Heey,
Zoals de titel al zegt: ik heb ruzie met mn vader. Vroeger was hij altijd mijn beste maatje, maar sinds ik ben beginnen puberen, kreeg ik n grote mond, en sindsdien is het bijna altijd ruzie tussen ons. Dus, gisteren kwamen er vrienden eten, en zoals altijd doe ik heel erg mn best om te helpen met het koken en het schoonmaken van het huis. En ik zou dus de pastasaus maken (ik kook graag en doe dat wel regelmatig), en mn vader had gevraagd om extra veel te maken zodat er over zou zijn. Ik had dan mn best daarvoor gedaan, maar dat is moeilijk in te schatten, en achteraf bleek dus dat het minder was dan ik had gedacht. Dus mn vader boos, want hij zei dat ik te koppig was om zn raad op te volgen. Dan had ik nog veel moeite gedaan om saus bij te maken, en terwijl ik dat deed, stond ie te kijken, en hij zei boos dat ik dom bezig was. Gewoon omdat ik er ‘te veel tijd’ in stak. In plaats van dankbaar te zijn dat ik zoveel moeite wil doen… Dus was ik boos voor de manier waarop hij zich gedroeg tegenover mij.
En vandaag was het daar ruzie over, maar mn vader denkt dat ik altijd de baas wil spelen enzo en dat ik geen kritiek wil/kan aanvaarden, maar ik denk dat mijn vader mij niet wilt begrijpen. Want oké, op sommige momenten dat ie kritiek geeft, wordt ik wel boos, maar achteraf weet ik vaak wel dat hij gelijk had. En dat probeer ik hem duidelijk te maken, maar dat lijkt die niet te willen snappen… En hij maakt mij boos met de dingen die hij zegt, dus zet ik een grote mond op en dat maakt hem dan weer boos. En net is de bom gebarsten. Hij werd zo boos dat ik naar mn kamer moest, maar het ging blijkbaar niet snel genoeg, dus ‘kieperde’ die mn stoel om, waardoor ik op de grond viel en sleurde die me naar mn kamer en ik moet hier heel de avond blijven zitten, wat ik persoonlijk een nogal kinderachtige straf vind, mr goed…
Is dit herkenbaar voor jullie? En wat moet ik nu doen, want op dit moment voel ik echt haat voor hem, maar anderzijds zou ik graag willen dat het weer zoals vroeger was.
X
.
’