Normaal laat ik mannen echt geen greep of macht over mij krijgen, ik stel mij emotioneel nooit echt open voor mannen… Nu heb ik dat een keer gedaan, en ik wordt er nu al gek van, dan voel ik mij zo stom!!
(Ik wilde eerst geen topic openen, dus had het al in dat ‘lucht je hart’ topic, maar ik wil toch graag wat meer advies…)
Sinds begin november ben ik aan het daten met iemand (ik ben 22 hij is 29)… En we hebben het altijd super leuk als we samen zijn, en dingen die hij zegt lijkt het ook serieuze kant op te gaan, en dat verwachte ik ook wel een beetje bij een man van die leeftijd… Via whatsapp hadden we helemaal in het begin wel elke dag contact, een maand geleden had ik een weekje niks gehoord, toen heb ik er wat van gezegd of hij nog interesse heeft, en hij zei dat ik mij geen zorgen moest maken, maar dat hij doordeweeks gewoon niet zoveel contact wilde als hij druk was met werk. Oke prima, ik wist waar ik aan toe was…
Maar na een tijdje begon hij steeds meer berichtjes te sturen, elke dag zelfs! Ik vond het eigenlijk toch wel leuk, hij dacht aan mij, zei super lieve dingen. 3 weken geleden heeft hij bij mij gelogeerd voor het eerst, we hebben toen zelfs geen seks gehad, dat kwam niet van zijn kant, vond ik wel erg prettig! Daarna ook, elke dag stuurde hij wel wat… Vorig weekend ben ik naar hem toe gegaan (is voor mij 2 uur met de auto), toen hebben we het super leuk gehad! Zelfs in de nacht nog geen seks gehad, de dag erna zijn we wel verder gegaan. Daarna ook nog super gezellig gehad, en hij wilde me ook wel weer zien en afspreken deze vakantie.
Ik ben toen eind van de middag naar huis gegaan, door dikke storm gereden en was in de avond eindelijk veilig thuis. Dat was op maandag, ik heb toen een berichtje gestuurd dat ik veilig terug was blabla en of ie nog een mooi kadootje voor de verjaardag van z’n broer had gevonden. Kreeg niks terug. Naja oké, misschien wil hij even een punt bewijzen ofzo dat we nog niet officieel iets hebben? Prima, dat spel kan ik ook spelen… Maar inmiddels is het Zaterdag, elke dag is hij online, gister heb ik nog “Hey” gestuurd, hij reageert gewoon niet, en dat is niks voor hem eigenlijk…
Normaal zit ik absoluut niet met zulke dingen… Ik weet niet wat voor macht hij ineens over mij heeft, misschien omdat ik mij emotioneel voor het eerst sinds jaren weer open gesteld heb voor iemand… maar ik vind het toch geen lekker gevoel… Vooral vind ik het gemeen omdat ik vorig weekend binnen 24 uur, meer dan 4 uur in de auto heb gezeten om hem te bezoeken, in storm heb gereden, en dan niet eens even 1 berichtje er af kan.
Wat moet ik doen? Moet ik iets sturen wat ik er van vind? Moet ik het laten gaan? Ik weet het niet. Normaal zeg ik altijd tegen anderen: Heb geduld, wacht tot hij wat stuurt, en anders is hij jou niet waard… Maar het is toch makkelijker gezegd dan gedaan merk ik nu… Vooral omdat de laatste man waar ik mij voor open stelde PRECIES hetzelfde deed en ik daar vervolgens nooit meer van hoorde (Die vroeg mij de laatste keer nog weer uit, ik zei ja, en toen hoorde ik nooit meer van hem).
En dan denk ik, ben ik zo’n makkelijk doelwit? Ze flikken me allemaal gewoon hetzelfde? Of maak ik mij veel te druk? Moet ik eerlijk zijn naar hem, moet ik er mee kappen… Ik weet het even niet meer…
PS: Hij heeft nu trouwens gewoon vakantie, dus het is niet ‘vanwege het werk’ dat hij geen contact wil. Oh toen ik bij hem logeerde, lagen er wel haarspeldjes op zijn nachtkastje die niet van mij zijn. Ik schonk er geen aandacht verder aan, want konden zo van langgeleden zijn, en ik wil niet zeurderig of jaloers over komen, zeker niet omdat het nog niet officieel is… Ik spreek eigenlijk NOOIT mijn echte gedachten uit naar een man, als ik ergens mee zit omdat ik bang ben dat ik ze afschrik… En om de een of andere reden lukt het niet om mijn eigen advies op te volgen… Wat denken jullie?
(Extra: Ik heb 3 jaar geleden een relatie van 3,5/4 jaar beëindigt, sindsdien al vrijgezel en stel ik mij dus niet snel meer open voor iemand, bang dat ik een zwakte vorm die een man kan gebruiken om mij pijn te doen).
. Ik zal erover praten, hopelijk durf je het. Ik vind wel dat je duidelijkheid verdient!