Roddelen op werk

Lifestyle
#1

Graag jullie advies over de volgende situatie:

Ik zal bij het begin beginnen (duh!). Al ruim een jaar werk ik bij een super leuk bedrijf. Het bedrijf bestaat uit 2 filialen. Het filiaal waar ik werk bestaat uit een klein team van 3 personen. Mijn werkgever is vooral te vinden in ons andere filiaal, en komt af en toe eens langs om te kijken hoe het gaat en/of dingen te bespreken / ons dingen bij te leren. Enige tijd geleden is er besloten om dat het handiger is om: Om de week op vrijdag een uit ons team naar het andere filiaal te sturen om zo dingen bij te leren. Dit is natuurlijk erg interessant. Iedereen stemde daar mee in, en we zouden vanaf eind december hiermee starten. Op dat moment had ik al 2 vrijdagen (precies in de week dat het mijn ‘beurt’ was om naar het andere filiaal te gaan) vrij gevraagd i.v.m. privé zaken. Dit was op dit moment nog geen probleem. Ik zou dan gewoon een beurt overslaan, en wanneer het weer mijn beurt was daar naartoe komen.

in de 2e week van januari was het vrijdag mijn beurt om naar het andere filiaal te gaan. Helaas kregen wij die woensdag ervoor een verontrustend telefoontje van mijn opa dat hij was opgenomen in het ziekenhuis, en het was foute boel. Hij heeft een aantal dagen op de hartafdeling geleden, met gevolg dat hij die vrijdag een spannende operatie zou ondergaan met een kleine kans van slagen. Op dat moment leek mij het beste om alles af te zeggen en bij mijn familie te zijn. (achteraf misschien een slechte keus geweest). Op dat moment werd daar niet veel over gezegd en was alles prima. Achteraf hoorde ik dat er veel commentaar hierover is geweest. Ik zou telkens maar vrij vragen om ‘gekke’ dingen en ik zocht telkens een reden om maar niet naar het andere filiaal te moeten. Ik heb het op dit moment even voor me gelaten. Ik wil liever iemand face-to-face spreken dan via de telefoon.

Er verstreek weer een week, en vervolgens kreeg ik op de woensdag voor mijn ‘beurt’ een telefoontje van mijn collega dat zij was aangevallen door haar hond, zij kon de volgende dag niet werken en ik zou haar dienst van die donderdag (mijn vrije dag) moeten overnemen. Helaas had ik al een afspraak bij de tandarts (ivm een ontstoken verstandskies) staan, en heb ik die donderdagochtend wat rondgebeld en kon ik gelukkig mijn afspraak verplaatsen naar (jawel) vrijdagmiddag. Ik zou dus eerder weg moeten uit ons andere filiaal. Eenmaal donderdag op werk gekomen kreeg ik te horen dat het misschien handiger was als ik die vrijdag in mijn eigen filiaal zou staan, zo kon ik langer door werken en was het voor iedereen handiger, prima.

Er verstreek nog een keer een week en mijn klachten van mijn verstandskies werden erger. Ik heb overlegd met mijn collega’s en ik heb vervolgens een afspraak gemaakt voor die week erna. Ik zou op donderdag mijn verstandskies laten trekken, en had voor de zekerheid die vrijdag (jawel, weer mijn beurt) vrij gevraagd i.v.m. eventuele klachten. Wel erbij gezegd mocht het goed gaan kom ik gewoon! Hierop werd (naar mijn gevoel) begripvol gereageerd en alles leek prima. Tussendoor hoorde ik hier en daar wel roddels over mijn ‘gedrag rondom de vrijdagen heen’.

Vandaag brak ik. Iedere dinsdag hoor ik weer verhalen van mijn collega wat er over mij word gezegd in ons andere filiaal. Ik zou ‘smoesjes’ zoeken zodat ik niet naar hun toe zou hoeven, ik zou maar te pas en te onpas vrij vragen. Mensen zouden mij niet meer geloven. Volgens hun lieg ik over alles. Iedere keer heb ik het voor me kunnen houden, maar nu werd het me teveel. Mijn lieve collega heeft ook al meerdere keren aangegeven als iemand een probleem met MIJ heeft, dan MIJ hierop aan te spreken, en niet via via te doen. Er wordt namelijk gezegd dat ik hierop wel wordt aangesproken, maar dit is zeker niet waar. Ik moet dit soort dingen allemaal via via horen. Het geen waar ik nu nog het meest mee zit, is dat mijn eigen werkgever hier nu zelfs aan mee doet, terwijl als ik hem app i.v.m. mijn verstandskies hij heel begripvol en aardig reageert. Ik snap dat het uiteindelijk overkomt als smoesjes, maar bij sommige dingen vind ik het niet kunnen dat je daar aan gaat twijfelen…

Hij is helaas nu op skievakantie, maar zodra hij terug is ga ik zeker een gesprek aanvragen. Het zit mij nu zo hoog.

Graag jullie mening hierover. Ben ik dan zo’n ‘bijzonder’ geval? Hoe zouden jullie je hierbij voelen en/of oplossen? :sob::muscle:

#2

Ik kan eigenlijk wel begrijpen dat het andere filiaal zo hun bedenkingen heeft, omdat het dus al een aantal keren gebeurd is. Echter heb jij wel telkens een goede reden gehad om vrij te vragen, dus dit moet je niet te persoonlijk aantrekken. Jij kunt er ook niks aan doen, maar ik kan wel begrijpen dat zij er inmiddels een beetje een raar gevoel bij hebben. Jij geeft goede en terechte redenen om vrij te willen, maar dit kan voor hen wel heel ‘toevallig’ zijn.

