Ik heb iets vreemds bij mezelf ondervonden. Vanaf september was ik een maand of twee met een jongen aan het daten. Dit werd na een paar weken vrij serieus, en ik was er dus ook kapot van dat hij na die twee maanden niet meer verder wilde, omdat hij binnenkort zou gaan emigreren. Ik was echt gek van hem.
Maar ik las vandaag een beetje oude gespreksgeschiedenis tussen mij en een vriendin, en daarin zei ik toen ik drie weken aan het daten was met die jongen dat ik niet zeker was of ik hem wel zo leuk vond. Ik herinner me nu dat dat gewoon puur was omdat ik me fysiek niet zo heel erg tot hem aangetrokken voelde. Wel een beetje natuurlijk, maar ik zou hem nooit ‘knap’ genoemd hebben. Maar na hem wat langer te kennen werd ik echt verliefd op hem, en toen vond ik hem juist ook heel aantrekkelijk.
Dus ik denk dat innerlijk een enorme rol speelt.