ouders jaloers?

Liefde & Boys
#1

Okee dit word wel even een verhaaltje… maar het zou fijn zijn als jullie me kunnen helpen. het schuingedrukte gaat wat dieper op de details dus die kun je overslaan als je het te lang vind :stuck_out_tongue:

Ik heb nu al 2 jaar iets met mijn vriend. Mijn ouders hebben het niet zo op mijn vriend. en mijn vriend heeft het ook niet zo op mijn ouders aangezien ze ooit op hem zijn uitgevallen. (ze waren op hem uitgevallen omdat ik met mijn verjaardag met 3 vriendinnen/3 vrienden uiteten ging, dit ging uiteindelijk allemaal niet door op het laatste moment door een vriendin van me, waardoor we gewoon een andere datum af hadden gesproken waar mijn ouders ook van wisten, alleen wilde mijn ouders mijn vriend?:face_with_raised_eyebrow: nog eens vragen waarom 't niet doorging?) nu komt mijn vriend dus niet zo vaak/niet bij mij binnen… (wat ik me wel kan voorstellen), hij woont een straat verder dus ik ben daarom ook heel vaak bij hem en als we samen slapen, dan slaap ik ook bij hem.
mijn ouders vragen ook nooit eens of hij hierheen komt of bij ons blijft slapen (doordat ze hem dus niet mogen).
wat ik wel heel vervelend vind is dat als ik eens thuis ben en ik maak bijv. een x een opmerking ergens over of laat een boer, krijg ik altijd een reactie met… ‘doe dat bij hun thuis’ of ‘daar is toch alles beter?’ of ‘ga bij hun wonen’.
ik kan ook geen fatsoenlijke gesprekken met mijn ouders voeren want ze drijven altijd hun zin door en hebben ‘ALTIJD’ gelijk. en als dat niet zo is dan durven ze dat niet toe te geven want dan herhalen ze hun ‘gelijk’. mijn vriend kan ook niet normaal met ze praten want ze vinden dat hij denkt dat hij alles weet hoewel het nog maar een ‘snotjong’ is in hun ogen.
ook mopperen ze wel eens op me en dan zeg ik bijv. niks (in de hoop dat ze weer rustiger worden) maar dan praten ze zichzelf steeds bozer dat ik op ten duur gewoon uit mezelf naar boven ga.
ze kunnen echt op me uitvallen om niks… dat gevoel heb ik teminste.
Als ik ergens mee zit kan ik dat ook gewoon niet bij hun kwijt omdat ze altijd alles negatief inzien en niet tot bijna nooit eens positief op mijn vraag kunnen reageren.

het is niet dat ik er heel erg mee zit want ik mag gewoon elke dag weg of wel eens bij mijn vriend blijven slapen, ze verbieden me iig niks, maar ik vind het gedrag wel vervelend,

mijn vraag is dan ook ligt het punt bij mij of bij mijn ouders? en wat kan ik doen om de band een beetje fatsoenlijk te houden? met ze praten help echt niet want dat heb ik al 100x geprobeerd :S.

#2

-

#3

Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Vind het wel een rare reactie dat je ouders zo reageren op je vriend. Heeft hij een raar verleden? Of iets gedaan wat in hun ogen écht niet kan?

#4

dat zou goed kunnen.
ik had ooit een gesprek met ze en ze hebben me wel eens vertelt dat ze bang zijn dat als ik later met mijn vriend ga trouwen ze geen contact meer met me hebben…
ik wil juist graag contact met ze, maar als je het contact niet wilt verbreken dan heb ik zoiets van ‘dan stel op je z’n minst normaal op naar mijn vriend en maak een x een praatje dan altijd zo negatief te doen?’
en dat het gedrag dan ook veranderd…

#5

@YOURDREAM
ik ben 16 & hij is 19 :slightly_smiling_face:
mijn ouders vinden dat hij denkt dat hij alles beter weet.
en ze zeggen dat hun veel meer hebben meegemaakt doordat ze ouder zijn en wel beter weten…

ik denk dat ze het zonde vinden dat ik op volgens hun ‘jonge’ leeftijd al zo’n serieuze relatie heb en ik ook echt voor hem wil gaan.

daarnaast is hun gezin ook een stuk losser, en heb ze een groot gezin waardoor we ook vaak dingen gaan doen met zijn familie (en de aanhang van zijn broer/zussen)

#6

Hm ja ik snap het wel een beetje. Ik heb wel een soort gelijk iets mee gemaakt. Ik was toen ook 16 en mijn vriend was 21. Voor mijn gevoel ging dit prima, jongens lopen sowieso al achter qua leeftijd. Maar mijn ouders waren niet zo ‘gek’ van hem. Meestal ging ik ook naar hem toe. Maar dit kwam gewoon omdat hij heel anders was dan mijn familie. Hij kleedde zich netter en gedroeg zich gewoon anders. Niet dat wij ons niet netjes kleden, maar ik kom toch meer van een ‘boeren gezinnetje’ dan een kakker gezin. Als je begrijpt wat ik bedoel… Maar ik denk inderdaad dat ze niet goed kunnen wennen aan het idee dat hun dochter met een nogal ‘volwassen’ man omgaat/relatie heeft en aangezien hij dus ouder is en dus eerder aan dingen denkt als: samenwonen, trouwen, kinderen etc. (niet op dit moment, maar wel over een paar jaar) Zijn ze inderdaad bang om jou kwijt te raken. Je kan proberen om gewoon goed een keer met je vriend en jou ouders een gesprek aan te gaan, want ik snap je en weet hoe het voelt(!) als je vriend thuis niet ‘geaccepteerd’ wordt.