Echter is het niet oké dat zij jou zo’n klote gevoel geven, en er zo geroddeld wordt. Een gesprek met je baas lijkt mij dan ook het beste, waarin jij duidelijk aangeeft dat jij echt geen afkeer voor dat andere filiaal hebt of zoiets. Leg duidelijk uit dat het telkens gewoon echt klote uitkwam, en dat jij geen enkele problemen hebt om daar eens te moeten werken.

Wanneer je daar dan een keer werkt; dikke smile op je gezicht plakken, doen alsof er niks aan de hand is en lekker enthousiast zijn. Op die manier boor jij al die vervelende roddels de grond in, en ligt het zeker niet aan jou. Trek je niet te veel van die verhalen aan, jij weet zelf wel beter!

#3

Ik heb zelf een keer zoiets gehad met een vriendin; vier keer werd onze afspraak afgezegd. Elke keer een hele terechte en goede reden, maar ik begon op een moment ook te denken ‘‘Is dit allemaal echt, of wil ze gewoon niet met mij afspreken…’’

Vandaar dat ik jouw collega’s dus wel enigszins kan begrijpen, hoe onterecht dit ook is! Wees eerlijk naar hen, geef aan dat je echt geen problemen met dat andere filiaal hebt, en meer kun jij niet doen. Het is dan aan hen om zich over dat gevoel heen te zetten. Sta er in ieder geval boven en laat het niet je dag verpesten!

#4

Thx voor deze lieve woorden! :flushed: Je gaat op zo’n moment aan jezelf twijfelen. Vraag ik dan echt om zulke onnozele redenen vrij? Ik vraag misschien wel vaker dan gemiddeld vrij, maar dit word altijd vergroot omdat mijn andere collega’s NOOIT vrij vragen, des te meer het bij mij op valt…

#5

Snap ik heel goed, maar moet je echt niet doen. Zoals ik het lees zijn het stuk voor stuk gewoon terechte redenen om vrij te vragen. Logisch dat je bij je familie wou zijn tijdens de risicovolle operatie van je opa, en je kunt echt flink beroerd zijn na het trekken van een verstandskies. Je vraagt momenteel wel veel vrij, maar dit komt gewoon even zo uit. Er zijn periodes dat ik nooit vrij vraag, en dan opeens twee/drie werkdagen op een rij. Dat heb je soms nou eenmaal, dat zouden zij ook moeten begrijpen. Probeer begrip op te brengen voor de gevoelens voor je collega’s, maar onthoudt wel dat jij echt niet om vergeving hoeft te smeken. Het was terecht dat je vrij vroeg, hun gevoelens zijn begrijpelijk, maar het kwam helaas even zo uit.

#6

Ah dat is echt vervelend, maar je bent geen ‘bijzonder’ geval, hoor! Het is toevallig dat je precies op een vrijdag meerdere keren afwezig bent. Dat heeft zoals ik het lees meerdere redenen. Je hoeft je niet te schamen! Ik snap dat het heel vervelend is dat collega’s zo over je praten, ondanks dat ze begripvol doen wanneer ze voor je staan.

Het is denk inderdaad slim van je om je werkgever na zijn vakantie even te spreken over hoe je je voelt over je afwezigheid de laatste tijd en waardoor dat komt. Als alles helder en duidelijk is (ook voor je werkgever) is er niks om over in te zitten.

Zodra het weer beter gaat en je niet meer vrijdag afwezig bent, krijgen je collega’s weer vertrouwen in je :slightly_smiling_face: . Het valt hen waarschijnlijk op en dat moet dan zo nodig besproken worden wat uit kan komen op roddelen…

Vaak zijn mensen (jouw collega’s) erg nieuwsgierig met wat er aan de hand is als een persoon afwezig is en zij zijn bijvoorbeeld niet of weinig ingelicht. Dan willen ze graag roddelen/discussiëren over wat er wel niet met die persoon aan de hand is…

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen. Ik snap jouw kant heel goed, maar ik zou er niet te veel over in zitten! Rustig aan!

#7

Bedankt! Doet me goed! Ik denk dat het ook zeker een vorm van nieuwsgierigheid is. Echter weet bijvoorbeeld mijn baas + zijn compagnon (die eigenlijk de ergste is wat betreft roddelen.) meer details van bepaalde zaken als de rest. Ik ga op den duur ook steeds minder vertellen omdat ik het idee heb dat ze toch al een oordeel over me hebben, wat ik ook zeg! Het rotte is dat hij nog zeker een week op vakantie is, en er dus nog ruim een week mee moet lopen. Het doet me daarom ook zeker goed om bv van jullie te horen dat het dus niet aan mij ligt!

#8

Tja, ik snap je collega’s wel dat ze er bedenkingen bij hebben omdat dit natuurlijk voor hun wel heel toevallig is terwijl het voor jou gewoon elke keer wat lullig uitkomt. Maar ik heb wel echt een hekel aan dat achterbakse gedoe en ik was allang naar diegene toegegaan om die te confronteren. Voor nu zou ik je gewoon even gedijst houden en inderdaad met je baas een gesprek aangaan.
En over dat je naar je opa ging, dat is absoluut geen slechte beslissing geweest! Dit soort dingen zijn belangrijker dan werk, dat moet je niet vergeten!