afgelopen Zaterdag heb ik bij me vriendje film gekeken(er waren ook andere bij)
hij zei dat zn moeder thuis was (ik geloof hem wel) ik heb die moeder alleen niet gezien. toen me vader me savonds kwam op halen was die vrij boos ": omdat we een 16 + film keken(ik ben 13 en hij 14)’’ en dan t hij niet geloofde dat zijn moeder thuis was(want was boven helemaal donker’’
me ouders vinden hem een verkeerde jongen -,-
ik heb al meerdere keren gevraagd waarom ze dat vinden en dan is hun antwoord ‘‘je bent ons later dankbaar, hij ziet er ouder uit en gedraagd zich waarschijnlijk ouder en wil waarschijnlijk anderen dingen dan jou’’
en dan zeggen ze ook dat ze willen dat ik het uitmaak
maar dat wil ik dus echt niet! want hij is geen verkeerde jongen hij is echt super lief voor me! maar me ouders gaan er achter komen als ik het niet uitmaak!
dus ik heb het hem verteld dat me ouders willen dat ik hem eigenlijk niet echt meer mag spreken 
hij zegt we verzinnen wel, wat er ook gebeurd ben er voor je!
hij wil het ook niet uit (al weet hij nog niet dat ik het uit moet maken)
maar ik zat zelf te denken om het zogenaamd uit te maken en dan vervolgens
even rustig te houden,
en dan paar weken later weer normaal laten worden (al weet ik niet of dat een goed idee is, niemand kan me helpen, en ik weet dat hij geen ‘verkeerde’ jongen is! duss please jullie hulp!)
niet doen, vind dat je ouders er niks mee te maken hebben zolang jij hem kan vertrouwen en je geen rare dingen gaat doen
Ik snap wel dat je ouders verkeerde indrukken krijgen als jullie zo’n film kijken en uit je verhaal lijkt het dat hij vrijer is opgevoed. Ze willen je beschermen maar als je weet dat het een goede jongen is, moet je ze daar gewoon van overtuigen en dan komt het vast wel goed meid!
dankje!
maar hoe moet ik ze laten zien dat hij een goede jongen is???
ze willen hem niet aan de deur, en willen ook niet echt dat we elkaar zien
Zolang je maar niets doet waar je je niet fijn bij voelt of wat je eigenlijk niet wilt, dat is het belangrijkste. Misschien dat je je ouders daarvan kunt overtuigen, aangezien ik het vermoeden heb dat ze daar bang voor zijn (“gedraagt zich waarschijnlijk ouder en wil waarschijnlijk andere dingen dan jou”)
Dan zou ik gewoon zeggen van “hoe kunnen jullie nou weten of hij fout is of niet als jullie hem nog nooit echt hebben gesproken?”
En dan kan je vragen of hij een keer bij jou thuis mag komen als je ouders er ook zijn, dan zien ze dat hij niet zo fout is als ze denken.
Ik zou het niet doen. Ga een paar keer bij jou film kijken, zorg dat je ouders je vertrouwen. Iedereen weet natuurlijk waar het om gaat als ouders beginnen over: “hij wilt vast andere dingen dan jij”.
echt kut voor je meid.
Ik vind het trouwens ook wel zwaar overdreven dat je ouders zo reageren.
Maar ik begrijp het wel dat je ouders je willen beschermen, je bent nog jong en wss nog niet echt al zo lang met jongens bezig.
Ik zou het gewoon even afwachten, en uit eindelijk zien je ouders wel dat je hem mist en dat je van hem houd, dan laten ze je vast wel met m’n afspreken.
succes xx
ja dat is een goed idee.
en ik heb ook gezegd zovan ‘‘jullie hebben hem maar 1 keer gezien enzoo’’
zegt me pa ‘‘ja maar dat is mensenkennis, en die heb ik. en jij ziet het niet omdat je op hem verliefd bent’’
Ja, je moet wel begrijpen dat jij in hun ogen nog een jong meisje bent dat nog niet altijd de juiste keuzes kan maken. Denk dat het zeker niet slim is om tegen je ouders te liegen, maar laat juist zien dat ze jou wel kunnen vertrouwen.
Voor ouders is het niet leuk om te zien hoe hun kind de fout in gaat en willen het liefst hun kinderen er tegen beschermen. Maar van zulke fouten kun je leren, als het dan al een fout is.
Maar volgens je ouders wel dus daar gaan we dan even van uit.
Niet gaan liegen tegen je ouders. Dan ben je uiteindelijk nog veel verder van huis. Misschien moeten ze hem wat beter leren kennen? Dat hij vaker bij jou thuis komt, mee eet, samen tv kijken beneden enz? Of een keer een taart bakken/koekjes. Gewoon dat ze hem wat beter leren kennen 
Niet uitmaken! Mijn ouders dreigde er ook mee dat ik het uit moest maken, omdat hij ‘zogenaamd’ een verkeerde jongens was. Nu zijn we 6 jaar verder en wonen we samen. Godzijdank heb ik het nooit uitgemaakt. Er is een hele tijd overheen gegaan voordat mijn ouders hem accepteerden en inzagen dat het echt een goede jongen is. Maar als jij aanvoelt dat het goed zit, maak het dan vooral niet uit. Straks heb je er spijt van… Tips kan ik je niet geven: alleen maar heel veel proberen praten. Zowel met je vriend als met je ouders. En misschien moet je ze ook eens met elkaar laten praten hierover?
ja dat is misschien wel handig! maar ik word dan echt super nerveus ben bang dat me ouders dan stomme vragen gaan vragen en me vriend dan stomme dingen doet xd
nodig hem een keer uit thuis voor het eten. Laat hem goed eruit zien. En een taart meenemen ofzo en bloemen voor je moeder. Om te laten zien dat hij niet slecht is. Want hij heeft nu ook echt geen kans gekregen en dat is faaaacking oneerlijk.
vertel je ouders dat je nooit iets tegen je zin in zou doen en zeg je mag anders ook wel zijn moeder bellen
ik zou het niet uitmaken… jij hebt een relatie met hem… niet je ouders.
Nodig je vriendje gewoon een paar keer uit bij je thuis, zodat je ouders bijvoorbeeld tijdens het eten genoeg mogelijkheden hebben om hem uit te horen (; En dan zullen ze vast inzien dat hij een leuke jongen is, en zo niet, dan zou ik gewoon het advies van je ouders opvolgen. Je bent tenslotte nog maar 13.
maar ik had ook zo gezegd dat ik heus geen dingen gaa doen wat ik niet wil en NEE kan zeggen en dan zeggen zei ‘jaa maar een jonge wil soms niet luisteren’’
Waarschijnlijk vinden je ouders je nog te jong voor een vriendje en is het niks persoonlijks naar die jongen toe. Maar wat je daaraan kan doen weet ik ook niet zo goed, sorry!