Onzekerheid over relaties

Liefde & Boys
#1

Dit is een nogal lang verhaal en waarschijnlijk klinkt het allemaal als een hoop gezeur bij elkaar, excuses daarvoor :’) Maar op dit moment heb ik echt even behoefte om “m’n ei kwijt te kunnen”, en om opmerkingen van anderen te horen. Dus als je zin hebt om een lang verhaal te lezen: bedankt :slightly_smiling_face: Alle tips, opmerkingen of vergelijkbare ervaringen zijn welkom!

Met vriendinnen heb ik het niet vaak over m’n onzekerheden, vooral niet als het over relaties gaat. Over zulke dingen zijn mijn vriendinnen en ik helaas niet zo open. Waarschijnlijk uit schaamte of om geen “zwakte” te laten zien. Vandaar dat ik het even anoniem op een forum neerzet, want op dit moment heb ik eigenlijk best wel behoefte om erover te praten.

Ik zou eigenlijk niet veel redenen moeten hebben om onzeker over mezelf en mijn leven te zijn. Ik heb niets te klagen over mijn uiterlijk en figuur, doe een studie aan de universiteit waar ik tevreden mee ben, heb geen geldproblemen, geen gebrek aan vrienden, heb een supergezellige thuissituatie en weinig stress. Waarom zeik ik dan? Ik ben helaas een ontzettend onzeker mens en kan dat helaas onmogelijk van me af zetten, hoe graag ik het ook zou willen. Als ik met anderen praat - maakt niet uit of het vrienden of vreemden zijn - voel ik me vaak “minder” dan ze. Minder mooi, minder leuk, minder intelligent, minder grappig of gezellig. Dat speelt al sinds mijn kinderjaren. Ik probeer die minderwaardigheid te verbergen, ben eigenlijk altijd wel aardig en redelijk spontaan naar anderen toe, maar toch speelt het bij mij altijd. Als ik dan soms een minder leuke reactie van iemand krijg voel ik me soms dagen kut, en vraag me af: “Wat is er mis met me, wat heb ik verkeerd gedaan?” En zoek vervolgens allerlei manieren om die vragen te beantwoorden.

Nou ja, nu naar het relatiegedeelte. Ik heb lange tijd geen relatie meer gehad. Mijn laatste relatie was op z’n zachtst gezegd dramatisch, en sindsdien ben ik al helemaal onzeker geworden als het om relaties gaat. Ik voel me niet leuk genoeg, en als het soms tot geflirt komt denk ik automatisch: “die vindt me waarschijnlijk toch niet écht leuk.” Bij twee ontzettend lieve jongens waar ik goed mee omging, ging ik er van uit dat ze me alleen maar aardig vonden (terwijl ík ze wel leuk vond), om er vervolgens veeel later achter te komen dat ze ook echt gevoelens voor me hadden. Dan kan ik me ook echt voor m’n kop slaan en haat ik die onzekerheid en terughoudendheid op dat gebied.

Ik heb al min of meer geaccepteerd dat onzekerheid een deel van me en is en dat voorlopig ook zal blijven, maar wil niet dat dat in de weg staat van het krijgen van een relatie. Maar ik lijk de hoop steeds meer te verliezen. Als jullie me zouden willen helpen, of gewoon iets kwijt willen, graag! Ik vraag me eigenlijk ook af of er meiden zijn die in een soortgelijke situatie zitten.

In ieder geval bedankt voor het lezen!

#2

Man, man, man, man, man, man, mannnnnnn… waaaar moet ik beginnen. Oke hier komt die:

Ten eerste wil ik even een verklaring voor deze zin: ‘‘Ik heb al min of meer geaccepteerd dat onzekerheid een deel van me en is en dat voorlopig ook zal blijven, maar wil niet dat dat in de weg staat van het krijgen van een relatie.’’ Je hebt geaccepteerd dat het een deel van jou is, dus wat je elke seconde van de dag zal meedragen, maar je wilt niet dat het in de weg staat? Net als ik wil gaan douchen maar niet nat worden. Logisch toch? Nee, inderdaad, dat is het niet. Waaaaaaromm zou je zoiets gaan accepteren. Je leeft maar 1 keer. 1 KEER. Daarna ben je dood en lig je weg te rotten in de grond. Wil jij serieus je levenlang onzeker en rot voelen?

