Overleden hond, helemaal kapot

Lifestyle
#1

Hee meiden,

8 februari is mijn hond overleden, dit is gebeurd toen ik niet thuis was en het was heel onverwachts (hij was wel 12 geworden). Toen ik thuis kwam hebben mijn ouders me verteld dat hij overleden was en dat ik afscheid van hem moest nemen. Ik heb niet goed afscheid kunnen nemen van hem omdat het me zo overviel en ik gelijk in huilen uitbarsten. Uiteraard is het huilen logisch, maar inmiddels zijn we anderhalve week verder en huil ik nog steeds de hele dag door. Ik ben niet naar school gegaan, ik werk niet en ik heb niet gesport, omdat er niet 1 uur aan me voorbij gaat waarop ik niet moet huilen. De hond is die volgende ochtend begraven in de tuin, ik heb hem daarvoor niet meer gezien. Toen ik hoorde hoe hij begraven was: alleen in een handdoek. Kreeg ik al gelijk allerlei beelden in mijn hoofd van mijn moeder die een schep zand over het lichaam van de hond schept. Ik weet niet wat ik moet doen, ik zit de hele dag door te huilen en te hyperventileren, wat moet ik doen?..

#2

Naw gecondoleerd met je hond, een huisdier verliezen doet pijn. Heb je hier over gepraat met je ouders, over de manier waarop alles is gegaan? Zij hebben ook verdriet, neem ik aan. Erover praten helpt.

#3

Wat vervelend dat het je hond is overleden. En wat naar dat het je zo’n verdriet doet.
Het is goed dat je huilt, zodat je het verdriet een plekje geeft. Wel is het goed om ook weer door te gaan met het oppakken van je bezigheden. Misschien kan je benoemen wat je precies zo raakt, zodat je er even realistisch naar kan kijken. En idd, het kan helpen door er even over te praten.
Sterkte!

#4

Ik heb hetzelfde gehad vorig jaar, hij is ook 12 geworden.
Ik was er ook kapot van, vooral de eerste weken waren moeilijk.
Nu is het bijna een jaar laten en ik kan er eindelijk blij over praten dat we zoveel mooie dingen hebben meegemaakt. En ik ben vooral heel blij dat hij in mijn leven was. Ik heb een foto op mijn kamer staan, en ook in de woonkamer. Hoe hij is begraven moet je gewoon niet over nadenken… Moet ik ook echt niet aan denken.
Sterkte!

#5

Ik voel zo met je mee… Mijn hond is in november na 15,5 jaar overleden. Het enige wat ik je mee kan geven is dat praten echt helpt, en wil je er met niemand over praten schrijf het dan van je af. Heel veel sterkte!

#6

Sterkte! :sob::muscle:

#7

Wat super vervelend voor je, als hij al zo lang jullie huisdier was is dat natuurlijk moeilijk. Ik zou proberen toch naar school te gaan, te sporten en te werken. Dit geeft wat afleiding. Sterkte :sob::muscle:

#8

Sterkte! Ik zou ook helemaal overstuur zijn mocht mijn hond overlijden, sommige mensen snappen niet dat je zo’n band met een beest kunt hebben.

#9

Mijn hond is anderhalf jaar geleden overleden en ik mis m nog steeds. Ik zat in het buitenland dus toen ik thuis kwam was de klap niet zo groot, maar ik heb ook flink zitten janken hoor!
Praat erover met je ouders of een vriendin. Niet je dagelijkse dingen doen helpt ook niet ondanks ik wel snap dat je daar geen zin in hebt. Maar je zult tocht weer gewoon naar school en je werk moeten.

#10

Ik ken het gevoel en op dit moment kan je niet echt heel veel doen buiten eens goed uithuilen. Het is misschien niet zo een goed idee om niet naar school te gaan, aangezien je gedachten op andere dingen focussen vaak helpt om aan bepaalde zaken niet te denken, ga anders ook eens naar de cinema met vriendinnen. Ik snap dat je nu liever op je kamer zit, maar naar buiten gaan helpt echt. Uiteindelijk leer je het een plaats te geven. Honden leven nu eenmaal minder lang dan mensen, maar ze zijn zoveel gelukkiger. Sterkte meid!

#11

Dankje allemaal lieve meiden, uitgehuild heb ik al zo vaak gedaan… Als hij gecreemeert was dan had ik het denk ik ook wel kunnen verwerken, maar het idee dat hij nu koud en alleen onder de grond ligt doet me pijn… Ik zou hem het liefst op willen graven en alsnog laten cremeren…

#12

Maar als je weet wat ze met je hond doen als je hem achterlaat bij de dierenarts word je ook niet blij denk ik hoor.

#13

Sterkte!