Vroeger dacht ik altijd dat het heel romantisch was om een vriendje te hebben, veel knuffelen en echt van elkaar houden. De afgelopen maanden is dit beeld totaal veranderd bij mij…
Ik had een vriendje. Hij was superlief voor me, maar volgensmij hield hij niet echt van me. Praatte de hele tijd over zijn exen, vertelde dat er zoveel meisjes waren die hem leuk vonden (maar ik was de leukste) en op het laatste wou hij geloof ik dat ik het uitmaakte. Teminste, hij twijfelde tussen mij en een andere meid. Maar hij kreeg wel echt een kutgevoel van die meid. Toen dacht hij ‘dat hij maar lekker bij mij bleef’. Toen heb ik het uitgemaakt en contact verbroken.
Nu appt hij me steeds en zegt hij hoeveel hij mij mist. Dat het hem echt spijt en dat hij voor altijd bij me zal blijven…
Op het schoolgala heb ik ook het één en ander gezien. Ondanks dat de meeste mensen onder de 18 zijn, zat gewoon 90% zich vol te zuipen. Mensen gaan ineens random met elkaar zoenen. Mensen die een vriend of vriendin hebben, zoenen ook gewoon met andere mensen. Terwijl hun vriend/vriendin ook op dat feest is…
En dan heb ik 2 vriendinnen die helemaal geen ervaring hebben met jongens. Hun waren zó verschrikkelijk kinderachtig en meisjesachtig bezig op het gala… Een vriendin had express geen jas meegenomen in de hoop dat er een jongen zou zijn die zijn jas aan haar geeft. Dan gaat ze express heel erg laten blijken dat ze het koud heeft enzo. Echt verschrikkelijk irritant. De meeste jongens zoeken gewoon een meisje waar ze mee naar bed kunnen. Als een vriend van hun naar buiten gaat met een meisje roepen ze keihard: "DAAR MOET EEN PIEMEL IN, DAAR MOET EEN PIEMEL IN!’. En nogsteeds hebben ze niet door, dat er echt geen jongen zal zijn die hun ten dans vraagt. Dat iedereen loopt te hakken en jongens alleen met meisjes gaan dansen om er vervolgens mee te zoenen.
Ik heb dus totaal geen vertrouwen meer in jongens, maar misschien heb ik gewoon maar één soort jongen gezien. Dus hopelijk kunnen jullie zeggen hoe jullie erover denken…