Ten tweede, de kern van jou probleem is onzekerheid. Als jij dat even oplost, zijn de rest van jou problemen weg. Je moet onthouden dat onzekerheid menselijk is, iedereen heeft zijn eigen onzekerheden. Man/vrouw/aliens/boterhammen etc. Perfectie bestaat niet. Wat ik super mooi vind kan jij bijvoorbeeld super lelijk vinden. Nogmaals, perfectie bestaat NIET. Ik heb ook mijn eigen onzekerheden, maar ik laat ze niet mijn leven beinvloeden.

‘‘Happiness is when you feel good about yourself without feeling the need for anyone else’s approval.’’ Je wordt pas gelukkig als jij jezelf accepteert. Dat is het allerbelangrijkste. Als je ergens mee zit, je kan me altijd noten.

Goodluck :sob::muscle:

#3

Ben het helemaal eens met Lola. Als je echt niet wil dat je onzekerheid in de weg ligt, dan moet je hieraan werken en juist niet accepteren. Natuurlijk kan onzekerheid een deel van je zijn, maar in de mate dat jij het hebt is het waarschijnlijk echt niet leuk!

Zoals je ook aangeeft in je begintopic gaat het ook niet alleen om je onzekerheid in relaties, maar vooral je onzekerheid over het algemeen. Als je daaraan kunt werken, dan zal je onzekerheid in relaties ook minder worden. Ik weet niet in welke mate het dramatisch was in je vorige relatie, maar vergeet niet dat je toen met zn twee in een relatie bent en dat het echt niet alleen aan jou heeft gelegen (en misschien was hij gewoon een klootzak, dat weet ik verder niet natuurlijk).

Verder heb ik geen concrete tips of iets om hieraan te werken. Ik heb hier persoonlijk nooit echt last van gehad. Ik herken wel dat als iemand een rotopmerking maakt dat de opmerking de hele dag in mijn hoofd blijft spoken, maar meestal kan ik mezelf toe zetten om daar niet te veel achter te zoeken.

Misschien helpt het als je toch eens met een goede vriendin hierover kan praten? Iemand die luistert en mee kan denken, zonder te oordelen over je. Het is wel jammer dat je het er niet met hen over kan hebben, want zij kennen jou het beste zou ik zeggen!

#4

Lola, ik wil even zeggen dat ik je reactie geweldig vind! Zo leuk geschreven en het is helemaal waar :grinning:

#5

Bedankt voor jullie reacties :slightly_smiling_face: En Lola, ik heb je comment een stuk of tien keer doorgelezen, en je hebt helemaal gelijk. Bedankt dat je het zo fijn en leuk hebt verwoord, het heeft even flink mijn ogen opengemaakt (ook om er even over te kunnen huilen, haha). Ik wíl het eigenlijk helema niet mijn leven laten beïnvloeden. Ik wil geen spijt hebben dat ik mezelf “begrensd” heb op deze manier. Het leven is veel mooier dan dat.

Het zal in het begin niet makkelijk zijn om die onzekerheid uit mijn hoofd te krijgen, maar ik zal je woorden onthouden. Ik zal me er overheen zetten.

Ik begin al een hekel te krijgen aan het woord onzekerheid. Wat een rotwoord.

Bedankt voor jullie hulp!

#6

Even een tvp’tje, hier reageer ik later nog op

#7

Danku danku! Ik voel me gewaardeerd! :grinning:

#8

Helemaal vergeten om nog even een reactie neer te zetten! Ik hoop dat het onder tussen al wat beter gaat?

Ik ben zelf ook altijd heel onzeker geweest. Wat mij hielp was gezonder eten en meer gaan sporten (5 dagen per week ipv 3). Geen idee of jij dat al doet?

Dan is het een tip om gewoon alle complimentjes op te vangen en deze goed te onthouden (en van wie je ze kreeg natuurlijk!). Want waarom zou je alleen iets vervelends onthouden en daar dagen mee zitten, maar de complimenten de ene oor in en de andere weer uit laten gaan?

Probeer eventueel iets assertiever te worden. Daarmee bedoel ik dan niet alleen het “nee” zeggen, maar ook de negatieve dingen te negeren. Hoofd omhoog, borst vooruit en doorlopen of het gesprek aan gaan.

