Hallo meiden,
Ik heb echt even jullie hulp nodig, aangezien ik niet bij heel veel mensen op dit moment terecht kan.
Voordat ik begin, wil ik even zeggen dat ik 16 jaar ben. Bijna 17. Dit is misschien handig om te weten.
Ik heb nu bijna anderhalf jaar een relatie met mijn vriend. Ik ben er een week geleden achter gekomen dat zijn gevoelens voor mij afnemen, door te weinig spanning in onze relatie. Hij vertelde mij dit niet zelf, maar ik heb t aan hem gevraagd aangezien hij een beetje apart deed. Niet op een verkeerde manier, maar ik merkte dat er iets was.
Nu is het vervelende van allemaal dat wij beide in ons examenjaar zitten en dus 11 mei beginnen met de examens. Geweldige timing! Ik denk wel dat hij het me pas zou vertellen na de examens, dus ik had beter mijn mond kunnen houden. Maar de waarheid is er wel uit gelukkig.
De eerste paar dagen heb ik alleen maar gehuild. Ik ben de dag nadat ik erachter kwam naar hem toe gegaan, want we hadden afgesproken. In principe niet hiervoor, maar om samen te leren.
Het was uiteindelijk dus een enorme huilpartij.
Hij vertelde dat hij het vreselijk vond om mij in zo’n staat te zien en dat hij het niet fijn vond dat hij zoveel macht heeft. Hij heeft uiteindelijk met zijn ouders erover gepraat. Zijn ouders zeiden dat het misschien verstandig is om een pauze in te lassen. Ten eerste zodat wij beide tot onszelf kunnen komen en ten tweede omdat wij examens hebben en dus goed moeten concentreren op school. Beperkt contact, niet afspreken en focussen op examens.
Het begon woensdag. Zo’n sukkeltje als ik ga hem juist veel appen. Waarom? Dat doe ik uit angst. Angst dat hij mij gaat verlaten. Nu wil ik hierbij toevoegen dat ik niet bang ben om alleen te zijn. Ik hou zielsveel van hem, daarom maakt het mij bang. Conclusie: hij raakt geïrriteerd. En dat begrijp ik helemaal. Ik wil zijn keuze respecteren en hem de ruimte geven, maar dat kan ik niet. De dag erna was het minder, maar het contact was nogsteeds too much.
Nou heb ik gister aan hem gevraagd of hij liever wil dat ik helemaal niet met hem praat. Toen antwoordde hij: “Nee, maar hou t beperkt”. Prima, dacht ik. Nou waren we vanochtend voor heel even aan t appen en opeens zei hij dat niet praten leidt tot misschien mij missen wat weer leidt tot dat het goed komt.
En wat doe ik dan? Ik concludeer dat hij dus niet met mij wilt praten. Ik heb hem dat ook verteld en hij beweerde dat dat de effectiefste manier is. Ik heb hem succes gewenst met leren en heb besloten het contact dus even stop te zetten. Hij krijgt zijn wens.
Nu heb ik dit ookal op een ander forum op een andere site gevraagd. Ik kreeg alleen maar negatieve reacties terug; dat ik te jong ben, dat mijn vriend geen ballen heeft en dat ik hem moet dumpen, dat ik net zijn slaaf ben. Allemaal van die oude tantes. Dit is geen aanval tegenover alle volwassen vrouwen. Misschien hebben zij gelijk, misschien ook niet. Maar goed, ik heb duidelijk uitgelegd dat ik zielsveel van hem houd en dat ik niet wil dat hij het straks gaat uitmaken. Dat werd dus over het hoofd gelezen en er werden negatieve opmerkingen geplaatst. Op een persoon na.
Zij vertelde uit ‘eigen ervaring’ dat een break nooit goed afloopt. Maar dit begrijp ik niet helemaal. Elke relatie is anders. Nou heb ik een aantal vrienden om mij heen die ook een break hebben gehad, maar daarbij was t juist goed afgelopen.
Aangezien ik denk dat hier wat meer mensen van mijn leeftijd zijn, dacht ik dat dit wel een goede zet zou zijn. Misschien begrijpen jullie mij beter.
Nu beginnen mijn examens dus 11 mei en eindig ik de 19de. Mijn vriend eindigt de 23ste. Die avond blijf ik in principe bij hem slapen, als hij het dan op dat moment niet uitmaakt.
Vanaf vandaag tot aan de 23ste hebben wij dus geen contact (behalve de snapchat score, die is toch wel belangrijk haha), in de hoop dat hij mij dus gaat missen en dus verder met mij wilt gaan.
Nu mogen jullie ook een oordeel trekken. Het is jullie mening en dat respecteer ik. Ik zelf vind niet dat ik zijn slaaf ben. Dat ben ik nooit geweest en dat ga ik ook nooit zijn. Waarom ik met deze pauze instemde, was omdat ik wist als ik dat niet zou doen ik hem meteen al kwijt zou raken. Dus ik dacht, waarom niet?
Ik wil ook nog even zeggen dat mijn vriend enorm zijn best heeft gedaan om mijn aandacht te winnen: wel 3 jaar. Now I want to return the favor. Ik ben er oprecht hartstikke verdrietig en boos om. Het is werkelijke de ergste timing ever.
Er gaan zoveel verschillende gedachtes door mij heen. Het is irritant. Ik heb er ookal met mijn beste vriendin over gepraat en zij heeft mij ook raad gegeven: focus op je examens en zet hem even uit je gedachtes. Laat hem maar zien wat hij mist! Gelukkig heeft zij dit nog nooit meegemaakt, maar daardoor is het voor haar ook lastig om advies te geven - wat ik volledig begrijp.
Ik weet dat ik hem niet kan dwingen en dat ben ik ook niet van plan om te doen. Maar je best doen om ervoor te zorgen dat hij je niet verlaat, zou denk ik grotendeels doen. Dus tot aan 23 mei hebben wij geen contact.
Nou, na dit hele lange verhaal is mijn vraag: iemand tips? Heeft iemand hier ervaring mee gehad? Zo ja, zou je mij dan kunnen vertellen of het jullie relatie heeft geholpen of niet? Denken jullie dat dit goed of slecht gaat aflopen? Wat kan ik doen om het te stimuleren?
Dankjewel dat ik het hier achter kon laten.
Ik houd jullie op de hoogte!
