Hey meisjes, ik heb een zware nacht achter de rug… Gisterenavond is m’n vriend langsgeweest, om een ruzie op te lossen, maar in plaats daarvan is het geeïndigd in hij die wegliep. Het voelde voor deze keer definitief. We hebben echt de laatste tijd (laatste 2 maanden) ongelofelijk veel ruzie voor de allerkleinste ruzies. Zo was deze ruzie begonnen met het feit dat ik wat teleurgesteld was dat ik deze week amper van hem heb gehoord, terwijl ik echt super super ziek ben geweest. En hij had het dan wel heel druk met school, maar ik had toch gehoopt af en toe op iéts… En dat is dus weer geëscaleerd… Dus gisteren kwam hij langs, we praatten erover, ik excuseerde me dat ik er zo een probleem van maakte, zei gewoon dat ik af en toe iets wel zou appreciëren, en hij excuseerde zich omdat hij zo weinig tijd had. Maar toch bleef hij onderliggende steken geven, ‘het is ook nooit goed’, en uiteindelijk ‘ik heb gisteren weer gerookt’ (het was al 6 weken geleden sinds hij was gestopt). Ik was gefrustreerd en uiteindelijk is hij naar huis gegaan, heeft de deur dichtgedaan na een “ik wou toch nooit zelf stoppen, ik deed het voor u”.
Ik heb het gevoel dat het echt genoeg is geweest, we maken superveel ruzie om niets… En ik kan over kleine dingen moeilijk beginnen doen, dat weet ik, maar op een of andere manier worden het altijd grote dingen. En hij heeft het gevoel nooit goed genoeg te zijn voor mij, maar zo heb ik ook dat gevoel tegenover hem… Ik haat mezelf voor hoe ik denk en voor mijn gevoelens, maar ik moet ze toch ook niet verzwijgen? Dat lost niets op… We hebben nog een paar sms’jes over en weer gestuurd gisterenavond (en snachts), en uiteindelijk is hij van “je moet maar eens wat normaler gaan doen” naar “sorry, ik zie u echt nog graag maar zie jij me nog graag?” gegaan, maar ik weet het niet meer… Ik heb het gevoel dat als we nu nog verder gaan, de sfeer er allesinds niet op gaat verbeteren…
Ik voel me enorm mislukt in m’n relatie… En ik weet dat hij me nog kansen wil geven, hij ziet me nu eenmaal wel doodgraag, ondanks alles… Maar ik denk dat we gaan blijven ruzie maken, ookal doe ik mijn best… Nu zijn er gewoon zoveel frustraties, bij ons allebei denk ik. Maar bij het idee dat we een punt achter ons relatie zouden zetten moet ik gewoon spontaan wenen… Ik zie hem echt graag, en we hebben echt zoveel prachtige momenten, hij zorgt echt goed voor me, maar die ruzies, vergen echt zoveel energie… :’( Ik heb er allemaal geen idee meer van… Heb hem gezegd dat hij me even tijd moet geven om te ‘beslissen’… maar ik weet het echt allemaal niet meer…