Als beide niet helpt dan lijkt het me verstandig om je bloot te leggen aan je vriendinnen. Het zijn immers je vriendinnen toch? Als je gewoon aangeeft dat je wat onzeker bent zullen ze je vast heel wat complimentjes geven. Wie weet helpen ze je beetje bij beetje!

En bij het relatiegedeelte. Het maakt toch helemaal niet uit dat je al een tijd geen relatie meer hebt gehad? Als die jongens jou echt leuk hadden gevonden dan hadden ze het wel aangegeven of hadden in ieder geval niet het contact laten verwateren!
Weet je wat? Ik geef je een opdracht. Stap op een jongen af. Denk bij jezelf dat je onweerstaanbaar bent. En ga gewoon een simpel gesprek aan. Al is het alleen maar een complimentje geven.

Ik hoop echt dat mijn tips helpen! :hugs:

#9

Deze reactie vind ik echt extreem goed (:

#10

Bedankt dat je nog een reactie hebt geschreven! Gelukkig gaat het al wat beter met me :slightly_smiling_face: Ik voel me wat zelfverzekerder en voel me eigenlijk totaal niet meer minder dan anderen. Als ik me af en toe een beetje down ben, denk ik bij mezelf: Lach en wees blij, je hebt nergens om over te klagen. Onzekerheid is iets wat in je eigen hoofd zit, je houdt jezelf alleen maar tegen om van het leven te genieten. Weg ermee dus! En hou je niet bezig met meningen van anderen, jij bent jezelf en dat is juist leuk!

Even om al je tips/vragen te beantwoorden:
Ik had eigenlijk altijd al een vrij gezonde levensstijl, sport een aantal uur per week en eet gezond, veel fruit en bijna nooit fast food. Ik hou wel heel erg van eten trouwens, maar kom er gelukkig niet van aan :’)

Ik richt me inderdaad meer op complimentjes en zet het van me af als iemand iets negatiefs zegt. Ook probeer ik vaker mijn stem en mening te laten horen, wegvallen in de menigte is ook zo saai!

Tja, ik denk niet dat het zo makkelijk is om te zeggen dat jongens niet genoeg interesse in je hebben als ze het contact laten verwateren. Jongens zijn zelf ook nogal onzeker en wanneer ze terughoudendheid van jouw kant bespeuren willen ze ook geen blauwtje lopen, en dat is best begrijpelijk :slightly_smiling_face: Één jongen is naar de andere kant van de wereld verhuisd en heeft nu een compleet ander leven. Hij heeft ook tegen me verteld dat hij het moeilijk vindt dat hij zo ver van me vandaan is. We hebben er voor gekozen geen contact meer te hebben omdat ik vind dat hij zich moet richten op zijn eigen leven. De andere jongen heb ik laatst nog gesproken, en hij wilde graag weer eens afspreken! Misschien dat ik je opdracht dan nog uitvoer, hehe :smirk:

Fijn om te horen trouwens dat het met jou ook beter gaat, en ik hoop dat alles goed met je gaat! :kissing: Super bedankt voor je tips, misschien dat anderen hier ook wat aan hebben :slight_smile:

#11

Wat leuk om te lezen dat jij je al beterder voelt! Echt, ik vind dit een mooi topic. Succes met die ene jongen. Laat je nog weten hoe dat afloopt?

Leuk om te lezen trouwens dat je jezelf hebt aangeleerd om jezelg ze accepteren en niet altijd om andersmans mening te treuren! Ik heb dit geleerd door meer op mijn assertiviteit te letten.

Mijn stage begeleider noemde het ook wel “acteren”. Je acteert dat je zelfverzekerd bent en daardoor lijk je het ook. Het werkt bij mij, misschien ook bij jou?

#12

Ik wil hier toch ook nog even op reageren! Ik zag dit topic een tijdje geleden al maar wist toen niet echt hoe ik je kon helpen. Super fijn om te lezen dat het nu goed met je gaat! Ik hoop dat je mij nu misschien een beetje een tip kunt geven?

