Hey,
De laatste tijd voel ik me terug wat minder in mijn vel, heb veel stress (zit in mijn 2e bachelor aan de universiteit), en ik vreet mezelf gewoon continue op. Het studeren vlot niet goed, als ik dan bezig ben met studeren en het lukt niet goed, dan begin ik gewoon echt te panikeren, en uiteindelijk groeit het zo fel uit dat ik in een vicieuze cirkel terechtkom van panikeren/huilen… Ik panikeer dan omdat ik besef dat ik kostbare tijd aan het verliezen ben, enzovoort… Dit gebeurt dit jaar veel meer dan vorig jaar.
Gisterenavond kwam ik thuis samen met m’n vriend (na een tof feestje), en bleek dat mijn broer en een vriendje in mijn 2 persoonsbed lagen. Mijn vriend kon dus niet blijven slapen, wat mijn schuld was, want ik had gezegd dat hij wss niet ging blijven slapen, maar het nog niet zeker was tegen m’n papa… Had gedacht dat hij er toch rekening mee ging houden maar niet dus. Ik ben dus beginnen wenen, uit teleurstelling, en van zodra m’n vriend weg was ben ik ongecontroleerd beginnen huilen. Dan komt alles precies naar boven wat niet goed gaat, en dit ‘voedt’ het huilen alleen maar… Ik ben 40 minuten lang gewoon hysterisch geweest voordat ik wat tot rust kwam… Denk dat het voortkomt vanuit schoolstress, dat ik zo op de toppen van m’n tenen loop… Maar ik vroeg mij af wat dit zou kunnen zijn en of ik hier iets aan zou kunnen doen? Het is echt storend de laatste tijd, heb veel mood-changes en kan voor het minste panikeren/ met de tranen in m’n ogen staan. Als ik dan alleen ben mondt dat uit in precies 1 lange paniekaanval… Ik maak me zorgen, dit is echt niet fijn meer 
