Ik wist niet precies waar ik dit moest plaatsen, dus ik heb het maar hier gedaan
Ongeveer 4 jaar geleden, toen ik nog op de middelbare school zat, ontmoette ik mijn beste vriendin. Sinds dien zien we elkaar eigenlijk bijna iedere dag (tenzij ze natuurlijk met haar vriend is, haha). Het was altijd ontzettend gezellig en we hadden samen een erg leuke vriendengroep waarmee we ieder weekend uitgingen en/of leuke dingen deden. We hadden nooit ruzie.
Sinds ongeveer een maandje is dit helemaal omgeslagen. Toen ik mijn beste vriendin een keer vroeg of wij ergens anders konden afspreken (er stond veel wind, zij heeft een scooter en ik een fiets dus vroeg ik of het wat dichter bij mij kon) was dit niet goed. Het moest persé op de plek die zij had aangegeven. Door dit moment ben ik mij gaan beseffen dat ik de afgelopen 4 jaar eigenlijk alleen maar deed wat zij graag wou. Ik vond dit niet erg, maar verwacht dan natuurlijk wel dat er, als ik ook eens iets vraag, wat voor terug word gedaan. Ook had ik een beetje het gevoel dat ze het normaal is gaan vinden dat ik van alles voor haar deed.
Sinds dien is de plank eigenlijk volledig mis geslagen. We hebben vaak ruzie, doordat ik wat vaker voor mezelf opkom. Iedere keer met een ruzie is er weer hetzelfde probleem, ik heb een totaal andere mening en die is nooit goed.
Vandaag is de bom bij mij echt gebarsten. We zouden gezellig iets gaan doen vanavond, wat een paar dagen geleden al was afgesproken. Op het laatste moment heeft zij toen afgezegd omdat ze liever met haar vriendje iets ging doen, waarmee ze net ruzie had gehad. Ik besef mij ontzettend goed dat ik hier geen zin meer in heb en dat het maar eens door moet komen dat ook ik een mening heb die niet altijd fout hoeft te zijn. Ik hoef niet als een stuk vuil behandeld te worden, maar ook besef ik mij dat ik zonder haar, helemaal niemand meer over houd. Als ik geen vrienden meer met haar ben, valt ook mijn hele vriendengroep weg. Dit wil ik natuurlijk ook niet.
Hebben jullie tips?
Sorry voor het lange verhaal