Hoi,
Ik zit de laatste tijd hier nogal mee, en ik hoop dat iemand misschien tips heeft of zich hier ook in herkent.
Sinds mijn ouders gescheiden zijn en mijn moeder een vriend heeft, is zij een aantal nachten per week 's nachts weg (bij haar vriend dus). In het begin had ik het hier moeilijk mee, omdat ze eerst altijd gewoon thuis was. Eerst was het de afspraak dat mijn broer thuis zou zijn ('s nachts) wanneer mijn moeder weg was, maar inmiddels houdt hij zich hier ook niet vaak meer aan. Hij gaat dan gewoon weg en komt de volgende dag pas weer terug of heel laat midden in de nacht.
Nu heb ik hier dus ontzettend veel last van, elke nacht dat ik alleen thuis moet slapen, voel ik me enorm gespannen en gefrustreerd, omdat er telkens maar door mijn hoofd spookt dat er iets zou kunnen gebeuren (een inbreker, of iets dergelijks). Nu weet ik best dat als alle deuren op slot zijn, er bijna onmogelijk iets kan gebeuren en al helemaal omdat wij in een vrij veilige buurt wonen. Maar toch lig ik dan de hele nacht wakker en val pas tegen de ochtend in slaap. Ik heb echt vanalles geprobeerd, (lichten aanhouden, katten bij me in de slaapkamer) maar niks helpt!
Ik heb dit met mijn moeder en broer besproken maar zij vinden dat ik er maar mee om moet leren gaan. Andere ouders van vriendinnen vinden dat het niet goed is dat ik 's nachts alleen thuis word gelaten.
Ik heb echt geen idee wat ik eraan moet doen. Maar het is wel ontzettend vervelend! Wat vinden jullie?
En verder wat iedereen hier boven al heeft gezegd (;