Ik hoop dat jullie me hiermee kunnen helpen. Het zit namelijk zo:
Ik woon nu sinds ongeveer een maandje op kamers in een voor mij onbekende stad. Ik had eigenlijk liever thuis willen blijven wonen (een klein en vertrouwd dorpje), maar dit was in verband met de grote afstand niet te doen. Ik ben 2x op een hospiteer-avond geweest en de tweede keer ben ik ‘uitgekozen’.
Ik was super blij dat het me gelukt was een kamer te zoeken, aangezien ik ondertussen het reizen enorm zat was. Tijdens de hospiteer-avond voelde ik me totaal op mijn gemak, voelde me hier écht thuis. Ook kon ik het goed vinden met de bewoners.
Ik woon in een groot studentenhuis, maar leef met 8 huisgenootjes op een gang. Met deze mensen deel ik de keuken, badkamer en het toilet. We hebben ook een gezamenlijke woonkamer. Ondanks dat het zo goed klikte tijdens de hospiteer-avond heb ik er enorm veel moeite mee in de woonkamer te gaan zitten. Zodra ik ‘thuis’ kom, ga ik vrijwel meteen naar mijn kamer en kom er eigenlijk alleen uit wanneer ik bv naar het toilet moet. Ik zou zó graag meer betrokken zijn bij het huis, maar ik vind de stap om er ook daadwerkelijk bij te gaan zitten enorm groot. Voel me ergens toch een soort ‘binnendringer’, ondanks dat ík gekozen ben met hospiteren.
Hebben jullie tips om me hier overheen te zetten en me sneller te laten wennen aan het ‘op kamers’ gaan? Bedankt!