heey 
ik moest voor school het eind van het boek cirkels opnieuw schrijven:
willen jullie het beoordelen? tips zijn welcom… Xxx
Hij gooit de poort met een zwaai open en loopt de tuin in. Hij ziet moeder in de keuken staan, ze staat te koken en zo te zien heeft ze het erg druk. Thomas wordt plotseling nog bozer omdat hij oom Henk, zijn stiefvader, achter haar ziet staan, hij knuffelt haar en geeft een zoen op haar wang. Thomas knapt van binnen en pakt het mes steviger vast. Hij knijpt zo hard dat zijn knokkels helemaal wit worden. Dit willen ze toch? Het is immers hun keuze. Voorzichtig maar ook vastberaden stapt hij op de deur af. Deze kraakt als hij hem opendoet. Met een ruk draait zijn moeder zich om. Haar ogen stralen en ze wil hem omhelzen. Zodra ze het mes ziet deinst ze een paar stappen terug en haar ogen kijken verschrikt. Een moment is het stil. ‘Thomas!’ stottert zijn moeder. Haar lichaam schokt en ze weet duidelijk niet wat ze moet zeggen. Oom Henk staat achter haar en slaat aarzelend zijn arm om haar heen. Vervolgens trekt hij haar iets naar achter. De spanning is om te snijden en niemand zegt wat, Thomas ogen schieten vuur, ze maken alles duidelijk wat hij oom Henk toewenst. ‘Thomas, leg dat mes weg!’ beveelt oom Henk. Dat is voor Thomas de druppel. Dit willen ze toch? Van hem af? ‘Dit is Jullie keuze’ schreeuwt hij en kijkt oom Henk kwaad aan. Alle woede van de afgelopen maanden komt naar boven. Hij zet een stap in de richting van oom Henk die hem Verbaasd aankijkt. ‘Hoe bedoel je , dat wij dit willen?’ vraagt hij. Thomas kookt van binnen en pakt het mes steviger vast. Hij brengt het in de richting van zijn pols. Nadenken over zijn beslissing wil hij niet meer. Het is zo toch beter voor hun? Langzaam zet hij het vlijmscherpe mes op zijn pols en drukt. Het eerste beetje bloed vloeit al naar buiten, maar dat is nog lang niet genoeg. Het bloed druppelt de lichte bekleding. ‘Nee!’ gilt zijn moeder. De stemmen lijken van ver weg te komen. Hij drukt en snijdt dieper. De pijn vloeit door zijn lichaam. Terug kan hij niet meer. Plotseling wordt het mes met een ruk uit zijn handen getrokken. Wazig ziet hij nog oom Henk , achter hem staat zijn moeder met haar telefoon aan haar oor, hij hoort haar heel zachtjes praten. Hij schopt en slaat om zich heen, Dan ziet hij zijn hand, bloed, heel veel bloed. Een stuk of tien sneeën staan in zijn hand gekerfd. Hij ziet het steeds vager en waziger en op een gegeven moment hoort hij ook het gegil van zijn moeder bijna niet meer. De geluiden om hem heen dempen. Hij voelt dat zijn moeder een kus op zijn wang geeft. Dan zakt hij in. Het enige wat hij nog hoort zijn de loeiende sirenes van een ambulance.
tips plzz