Over het algemeen ben ik best blij met mezelf… ik heb alleen echt een groot probleem en daar zit ik al meer dan een jaar mee.
Ik begon puistjes te krijgen, twee jaar geleden.
Ik begon daar aan te zitten en ze uit te knijpen waardoor het plekjes / korstjes werden; dat zag er echt heel lelijk uit.
Maanden daarna ben ik foundation gaan dragen, waardoor het niet mooier werd of zo.
Ik bleef er aan zitten, echt heel erg veel.
Maar een half jaar geleden ben ik er op een of andere manier mee gestopt, ik zit er niet (meer zo vaak) aan, en nu hoop ik dat m’n huid weer zoals eerst wordt, waar weinig kans op is. Voor mijn gevoel heb ik overal littekentjes op m’n gezicht enzo.
Ik vraag het vaak aan mijn moeder, hoe m’n huid er nou uit ziet.
(Ik draag een goede kleur foundation maar toch heb ik het gevoel dat ik er vreselijk uit zie). Mijn moeder zegt dat m’n huid er nu prachtig uit ziet en dat ik me nergens zorgen om moet maken. En als mijn moeder dit soort dingen zegt geef ik haar vaak gelijk maar ik vind het echt niet zo.
Ik zie mezelf nog steeds met de huid als dat ik een jaar geleden had, en dat zag er echt niet uit.
Ik ben zo jaloers op meisjes met zo’n mooie egale huid!