#7

Stel dat je ouders jaloers zijn, zou ik een gesprek voeren dat ze je zo eerder kwijtraken. Want je bent daardoor minder vaak thuis, hebt meer ruzie enzo. Ze jagen je alleen maar naar je vriend toe op deze manier. Ook weten ze zo minder over je vriend, dus kunnen ze het ook minder goed in de gaten houden. Probeer ze dat goed uit te leggen en vraag of ze hem nog een kans willen geven. Ook zou ik zeggen dat je het heel vervelend vindt dat ze van die opmerkingen maken.
Succes!

#8

Wil hier even op reageren: ‘‘mijn ouders vragen ook nooit eens of hij hierheen komt of bij ons blijft slapen’’ Ik denk dat jij dit het beste aan je vriend kan vragen of hij bij jullie komt slapen, of dat jullie dat samen bespreken en dan met je ouders overleggen.
Want als hij ook niet naar jullie wil komen dan veranderd er niet veel denk ik.

Je ouders vinden het misschien niet zo leuk dat jij alsmaar bij je vriendje bent, je bent ook pas 16, dus zijn ze misschien bang dat ze je kwijt raken.

Als je niet goed met je ouders hier over kunt communiceren omdat je dat al vaak gedaan hebt zoals je zegt, is misschien een brief niet een optie, of misschien met je vriend en je ouders rond de tafel gaan zitten.
En dan misschien je ouders ook uitleggen dat jullie echt gelukkig met elkaar zijn en jullie het echt serieus menen met elkaar.

Misschien dat je dan zo een beetje het kan ‘uitpraten’ elkaar de ruimte kunt geven en alles kan accepteren

#9

ik herken hier echt een heleboel van. mijn ouders maken ook vaak van dat soort opmerkingen. de band met mijn ouders wordt daar niet bepaald beter op… ook is niemand eens een keer goed genoeg. ik heb nu ongeveer 8 maanden een vriend en hij is echt super! maar mijn ouders hebben altijd wel weer iets te klagen. waarom? geen idee. ze geven mij (of mijn vriend) ook overal de schuld van of draaien dingen om waardoor het lijkt of ik de schuldige ben, wat helemaal niet zo is. ze trekken conclusies die helemaal niet gebasseerd zijn op wat ik precies zeg. ze doen dat alleen maar omdat zij zogenaamd gelijk hebben en omdat ze hun eigen fouten niet willen toegeven. ik heb echt geen idee hoe ik dit op moet lossen… dat koppige en beledigende bedrag hoort nou eenmaal bij ze… i guess …

maar even to the point ; je kunt het beste heeel veel met je vriend hierover praten en je moet zeker niet je ouders gaan afkappen tegenover hem. want als je dat doet, zal hij zich ook steeds meer gaan afsluiten van je ouders en je ouders dus ook tegenover hem (actie-reactie). en dat is niet wat je wilt, toch? vraag hem dus of hij een keer bij jou komt slapen en bouw het langzaam op totdat je evenveel bij hem bent als hij bij jou. misschien wordt de band dan op den duur beter.

sterkte meid xxx !

#10

dankjewel voor jullie lieve reacties!

maar ik zeg ook echt wel eens tegen mijn vriend wat ik van me ouders vind en dat ik het vervelend vind hoe ze doen.
mijn vriend steunt en helpt me hier ook heel erg in, zo komt hij ook echt af en toe nog wel eens binnen bij ze op de bank zitten en knoopt ‘zelf’ een gesprek met ze aan maar dat duurt dan zeker niet langer dan een uur omdat mijn ouders zelf geen gesprek aan knopen…

ook als ik zelf wel eens vervelend reageer tegen mijn ouders kijkt mijn vriend me een x boos aan of zegt tegen me dat ik ook anders had kunnen reageren.
dankzij hem kan ik ook veel rustiger met mijn ouders praten (alleen mijn ouders dus niet met mij).
het zal zoals Megusta een beetje hetzelfde zijn dus dat het koppige er altijd wel in zal blijven zitten.

en als er ooit eens een feestje of iets hier thuis is zal ik zeker vragen of mijn vriend hier een xtje blijft slapen…
Thnx :grinning:

#11

ah ik had precies hetzelfde. Ik bleef elk weekend logeren bij mn vriend… maar op een gegeven moment deden me ouders stom tegen mij. Ik wist niet wat er was en hun zeiden zelf ook niet dat ze er mee zaten.
dus op een gegeven moment had mijn stiefmoeder echt opeens een dikke flipage van Ja ga maar bij je vriend wonen blablabla… werd ik zelfs 4 dagen uit huis gezet. En na die 4 dagen hadden we een gesprek thuis. Ze waren bang om me kwijt te raken omdat ik zoveel bij hem was, en ze waren ook bang dat ik later dan hun zou laten vallen voor me vriend… Misschien moet je wat minder bij je vriend slapen en gewoon een goede band creeeren met je ouders, dus te laten zien dat hun nummer 1 voor je zijn.

#12

Misschien kun je de relaties apart houden? Als je dus met je vriend bent gewoon bij hem, en met je ouders gewoon over andere dingen praten? Dan heb je het allebei zonder gezeik.

#13