Ugh… ik weet echt gewoon niet wat ik moet doen.
Ik was donderdagavond bij mijn vriend. Hij vertelde mij dat hij niet lekker in zijn vel zit en begon te huilen. En dat dit schijnbaar al de laatste 2 maanden speelt. Ik merkte de laatste tijd wel dat hij soms wat minder vrolijk was of minder spontaan enzo. Hij zei dat het niet aan mij lag, en dat ik topmeid ben.
Hij heeft op het moment 3 functies op zijn werk en het werd hem allemaal eventjes teveel. Hij miste soms even de vrijheid, maar wilde mij absoluut niet kwijt. Hij bleef maar huilen en mij knuffelen. Hij kon mij niet vertellen of hij twijfelde aan onze relatie.
Zijn ex had dit blijkbaar ook en had toen een week lang een break van hem genomen. Zij vond dit een verademing en maakte het uit met hem.
Hij wilde dus ook even rust en mij pas woensdagmiddag weer zien. Maar hij was dus bang dat hij na een korte week ook van die vrijheid zou genieten, want hij wil me helemaal niet kwijt. Ik heb toen ook voorgesteld dat we misschien het appen even moesten gaan minderen. Dat wilde hij eerst niet omdat hij wist dat dat voor mij ook kut zou zijn. Ik verzekerde hem direct dat dat niet uitmaakte en dat hij aan zichzelf moest denken en even rust voor zichzelf moest nemen.
De volgende ochtend (vrijdagochtend) moest hij eerder weg dan ik. Hij vertelde dat hij heel slecht had geslapen. Hij kwam vlak voordat hij wegging nog even bij mij liggen, en begon weer te huilen. Dat hij heel veel van me hield en me helemaal niet kwijt wilde. Maar het allemaal niet wist enzo. Dat hij hoopte dat het goed komt. Hij bleef me heel stevig vasthouden en kusjes geven. Hij wilde helemaal niet naar zijn werk.
Die middag stuurde hij me nog een lief appje dat hij me succes wenste met mijn presentatie en dat hij trots was dat het zo goed was gegaan. Daarna niks meer van hem gehoord.
Zaterdagmiddag heb ik hem geapped hoe zijn vrijdagavond was en zijn dagje. Hij reageerde gewoon normaal. Die avond appte ik hem nog een keer dat ik het toch wel lastig vond dat we weinig contact hadden, hoewel ik hem natuurlijk wel goed begreep dat hij alles even op een rijtje moet zetten. Hij vond het echt heel kut dat ik me kut voelde hierdoor, omdat ik tot woensdag nu in onzekerheid zit. Ik vroeg hem of hij twijfelde aan zijn gevoelens voor mij of dat het door de drukte komt. Hij zei: ik weet het niet. Als ik het wist had ik je direct antwoord gegeven.
Ik heb toen gezegd dat ik hem woensdag wel weer zie en dan ik hem wel weer hoor als hij wil appen. Daarop antwoordde hij met “oke 
”
Sindsdien heb ik niks meer van hem gehoord. Ik respecteer nu dat hij even rust wil en ik zie hem woensdag weer. Het doet mij zoveel pijn…ik lig telkens te huilen in mijn bed. Ik voel me leeg en ik ben echt heel bang dat hij het woensdag gaat uitmaken met me, omdat hij de vrijheid misschien toch wel erg mist. Vooral de onzekerheid die ik tot woensdag heb, voelt vreselijk…
We hebben vrijdag een halfjaar en ik weet niet eens of we dat gaan “halen”.
Ik voel me hopeloos, wanhopig en machteloos. Ik kan niks doen, behalve afwachten.
Bedankt voor het lezen, liefs.
