Sinds dat we vorig jaar met zijn allen op vakantie zijn geweest komen opa en oma echt heel vaak. Voorheen belden ze ongeveer drie keer per dag en zagen we ze eens in de twee weken. Nu is bellen ze vijf keer per dag en ze zijn alleen al deze week drie keer langsgeweest. Ze willen volgende week ook met ons eten en het enige wat ik denk is “liever niet”. We zien ze gewoonweg teveel. Mijn vader denkt dat dit normaal is en gaat ook veel langs hen. De rest van het gezin gaat minder vaak. Helaas betekent dit wel dat ik en mam als dwarsliggers door pap worden gezien. Iemand die dit herkent?
Ik denk dat jullie opa en oma het gewoon hartstikke leuk vinden om jullie te zien en te spreken en ik zou zeggen, geniet vooral van ze nu ze er nog zijn.
Dit, ik wou dat ik nog opa’s en oma’s had van mijn ouders kant. Ik ben juist ontzettend blij met mijn cadeau opa en oma van m’n moeder d’r echtgenoot.
Genieten doe ik zeker! Het is alleen moeilijk (voor mij) om niet te laten merken dat drie keer in een paar dagen als irritatie kan worden opgevat. Iets wat deze week dus het geval is. We snappen pap ook wel en soms niet.
Moet jij daar elke keer bij zijn dan? Kun je niet gewoon naar je kamer om je eigen dingen te doen als je ff gepraat hebt met je grootouders?
Je hoeft toch niet elke keer bij je opa en oma te gaan zitten! Begroet ze, geef ze een kus en zeg dat je weer huiswerk gaat maken.
Dit en je hoeft er toch niet altijd bij te zijn?
Dit! Ik denk ook dat vooral je vader het heel fijn vindt (wat ik ook wel snap nu het nog kan), maar ik zou ze gewoon begroeten en m’n eigen ding doen. En dan zo eens lekker een lang praatje met ze maken. Je moet je vooral niet gedwongen voelen om dan thuis te blijven of naast ze te zitten. Ik denk dat je opa en oma dat ook niet zouden willen, als je zo’n gevoel zou hebben.
Soms is in de buurt zijn van iemand al genoeg om je fijn te voelen, denk ook dat dat hier geldt. Dus dat je opa en oma het gewoon fijn vinden om bij jullie te zijn, en dat je niet perse interactief met elkaar hoeft te zijn.
Of je hebt een hele hippe oma en/of opa die je kan overhalen om een netflix serie met je te volgen of iets anders leuk haha. 
Ik snap dat het veel is. Toch wil ik -lekker cliché- zeggen dat je van ze ‘moet’ genieten nu ze er nog zijn…
Mijn opa’s en oma’s zijn ongeveer 10-15jaar geleden overleden, en van de andere kant, zelfs al veel langer.
Soms zou ik willen dat ik ze nog had, dat ze konden zien wat ik nu doe, en dat ze trots op me konden zijn en meegenieten enzo. Helaas…
Je hoeft niet altijd mee toch? Ga gewoon als je dat zelf wil.
Ik snap best dat je het een beetje vervelend vind hoor… mijn oma belt ook tig keer per dag en m’n moeder heeft ook af en toe wel zo iets van ik heb ook nog andere dingen te doen… ik weet niet hoe het met jouw opa en oma zit maar bejaarden raken vaak het contact met de buitenwereld kwijt en hebben te veel vrije tijd…
Probeer er van te genieten nu het nog kan. Mijn opa is zo dement dat hij niet meer aanspreekbaar is, er is geen garantie dat jouw opa en oma nog heel lang ‘goed’ blijven…
Ach, ik snap het wel hoor. Ik zou het ook best vermoeiend zijn als mijn opa en oma zo vaak in de week langs zouden komen. Maar je hoeft er inderdaad toch niet altijd bij te zijn? Maar verder is het toch wel ‘geniet ervan zolang het kan’. Lekker simpel gezegd, maar wel een beetje waar =)
Dank jullie meiden! Nu kijk ik er anders tegenaan. Het is niet dat ik ze niet mag ofzo. Het was alleen een irritatie. Inderdaad, ik bleef er altijd bijzitten 
. Nu gaan we vrijdag met z’n allen eten. Kijk ernaar uit!
Snap dat 3x per dag bellen en vaak langs gaan erg vervelend kan zijn. Je kan ook zeggen dat je te druk bent met school of met vriendinnen gaat afspreken. Lijkt me toch niet dat je élke keer mee moet, 1x per week langsgaan is toch genoeg? (naar mijn mening)
Ik snap dat het voor jou veel is, maar ik snap het van je opa en oma ook.
Mijn opa is 14 jaar geleden overleden, die mis ik soms nog. Mijn andere opa en oma zijn erg oud(eind 80) en de laatste maanden gaan ze erg hard achteruit, ik merk nu echt dat ze steeds minder kunnen, en hoewel de tranen in mn ogen schieten als ik eraan denk, weet ik dat er een moment komt dat ze er niet meer zijn. Doordat ik ze achteruit zie gaan komt dat besef hard aan, en ik probeer zo vaak mogelijk bij ze langs te gaan (wat ze erg fijn vinden). Ik geniet nu echt van elk moment wat ik met ze heb. Mijn opa kan uren vertellen over zijn postzegelverzameling. An sich niet heel boeiend, maar hij vind het zo fijn erover te vertellen, hij is dan zo trots. Daar geniet ik dan weer van.
Ik denk dat jou opa en oma misschien ook zoveel mogelijk tijd met jullie willen besteden, omdat het nog kan.
En je hoeft echt niet altijd bij ze te zitten, maar mijn advies, doe het af en toe lekker, al is het alleen voor hen. Maak een praatje, ga iets leuks doen, wat dan ook. Want geloof me, het kan ineens heel hard gaan. Zorg dat je geen spijt krijgt.