Hey meisjes,
ik weet 't even niet goed meer. Ik ben nu al meer dan een jaar samen met mijn vriend, en we zien elkaar heel graag. Hij is echt super voor me, doet z’n best en ziet me ongelofelijk graag. Maar ondanks dat we elkaar graag zien, maken we énorm veel ruzie. Echt ongelofelijk vaak, zo’n 3x per week echt een volledige avond lang… Ik heb 't vaak moeilijk met de kleinste dingen, die ik niet kan loslaten en waardoor ik boos/gefrustreerd word. Maar aangezien ik dingen moeilijk kan loslaten (waar ik aan werk), word 't vaak ruzie. Ik heb heel moeilijke maanden achter de rug (depressie is teruggekomen, paniekaanvallen, onzekerheid…), en heb dus ook veel te kampen met negativiteit (wat ik haat, maar ik krijg hulp, en werk eraan). Dit eist duidelijk z’n tol… Ik voel me ook immens vaak gefaald, en geraak zo nog moeilijker uit een ruzie. We proberen het goed te maken, maar ik voel me ongelofelijk kut, gefaald, en onzeker… We praten daar altijd over, maar 't is altijd hetzelfde… En we zitten een beetje vast… Ik heb het gevoel enorm veel te verpesten voor hem, en ik ben z’n “geluksbronnetje” aan het opgebruiken, wat me natuurlijk nog ongelukkiger maakt… Hoe hard ik ook probeer, het lukt me maar niet om beter te worden, en ik doe ongelofelijk hard m’n best, maar dan is het nog zo lastig als het weer misloopt… En zo heb ik vanavond ook weer verpest, ruzie gehad, erover gepraat, niet kunnen loslaten, blijven praten… (hij zit momenteel in het buitenland, tis daar 6 uur later). Hij was doodop (mijn schuld, door de ruzie), en is ook een beetje beginnen panikeren, hij zou morgenavond weggaan daar, tot heel laat (iets gepland), maar gaat nu een wrak zijn, en hij wilt niet dat ik zeg dat 't mijn schuld is, maar het is wel zo… En pff, sorry voor al deze negativiteit, maar soms denk ik dat het beter is als we ermee stoppen, omdat we er allebei zo vanaf zien… Maar ik kan niet zonder hem, en ik weet ook dat hij me enorm graag ziet… Sorry hiervoor meisjes, echt waar, sorry, ik moet gewoon érgens mijn ei kwijt