Hee meiden,
Ik heb zojuist een telefoongesprek met mijn ex gehad, het is nu een weekje uit.
Hij zit midden in zijn examens dus zaterdag hebben we afgesproken om elkaar de spullen terug te geven en afscheid te nemen. We wonen namelijk ook vrij ver uit elkaar. Tot die tijd wil hij niets van me horen, hij heeft ook ongelooflijk lullige dingen gezegd. Ik begin gewoon aan mezelf te twijfelen, dadelijk heeft hij gelijk en ben ik een monster wat haar daden (in de zin van teveel vertellen, proberen schuldgevoel aan te praten) niet in de hand kan houden. Toch heb ik altijd geloofd dat ik veelste naïef ben en iedereen altijd maar vergeef en terug neem. Dat terugnemen zit er dit keer dus niet meer in, maar puur omdat hij niet wilt… Ik voel me zo stom En ik kan er gewoon met niemand over praten. Hij zegt dat de reden dat we uit elkaar zijn mijn psychische problemen zijn, nou zo had ik het nooit opgevat! Ik denk wel veelste veel na en zoek overal wat achter, bovendien ben ik vrij snel jaloers en kan ik mensen moeilijk vertrouwen. Maar dat heeft allemaal met mijn verleden te maken. Vrijdag heb ik mijn eerste afspraak bij de psycholoog daarvoor want ik wil daar hoe dan ook vanaf. Maar ik weet het echt niet meer, ik ben er kapot van…
Ik zou graag tips willen of in iedergeval iets wat me opvrolijkt! Dat heb ik namelijk echt even nodig. Dat ik dit van me af heb kunnen schrijven helpt in iedergeval al een heel stuk.
x