Hoi,
ik vroeg me af of hier ook mensen zijn die psygisch zieke zusjes/broertjes/ouders hebben. En hoe ga je hier dan mee om?
Ik heb zelf depressieve zusjes en ik zou het fijn vinden om met gelijkgestemden hierover te kunnen praten =)
Als er al zo’n topic is: sorry, dan mag deze weer weg…
Mijn vader heeft chronische depressiviteit en mijn broer is autistisch…
Ik ben ook al een heel tijdje aan het zoeken naar mensen die ook een persoon in het gezin hebben die iets psychisch hebben om er met ze over te kunnen praten… gewoon omdat deze mensen je veel beter begrijpen met dezelfde problemen 
Zou het echt goed kunnen gebruiken als ik vervelende dagen heb…
Wil je hierover praten op het forum zelf of? haha anders doe me maar een berichtje, dan komen we vanzelf een beetje in contact
liefs
Ik heb geen broertjes/zusjes/ouders enzo maar een van mijn vriendinnen is depressief.
Wij gaan er altijd heel normaal mee om, ze wil niet dat we ons gaan aanpasssen enzo. Ze heeft er vooral 's avonds en 's nachts last van want dan heeft ze geen afleiding.
We doen ook nooit aan slaapfeestje wat ze wil 's nachts thuis zijn.
Het is wel moeilijk maar het gaat al wel wat beter met haar nu maar het gaat nog steeds wel slecht.
Okey. Fijn zou ik het niet willen noemen, maar ik ben wel blij dat ik niet de enige ben. Soms voel ik me zo’n sukkel, niemand snapt wat het is.
Oh en ik moet zo weg, maar ik ben er morgen weer, dus dan praat ik graag verder =)
Ik voel me soms ook echt een sukkel ja, precies hoe je het zegt. Ik weet totaal niet hoe ik er mee om moet gaan en trek me alles zo hard aan, vaak heb ik er nog meer last van vgm dan dat hij er last van heeft…
Oh ja! Ik herken het helemaal! Ik voel me soms ook zo schuldig dat ik de enige ben die niet ziek is, terwijl mijn zusjes het wel zijn. En als zij een rotbui hebben voel ik me ook klote. En als er iets ergs gebeurt (eentje is suicidaal…) dan ben ik echt dagen van slag. Terwijl voor hun het er gewoon bij hoort.
Oke, nu moet ik echt weg ;-)! Sorry, tot morgen!
Ik vind het altijd moeilijk hoe ik met hem om moet gaan, hij zegt nooit wat en daar kan ik gewoon zo boos om worden. suicidaal is hij (vgm?) niet… hij kijkt wel altijd lusteloos en maakt zich om de kleinste dingetjes zo druk alsof het gevolg is dat hij dan dood zou gaan ofzo… vind het gewoon echt verrot.
Klink echt heel vervelend… hebben beide zusjes het?
Hoe oud zijn ze?
Haha is goed hoor! Spreek je morgen en doe me anders maar een berichtje, tenzij je liever op het forum blijft praten?
Nee, sorry. Ik heb wel op school te maken met autistische jongens. Ik vind het zo vreselijk hoe ze soms behandeld worden door andere leerlingen.
Aan jullie allen: Respect, respect dat jullie er niet van weglopen en hen steunen!
Mijn zusje was/is manisch depressief. Behoorlijk kut om mee om te gaan, vooral omdat we elkaar sowieso niet kunnen uitstaan. Blij dat ik uit huis ben…
Mijn vader is/was depressief.
Het gaat al weer een stuk beter maar je merkt toch dat hij niet meer de oude is…
mijn vader en zus zijn autistisch, en ik zit zelf met een depressie
kan soms wel erg moeilijk worden en we hebben vaak ruzie. Maar gelukkig gaat het de laatste tijd allemaal wel beter ^^
Moeder depressief, en mijn vader en broer worden heel erg snel boos, soort woedeaanval ofzo?
Mijn broertje is autistisch, en mijn vader ook een beetje. En de hele familie loopt te zeiken dat ik en mijn 2 zussen het ook een beetje hebben, omdat het erfelijk is en dan lezen ze van die boeken en zeggen ze, ‘‘Oja, dat doet Madelief ook wel eens!’’. En mijn opa’s/oma’s geven elkaar iedere x de schuld, want ja, het moet ergens vandaan komen!
Maargoed.
mijn broertje is autistisch en leert echt heel slecht. hij wilt noot praten is helemaal niet sociaal en het enige waar hij aan denkt is mensen slaan en uitschelden.
Mijn moeder heeft PMS, het is dan wel iets lichamelijks maar het uit zich psychisch. Na jaaaaren hulpverlening, verkeerde ‘stempels’ en problemen bleek uiteindelijk toen ze bij de gynaecoloog kwam dat het PMS is, en nu ze aan de pil is heeft ze eigenlijk bijna nergens meer last van.
mijn moeder is depressief, mijn vader heeft een burn-out, mijn zus heeft borderline, en ikzelf ben autistisch… hm, wat ik zelf wel eens moeilijk vind is dat als er dan wat gebeurt, iets ergs ofzo, en als je daar dan van slag van bent… dat je de volgende dag gewoon weer doodleuk door moet gaan. (school etc.)
Ik woon alleen met mijn moeder en zij is manisch depressief, heeft een schizo-affectieve stoornis (ofzoiets) en angsten. Dus ja ik kan erover meepraten.
Ik ben zelf autistisch, maar daar heb je natuurlijk niks aan haha (:
De meeste mensen reageren als ik dat zeg: ‘NEEE DAT KAN NIET, AUTISTISCHE MENSEN ZIJN RAAR EN JIJ BENT HEEL NORMAAL ;O’ maar het is toch echt zo. Valt inderdaad niet heel erg op, haha
/