Precies een week geleden had ik ook een hele erge ruzie met mijn vader, hij pakte mijn pc af en kon daarom mijn schoolwerk ook niet maken. Hij heeft me geslagen in mijn gezicht en getrapt en tegen de muur aangegooid. Ik probeerde maandag te praten maar hij wilde dat niet. Ik at 's avonds ook niet, ik wilde er niet bijzitten.
Het weekend was ik bij mijn moeder. Ik heb er met haar over gepraat en zij heeft een afspraak met een psycholoog gemaakt(daar ga ik al een half jaar naartoe) daar moest ik gisteren naartoe.
Vandaag moest ik er weer naartoe met mijn vader en stiefmoeder. Ik had daarvoor even met mijn vader gepraat want zij had het erover met haar kinderen dat ik niet goed ben.
Toen liep zij de kamer binnen waar mijn vader en ik zaten en toen wilde ik weglopen want ik was(nu nog steeds) boos op haar. Zij ging in de deuropening staan en toen botste ik tegen haar aan. Zij riep: ‘Au, ik kom net uit het ziekenhuis!’
Toen stond ze er half in en ik wilde eruit gaan en botste toen weer tegen haar op(door haar vette buik) en toen werd ze kwaad. Ze begon te schelden en schreeuwen. Mijn vader kwam ertussen maar stond uiteindelijk aan haar kant.
Ze begon aan mijn haar te trekken en trok mij naar de grond toe. Ze heeft me over de grond gesleurd. Mijn vader kwam er toen weer tussen.
We zijn uiteindelijk naar die psycholoog geweest en ze wilden eerst met m’n vader en stiefmoeder praten. Ze vroegen of ik mee naar boven wilde maar zei toen dat ik wel even in de wachtkamer wachtte.
Die vrouw bij de receptie vroeg of ik haar wilde helpen en zei toen dat dat oke was. Toen ik aan het helpen was kwamen mijn vader en stiefmoeder de lift uit en zeiden dat ik mee moest komen. Ik ben meegegaan en vroeg in de auto waarom ik mee moest omdat ik niet met die man heb gepraat. Geen antwoord…
Ik ben nu super verdrietig, wat moet ik doen?