Normaal gesproken valt mijn onzekerheid wel mee. Maar sinds ik een jongen echt leuk vind ga ik me steeds meer zorgen maken. Toen we elkaar net kende en ik nog niks verwachtte ging het allemaal prima, maar sinds ik merk dat ik meer begin te voelen stress ik over elk klein dingetje. Als hij even niet reageert op whatsapp of het druk heeft en wanneer ik iets voorstel om te doen maar hij heeft geen tijd… Dan heb ik het gevoel dat ik afstand moet nemen en het van zijn kant moet laten komen maar dan ben ik weer bang dat hij dat niet doet… Hoe heb jij die knop omgezet TS? Want ik weet best wel dat ik nu verkeerd denk maar ik val toch steeds terug in die gedachtes.

Sorry ik hoop niet dat je het vervelend vind dat ik hier mijn vraag stel maar ik herkende het zo erg O:)

#13

Dit was dus preciea waar ik ook last van had! Ik heb dat gevoel pas kunnen onderdrukken nadat het uitging met mijn ex.
Het is gewoon dat je hem wat los moet laten en afleiding moet zoeken. Je eigen ding doen en zorgen dat je je niet teveel verveelt.
Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen maar dit heeft ook te maken met jouw vertrouwen in hem en hoe sterk de band tussen jullie is. Communiceren jullie goed naar elkaar toe in het echt? Heb het er dan eens met hem over! Dan zijn alle zorgen ook meteen de wereld uit.

#14

Ik ben echt heel blij dat ik dit topic heb aangemaakt. Ik heb echt heel veel aan jullie tips en commentaar gehad :slightly_smiling_face: Zal ik doen! Waarschijnlijk gaan we volgende week afspreken. Ik moet alleen nog zo veel aan m’n studie doen, buh.

Klopt, ik zie het zelf ook wel een beetje als acteren! Niet zozeer dat ik het als “faken” zie, maar je moet voor jezelf blijven herhalen dat je een ontzettend leuke meid bent die zich totaal niet minder dan anderen hoeft te voelen. En als je blijft denken als dat leuke, zelfverzekerde meisje, en je ook zo gedraagt, word je eigenlijk vanzelf ook steeds zelfverzekerder.

#15

Dankjewel! Wat goed dat je je verhaal hier wil delen, ik (en veel andere meiden hier) help(en) je graag hoor :slightly_smiling_face:

Ik probeer me zelf wat minder druk te maken om wat anderen van me vinden, jongens daarbij inbegrepen :’) Als ik iemand leuk vind laat ik dat wel een beetje subtiel weten. Maar als ik merk dat het initiatief alleen van mijn kant af komt, dan is dat voor mij eigenlijk al een afknapper, en dan ga ik er zelf ook niet veel energie meer in steken. Je kunt misschien nog een keer vragen of hij op een bepaalde dag kan afspreken, en zo niet kan hij zelf nog een datum uitkiezen. Dan is het zijn beurt om iets voor te stellen. Je moet je er niet te veel mee bezig houden, er zijn genoeg leuke jongens die veel aandacht aan je zouden willen besteden!

Dus geniet een beetje, laat subtiel weten dat je hem leuk vindt. En als geen initiatief meer toont, hup, lekker verder gaan met je leven. Je komt vanzelf weer een leuke jongen tegen :wink:

#16

Wow ik herken mij van “vroeger” hier in! Ik stuur je even een note omdat ik liever niet alles op het forum gooi! Maar ik ben er vanaf gekomen en daarom wil ik jou helpen!

#17

Ow ik heb je eerst een vriendenverzoek gestuurd! (:

#18

En omdat van boterhammen moest ik helemaal lachen! hahaha

#19

Bedankt voor de reacties meiden! Het is nu ook wel wat erger omdat ik de hele week alleen thuis zit om te leren :dry: Dus geen afleiding en dan heb ik wat meer aandacht nodig haha. Je hebt wel gelijk dat het van beide kanten moet komen Spacecat! Dat komt het ook wel, maar door m’n enthousiasme stel ik vaak aan de lopende band dingen voor zonder dat ik hem echt een kans geef. Mijn eigen schuld natuurlijk… Kan die jongen ook niks kwalijk nemen want hij laat echt wel merken dat hij me leuk vind. Het is gewoon mijn eigen onzekerheid die ontzettend vervelend is! De gedachte dat hij zich opeens bedenkt of een leuker meisje tegen komt. Maar dat moet ik dan van me af gaan zetten!

#20

Bedankt, ik heb je geaccepteerd :slightly_smiling_face: