. Misschien was het wel echte liefde… Opeens realiseerde Thera zich waar haar schuldgevoel vandaan kwam. Ze was niet met Lucas naar bed geweest omdat ze dat graag wilde, maar omdat ze zichzelf wilde bewijzen over Dante heen te zijn. Tevergeefs. Thera zag de zon op komen.
Het was zeven uur toen Lucas slaperig het balkon op liep. Hij kuste Thera zachtjes op haar lippen. ‘Gatver, rook jij?’ zijn gezicht vertrok. ‘Nee,’ antwoordde Thera duidelijk. Lucas keek verward en ging zitten op de koude grond. ‘Waarom ben je uit bed?’, vroeg hij na enkele minuten stilte. ‘Ik kon niet slapen,’ Thera staarde al die tijd emotieloos voor zich uit ‘waarom ben jij uit bed?’, vervolgde ze. De sfeer was gespannen en het was duidelijk dat Lucas niet wist hoe hij zichzelf op moest stellen. ‘Ik, euh… Ik werd wakker en je was er niet. Ik maakte me zorgen. Ik weet niet…’ Thera glimlachte, ‘dat is lief.’
De twee zaten een anderhalf uur lang in de zachte ochtendzon zonder een woord tegen elkaar te zeggen. Lucas zuchtte soms diep in de hoop een reactie van Thera te kunnen uitlokken, maar ze weigerde te reageren op het in haar ogen kinderachtige gedrag van Lucas en bleef strak voor zich uitstaren. Het stelde Thera enorm teleur dat Lucas niet de moed had te zeggen wat hij voelde. Dat hij niet gewoon tegen haar schreeuwde, haar vertelde dat ze hem zijn onschuld had ontnomen en vervolgens het lef had om hem keihard te negeren. Misschien was haar gedrag wel kinderachtig, iemand negeren deden we immers sinds groep vier al niet meer. Maar wellicht probeerde Thera ook een reactie uit te lokken. In feite gaf Thera hem een kans om zich alsnog te bewijzen als man, maar Lucas liet deze aan hem voorbij gaan. Ze vroeg dan ook wel erg veel van hem. ‘Misschien kun je maar beter gaan.’ Thera’s woorden kwamen nog harder aan vanwege de oorverdovende stilte die ervoor had geheerst en Lucas leek niks te begrijpen van Thera. Zonder een woord te zeggen stond hij op en liep terug het huis in, pakte zijn spullen en schreef een briefje. ‘Bedankt hè.’
Dit is een stukje van een verhaal waar ik al een poosje mee bezig ben. Ergens in het midden. =P